Κeep walking greece!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σώπα μη μιλάς...(του Αζίζ Νεσίν)

Ε να συγκλονιστικό όσο και διαχρονικό ποίημα!

απαγγέλλει η Μαριέττα Ριάλδη!

Σώπα..μη μιλάς,είναι ντροπή

κοψ'την γλώσσα σου

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή είναι χρυσός

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,

έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα,μου λέγανε

"σώπα"

Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια την μισή,

μου λέγανε"εσένα τι σε νοιάζει; σώπα"

με φιλούσε το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα,και μου λέγανε

"κοίτα μη πεις τίποτα, σσσ..σώπα"

κόψε την φωνή σου,και μη μιλάς,σώπαινε

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα 20 μου χρόνια

ο λόγος του μεγάλου

η σιωπή του μικρού

έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο

"τι σε νοιάζει εσένα"μου λέγανε,

"θα βρεις το μπελά σου σώπα"

αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

"μη χώνεις την μύτη σου παντού,

κάνε πως δεν καταλαβαίνεις,σώπα"

Παντρεύτηκα,έκανα παιδιά,

ο άντρας μου ήταν τίμιος και εργατικός

,ήξερε να σωπαίνει.

είχε Μάνα συνετή,που του έλεγε

"σώπα"

σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς,οι γείτονες,με συμβουλεύανε:

Μην ανακατεύεσαι,κάνε πως δεν είδες τίποτα.Σώπα.

Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,

με τους γείτονες,,μας ένωνε όμως το "Σώπα"

Σω΄πα ό ένας,σώπα ο άλλος,σώπα οι επάνω,σώπα οι κάτω,

σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι,οι δρόμοι οι παράλληλοι

Κατάπιαμε την γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάκαμε τον Σύλλογο του"Σώπα"

και μαζευτήκαμε πολλοί

ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ,ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΓΑΛΗ,

αλλά, ΜΟΥΓΚΗ!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά,μας δώσανε παράσημα,

τα πάντα και όλα πολύ.

Εύκολα και μόνο με το "σώπα"

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στη πεθερά σου

κι όταν νοιώσεις την ανάγκη να μιλήσεις,

ξερίζωσε την γλώσσα σου και κάντην να σωπάσει

Κοψ'την συριζα

πέτα την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο,από την στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα΄χεις έτσι εφιάλτες,τύψεις και αμφιβολίες,

Δεν θα ντρέπεσαι από τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από τον βραχνά να μιλάς.

Χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο είμαι σαν κι εσάς"

Αχ! πόσο θά'θελα να μιλήσω ο κερατάς"

και δεν θα μιλάς,

θα γίνεις φαφλατάς,

θα σαλιαρίζεις αντι να μιλάς.

Κόψε΄την γλώσσα σου,κοψτην αμέσως

Δεν έχεις περιθώρια,

γίνε μουγκος.

Αφού δεν θα μιλήσεις,καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε την γλώσσα σου

Για να είμαι τουλάχιστον σωστή ,στα σχέδια και στα όνειρά μου

ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς,κρατώ την γλώσσα μου

γιατί νομίζω,πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θ'αντέξω

ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΗΘΩ ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΠΙΖΩ

και κάθε στιγμή,το λαρύγγι μου θα γεμίζω με έναν φθόγγο,

με έναν ψίθυρο,με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή, που θα μου λέει :

"ΜΙΛΑ!!!!!!!.......

STOP "AKTA"

"Μεσσιανισμός"..πίστη..απόγνωση..ή έλλειψη προσωπικής ικανότητας και συνειδητής αντίληψης;

Μεσσιανισμός..μια έννοια..δοξασία..σημείο των καιρών;(χαλεπών κυρίως)..επίκαιρη όσο ποτέ.

Μου την σύστησε, κυρίως ένα πόνημα μιας νεαρής 17χρονης.Που δεν σας κρύβω με συγκίνησε,πέρα από την θεματολογία..κυρίως γιατί αυτή η Ελλαδίτσα έχει ζωντανό σπόρο..που περιμένει να βλαστήσει σε κατάλληλο έδαφος. Νεαρά παιδιά με γόνιμη σκέψη και άποψη!

Ίσως και ένα από τα καλά αυτής της χαώδους κατάστασης(κρίσης) είναι η στροφή έσω και εκτίμηση αξιών και παραμέτρων ουσίας,πέρα από την επιφάνεια που κατέκλυσε την εικόνα μας και την απαξιωτική ταμπέλα του"νεοέλληνα"

Το μοιράζομαι λοιπόν και μαζί σας!!!!!!!

(Γαΐτης 1923-1984 "Ο αρχηγός")

"Αξιότιμοι κύριες και κύριοι,

Φοιτώ στην τρίτη λυκείου του γενικού λυκείου...και συγκεντρωθήκαμε απόψε εδώ, για να συζητήσουμε ένα επίκαιρο θέμα, λόγω της κρίσης που βιώνουμε, τον μεσσιανισμό.

Θα αναρωτιέστε, πως σχετίζεται ο μεσσιανισμός με την οικονομική κρίση

Ως γνωστό, ο μεσσιανισμός είναι η πίστη στο μελλοντικό ερχομό ενός μεσσία, ή καλύτερα ενός σωτήρα-όχι απαραίτητα Θεού-δηλαδή σ'ένα πρόσωπο ιδιαίτερα σοφό και χαρισματικό,το οποίο θα απαλλάξει τον λαό από τα δεινά του. Οπως για παράδειγμα το οικονομικό πρόβλημα στις μέρες μας. Δεν πρόκειται για μια γνήσια θρησκευτική πίστη,αλλά για μια νοθευμένη θρησκευτική συνείδηση που αναφέρεται σε ανθρώπους χωρίς συγκροτημένη προσωπικότητα, χωρίς πρόσωπο, αφού στη θέση του κυριαρχεί το προσωπείο.

Βέβαια, υπάρχουν αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι ευνοούν την καλλιέργεια αυτής της πίστης και προσμονής. Όλη αυτή η νοθευμένη θρησκευτική συνείδηση, πηγάζει από την έλλειψη μόρφωσης, παίδευσις και τις προκαταλήψεις των ανθρώπων. Αλλά και από την έλλειψη πολιτικής συνείδησης και συμμετοχικών δημοκρατιών. Σίγουρα, ένας άνθρωπος μορφωμένος, με αυξημένη κριτική ικανότητα, μπορεί πιο εύκολα να ξεχωρίσει την απάτη και το ψέμα από την αλήθεια, σε σχέση με έναν άνθρωπο με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, που δεν ασχολείται με τα πολιτικά και στην ουσία δεν έχει ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα.

Επιπλέον άνθρωποι άνεργοι, οικονομικά ασθενείς και ανασφαλείς για το μέλλον χωρίς αυτοπεποίθηση, καταλήγουν, από ενεργητικά άτομα σε παθητικούς δέκτες. Διότι χειραγωγούνται από αυταρχικούς πολιτικούς σχηματισμούς, που παρουσιάζουν τους ηγέτες τους, ως μεσσίες,με αποτέλεσμα να γίνονται θύματα της δυναστείας του μεσσιανισμού

Επιπρόσθετα, όταν ένας άνθρωπος, έχει περάσει πολλά δεινά, έχει την ανάγκη να στηριχτεί σε κάποιον και να πιστέψει, πως όλα θα τα διορθώσει .Ορισμένοι πολιτικοί προκειμένου να ψηφισθούν από τον λαό, παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως σωτήρες στο πολιτικό επίπεδο και πολλές φορές ασκούν προπαγάνδα για να γίνουν περισσότερο πειστικοί. Έτσι οι απλοί πολίτες βλέπουν τον άνθρωπο αυτό ως ένα χαρισματικό ηγέτη, ο οποίος θα λυτρώσει τον λαό από τα δεινά του. Την προπαγάνδα αυτή, την ενισχύει και η συνεχής προβολή των προσώπων αυτών στα ΜΜΕ και η μυθοποιητική παρουσίασή τους.

Ο μεσσιανισμός είναι μια αρνητικά χρωματισμένη αντίληψη. Για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο, πρέπει κάθε πολίτης ξεχωριστά να συνειδητοποιήσει το πραγματικό περιεχόμενο της έννοιας αυτής και των αρνητικών συνεπειών της. Για να γίνει αυτό δυνατό, είναι επιτακτική ανάγκη, να ενισχυθεί η παιδεία, ώστε να γίνει συνείδηση στους ανθρώπους, ότι ο Μεσσίας μπορεί να αναγνωριστεί μόνο από εκείνους που έχουν ασκηθεί στην αναζήτηση του Ωραίου, του Αγαθού και του Αληθινού. Επιπλέον, η ανθρωπιστική παιδεία και μόνον, είναι εκείνη που μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους ικανούς να αναζητήσουν και να βιώσουν το βάθος του προσώπου τους,ώστε να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να αναπτύσσουν πρωτοβουλίες, χωρίς να αναμένουν σωτήριες επεμβάσεις.

Εν τέλει, η σωτηρία έρχεται μόνο ως αποτέλεσμα προσωπικής πλήρωσης και όχι ως αποτέλεσμα αυτοπαραίτησης.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

(Γαΐτης "Ανθρώπινα τοπία"(σύναξη)1977)

Εγω..φοβάμαι τους ανθρώπους..

..ναι είναι κρίμα..είναι κρίμα

γιατί αυτοί μας διευθύνουν

Αυτοί στα χέρια μας κρατάνε

και μια δεκάρα για μας δεν δίνουν...

Α..ρε Ανδρέαα μου 'θελες και διάδοχο..

Α..ρε Ανδρέαα μου'θελες και διάδοχο..

ΑΛΛΑΑ και ο Σαμαράς. αυτό το χαμόγελο.. ικανό να λιώσει τους πάγους της Ανταρκτικής,και να μας πνίξει μια ώρα αρχύτερα....

Να δεις τι σου'χω για μετά...Ελέω θεού;;

Στο ασανσέρ σφάζουν αρνιά
στο ρετιρέ κριάρια
και στο μεγάλο λίβινγκ ρουμ
με ρομπ ντε σαμπρ κυκλοφορούν..

Στον καμπινέ πάνε συχνά
και στο μπιντέ καβάλα
προσεύχονται διαπασών
εις το Λαχείο Συντακτών..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το πενήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα μπετά
να δεις τι σου χω για μετά..

Στου Στρατηγάκη την αυλή
και σ’ άλλα ινστιτούτα
λέει πολλοί ‘ναι μαζεμένοι
Ρωμιοσύνη μου καημένη..

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
μα κόκκαλα τσακίζει
με YES και SORRY και λοιπά
και με σπασμένα Αγγλικά..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το εξήντα και μετά
ανά, κατά, διά, μετά
να δεις τι σου χω για μετά..

Καβάλα πάνε σινεμά
καβάλα super market
μπαίνουμε σ’ άλλη εποχή
πιο stereo και γιώτα χι..

Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών
κι αντίσταση και γύψος
Πολυτεχνείο ξαφνικά
μεταπολίτευση και τα λοιπά..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίζει τα σκατά
να δεις τι σου ‘χω για μετά..

Εδώ και τώρα αλλαγή
και πανταχού το νέφος
από τα out και τα in
βγήκανε γιάπηδες με τζην..

Σκυλάδικα στην εθνική
disco στην παραλία
ανάδελφος Ελληνισμός
ενώ επίκειται σεισμός..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το ογδόντα και μετά
να δεις τι σου ‘ρχεται μετά
να δεις τι σου ‘χω για μετά..

Στο ενενήντα φτάσαμε
εμπρός ταχύ το βήμα
να το ακολουθήσουμε
γιατί καθυστερήσαμε..

Εοκ, Νου Δου, περικοπές
Κυπριακό και Σκόπια
Θε μου πως φτάσαμε ως εδώ
στα σύνορα του Εξαποδώ..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το ενενήντα και μετά
να δεις τι σου ‘χω για μετά..

Μα η Ελλάδα ως γνωστόν
ποτέ της δεν πεθαίνει
και όπως έχει ειπωθεί
κάποια στιγμή θ αναστηθεί..

Μητέρα μεγαλόψυχη
ή φάντασμα και ζόμπι
ας κάνουμε υπομονή
το δυο χιλιάδες θα φανεί..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
την ονειρεύτηκα ξανά
συγκάτοικο σ’ ένα βραχνά
να με ξυπνάει με βρισιές..

*****

"Σε ποια χαρκώματα να οχυρώσω την πίστη μου,

για να περάσω στο αύριο;;;"

"αλλά..και πάντα από την πέτρα ανάμεσα

ο σπόρος βρίσκει ανάσα για ουρανό..."

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑ!!!

Μια καλημέρα από τον βορρά..με χρώματα φθινοπώρου!!

Πάνω στου κόσμου το γεφύρι

ο ήλιος βγαίνει δυο φορές

σε κάποιους κάνει το χατήρι

να δούνε δυο ανατολές

Είναι ο βοριάς μια χούφτα χιόνι

απ'της ερήμου την καρδια

κι όσο το βήμα μεγαλώνει

στάζουν τα χέρια σου νοτιά

Πάνω στου κόσμου το γεφύρι

η νύχτα είναι Κυριακή

κι αν σου γεμίσει το ποτήρι

να το ρουφήξεις σαν φιλί

Είναι ο Βοριάς μια χούφτα χιόνι

απ'της ερήμου την καρδιά

κι όσο το βήμα μεγαλώνει

στάζουν τα χέρια σου Νοτιά...

Μουσική / στίχοι Dasho Kurti, Aγγελική Κοτσά

c.d. "Ολα είναι εδώ" | Μικρός Ηρως 2010

Μουσική/στιχοι:Ζulfu Livaneli/ Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μύρισαι το άριστον (Ελύτης!)

“Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.” (Οδυσσεας Ελυτης, Μικρος Ναυτιλος, ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (ΧΙV)

**********************************

Μ'αυτην την ρήση του Ελύτη!σας παίρνω μαζί μου για μια βόλτα στον "μπαξέ μου"

κοπιάστε!!

κατακόκκινες ολάνθιστες οι τριανταφυλιές φλερτάρουν ξεδιάντροπα με τον ήλιο!!

Η Ροδιά σκιρτάει στο φως..σκορπίζοντας το καρπερό της γέλιο!

και η μυγδαλιά μου..σύμβολο αγνότητας,καρτερίας,γονιμότητας..ελπίδας..

εύθραυστη ..αέρινη..ευάλωτη..

αυτή την χρονιά προνόησε..δεν παρασύρθηκε σε ήλιου χειμωνιάτικου παιχνίδια..

και θα ευλογηθούμε αμυγδαλόψιχα..

συνεχίζω...

κι ανταμώνω το στολίδι τής πίσω αυλής..

την κερασιά μου..πανέμορφη..προκλητική..

Τα βατόμουρα(σμέουρα)..άντρεψαν και θέριεψαν...

χάρμα οφθαλμών..και γεύσεων..

(εε..και σήμα κατατεθέν του εν λόγω μπλογγίου,για πολύ αγαπητούς μου φίλους:)

κι εδώ είμαστε στην αγκαλιά της γης με τα καλούδια της..

τα κολοκυθάκια...τα αγγουράκια..

(για να μην παίρνω τα εύσημα χαχα τα μεράκια του συζύγου είναι ότι βλέπετε..

εε.. εγώ βοηθώ βέβαια στη συγκομιδή τα μάλα..αλλιώς πως θα γίνονταν οι μαρμελάδες και τα εδέσματα..:)

Ααα.. θα ξεχνούσα και το αμπελάκι..

(Eυρύνοεεε εγώ ετοιμάζομαι για το χωριό που λέγαμε...

οι χαλεποί καιροί ήρθαν..)

Καλό καλοκαίρι σε όλους!!!

..αϊντε θύμα..αϊντε ψώνιο,αν ξυπνήσεις μονομιάς,θα΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς..

<
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια

κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό

Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι

ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό

και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο

αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι

όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα

Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα

να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ

για τ' αφέντη το φαι

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει

άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη

fax@ :||Στα παιδιά μου και σ'όλα τα "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΑ" νιάτα αυτής της χώρας||

ΦΩΝΑΞΤΕ ΤΟ! ΕΙΡΗΝΙΚΑ και ΑΚΟΜΑΤΙΣΤΑ!

οι Ελληνες δεν κοιμούνται..

έχουν ψυχή αντάρτισσα και μια καρδιά Αιγαίο!!!

γράμμα στον κύριο Νίκο....

Στίχοι Γιώργος Ανδρέου

Μουσική Γιώργος Ανδρέου

Πρώτη εκτέλεση Τάνια τσανακλίδου

**********************

Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει

Στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζειΦαντάροι χορεύουν τις νύχτεςσε άδεια ταβέρνες

Δελφίνια στο πέλαγο μόνα,νεράκι στις στέρνες

Νησια ταξιδεύουν στον ήλιο κανείς δεν μιλάει

Την άνοιξη όλοι προσμένουν

κι αυτή προσπερνάει

Όλα κυριε Νίκο είναι εδώ

Οπως τα άφησες εσυ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Και όταν γυρίσεισ να σε δω

Μεσα στη στάμνα την χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει

Και η καλή παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει

Η φωτια πληγή που σε καίει δε λεει να γιάνει

Το πικρό το όνειρο φταίει τ'αδελφού Μακρυγιάννη

Πόσο ακόμη ραγιάδες η Κρήτη και η Μάνη

Σκοτεινες μαυροφόρες,μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι

***************

Σαν σήμερα 12 Μαϊου 1992..έφυγς ο Νίκος Γκάτσος...

"Π'οτε θα βγει να σκούξει κάποιος..

αυτός ο κόσμος είναι σάπιος"

(Νίκος Γκάτσος)

Ο Μανος Χατζιδάκης σε μια αποτίμηση της καταλυτικής επιρροής του Ν.Γκάτσου..

Ποιητή και συνοδοιπόρου του στη μουσική του!!!

Ετσι απλά....

Μέσα από το τρυφερό βλέμμα της" Margo"!!

Από τους θησαυρούς του ουρανού του "οδοιπόρου"!!

και την ομορφιά και ελπίδα αυτής της γης..TA ΠΑΙΔΙΑ!!!

(που βρήκα στο blog του φίλου γιαννη! ΦΑΟς ΣΑΤΟΡΙ!)

"....Δεν θέλει χρώματα πολλά,να ζωγραφίσεις τα απλά.

Να έχει ο παράδεισος το μήλο..και η μοναξιά μας ένα φίλο...."

Μια όψη..του Μάη..

Χαράζαμε την όψη του Μάη

αδειάζοντας της φλέβες μας.

Σμιλεύαμε το πρόσωπο της γης στις χούφτες μας.

Σπάζαμε τους σπόνδυλους της νύχτας

Κι απλώναμε στις γειτονιές,το ξανθό παιδικό μας όνειρο...

(Αργύρης Μπαρής)

Kαλό Μήνα!!!!

Καλή Ανάσταση σε όλους

Ευχές σε όλους τους μύστες της ερήμου του διαδικτυου!!

Με υγεία..και αγάπη μέσα σας!!

H θυσία..στο όνομα της αγάπης..

.Είπε ότι θα χόρευε μαζί μου αν της έφερνα κόκκινα τριαντάφυλλα,» φώναξε ο νεαρός Φοιτητής, «άλλα σ' όλο τον κήπο μου δεν υπάρχει ούτε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο...Θα χορεύει τόσο ανάλαφρα που τα πόδια της δεν θα αγγίζουν το δάπεδο, Αλλά με μένα δεν θα χορέψει, γιατί δεν έχω κόκκινο τριαντάφυλλο να της προσφέρω», και σωριάστηκε κάτω στο γρασίδι, και έχωσε το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του, και έκλαψε.

Όμως η Αηδόνα κατάλαβε το μυστικό της θλίψης του φοιτητή, και κάθισε σιωπηλή στη βελανιδιά, και σκέφτηκε σχετικά με το μυστήριο του Έρωτα.

Έτσι η Αηδόνα πέταξε στην Τριανταφυλλιά που φύτρωνε κάτω από το παράθυρο του Φοιτητή. «Δώσε μου ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε, «και θα σου τραγουδήσω το πιο γλυκό μου τραγούδι.»
Αλλά το Δένδρο κούνησε το κεφάλι του. «Τα τριαντάφυλλά μου είναι κόκκινα,» απάντησε, «τόσο κόκκινα όσο τα πόδια του περιστεριού, και πιο κόκκινα από τις μεγάλες βεντάλιες του κοραλλιού που κυματίζουν και κυματίζουν στα σπήλαια του ωκεανού.Αλλά ο χειμώνας έχει παγώσει τις φλέβες μου, και η παγωνιά έχει κάψει τα μπουμπούκια μου, και η θύελλα έχει σπάσει τα κλαριά μου, και δεν θα έχω καθόλου τριαντάφυλλα αυτό το χρόνο.»

«Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είναι το μόνο που θέλω,» φώναξε η Αηδόνα, «μόνο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο! Δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον όποιο να μπορέσω να το αποκτήσω;»
«Υπάρχει ένας τρόπος,» απάντησε το Δένδρο, «αλλά είναι τόσο τρομερός που δεν τολμώ να σου τον πω.» «Πες τον μου,» είπε η Αηδόνα, «Δεν φοβάμαι.»

Αλλά ο χειμώνας έχει παγώσει τις φλέβες μου, και η παγωνιά έχει κάψει τα μπουμπούκια μου, και η θύελλα έχει σπάσει τα κλαριά μου, και δεν θα έχω καθόλου τριαντάφυλλα αυτό το χρόνο.»
«Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είναι το μόνο που θέλω,» φώναξε η Αηδόνα, «μόνο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο! Δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον όποιο να μπορέσω να το αποκτήσω;»
«Υπάρχει ένας τρόπος,» απάντησε το Δένδρο, «αλλά είναι τόσο τρομερός που δεν τολμώ να σου τον πω.» «Πες τον μου,» είπε η Αηδόνα, «Δεν φοβάμαι.»

Αν θέλεις ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» είπε το Δένδρο, «πρέπει να το δημιουργήσεις από τη μουσική στο φως του φεγγαριού, και να το βάψεις με το αίμα της ίδιας σου της καρδιάς. Πρέπει να μού τραγουδήσεις με το στήθος σου πάνω σε ένα αγκάθι.

Όλο το βράδυ πρέπει να μου τραγουδήσεις, και το αγκάθι πρέπει να τρυπήσει την καρδιά σου, και το αίμα της ζωής σου πρέπει να τρέξει μέσα στις φλέβες μου, και να γίνει δικό μου.»

«Ο Θάνατος είναι μεγάλο τίμημα να πληρώσει (κάποιος) για ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε η Αηδόνα, «και η Ζωή είναι πολύ ακριβή για όλους. Είναι ευχάριστο να κάθεσαι στο πράσινο δάσος, και να παρακολουθείς τον Ήλιο στο άρμα του από χρυσό, και τη Σελήνη στο άρμα της από μαργαριτάρια.
Γλυκό είναι το άρωμα του κράταιγου, και γλυκοί είναι οι άγριοι υάκινθοι που κρύβονται στην κοιλάδα, και η ερείκη που ανθίζει στο λόφο. Ωστόσο ο έρωτας είναι καλύτερος από την Ζωή, και τι είναι η καρδιά ενός πουλιού συγκρινόμενη με την καρδιά ενός ανθρώπου;»

Έτσι άπλωσε τα καστανά φτερά της για πτήση, και υψώθηκε στον αέρα.

«Να είσαι ευτυχισμένος,» φώναξε η Αηδόνα, «να είσαι ευτυχισμένος, θα το έχεις το κόκκινό σου τριαντάφυλλο. Θα το φτιάξω από μουσική στο φεγγαρόφωτο, και θα το βάψω με της ίδιας της καρδιάς μου το αίμα.

Και όταν η Σελήνη έλαμψε στους ουρανούς η Αηδόνα πέταξε στην Τριανταφυλλιά, και έβαλε το στήθος της πάνω στο αγκάθι. Όλο το βράδυ τραγουδούσε με το στήθος της πάνω στο αγκάθι, και η ψυχρή κρυστάλλινη Σελήνη έσκυψε και αφουγκράστηκε. Όλη νύχτα τραγουδούσε, και το αγκάθι έμπαινε όλο και βαθύτερα στο στήθος της, και το αίμα της ζωής της άδειαζε από μέσα της.

Τραγούδησε πρώτα για τη γέννηση της αγάπης στην καρδιά ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Και στο πιο ψηλό κλαδάκι της Τριανταφυλλιάς άνθισε ένα θαυμάσιο τριαντάφυλλο, πέταλο με το πέταλο, τραγούδι με το τραγούδι.

Ωχρό ήταν, στην αρχή, όπως η καταχνιά που κρέμεται πάνω από το ποτάμι - ωχρό σαν τα πόδια τού πρωινού, και ασημένιο σαν τα φτερά της αυγής.

Σαν τη σκιά ενός τριαντάφυλλού σε καθρέφτη από ασήμι, σαν τη σκιά ενός τριαντάφυλλού σε λίμνη νερού, έτσι ήταν το τριαντάφυλλο που άνθισε στο ψηλότερο κλαδάκι του Δένδρου.
Μα το Δένδρο φώναξε στην Αηδόνα να πιέσει περισσότερο πάνω στο αγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρή Αηδόνα», φώναξε το Δένδρο, «αλλιώς η Μέρα θα 'ρθει πριν να τελειώσει το τριαντάφυλλο.»
Έτσι η Αηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στο αγκάθι, και ολοένα και δυνατότερο έγινε το τραγούδι της, καθώς τραγούδαγε για τη γέννηση του πάθους στην ψυχή ενός άνδρα και μίας κόρης. Και μία απαλή απόχρωση από ροζ ήρθε στα φύλλα του τριαντάφυλλου, σαν το αναψοκοκκίνισμα στο πρόσωπο του γαμπρού όταν φιλά τα χείλη της νύφης.

Αλλά το αγκάθι δεν είχε ακόμα φτάσει στην καρδιά της, κι έτσι η καρδιά του τριαντάφυλλου παρέμενε λευκή, καθώς μόνο το αίμα της καρδιάς ενός Αηδονιού μπορεί να κοκκινίσει την καρδιά ενός ρόδου.
Και το Δένδρο φώναξε στην Αηδόνα να πιέσει περισσότερο πάνω στο αγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρή Αηδόνα», φώναξε το Δένδρο, «αλλιώς η Μέρα θα 'ρθει πριν να τελειώσει το τριαντάφυλλο.»
Έτσι η Αηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στο αγκάθι, και το αγκάθι άγγιξε την καρδιά της, και μία άγρια σουβλιά πόνου τη διαπέρασε.
Πικρός, πικρός ήταν ο πόνος, και όλο και πιο ξέφρενο γινόταν το τραγούδι της, καθώς τραγουδούσε για τον Έρωτα που τελειοποιείται με το Θάνατο, για τον Έρωτα που δεν πεθαίνει στο μνήμα.

Και το θαυμάσιο ρόδο έγινε βαθυκόκκινο, σαν το ροδόχρωμα του ουρανού της ανατολής. Βαθυκόκκινη ήταν η γιρλάντα από πέταλα, και πορφυρή σα ρουμπίνι ήταν η καρδιά.

Μα της Αηδόνας η φωνή γινόταν όλο και πιο αχνή, και τα μικρά φτερά της άρχισαν να τρέμουν, και μία λεπτή μεμβράνη σκέπασε τα μάτια της. Όλο και πιο αδύναμο γινόταν το τραγούδι της, και ένοιωσε κάτι να την πνίγει στο λαιμό.

Τότε έβγαλε ένα τελευταίο ξέσπασμα μουσικής. Η λευκή Σελήνη το άκουσε, και ξέχασε την αυγή, και παρέμεινε στον ουρανό. Το κόκκινο ρόδο το άκουσε, και τρεμούλιασε σύγκορμο από έκσταση, και άνοιξε τα πέταλά του στον κρύο πρωινό αέρα.

Η ηχώ το μετέφερε στις πορφυροβαμμένες της σπηλιές στους λόφους, και ξύπνησε τους κοιμισμένους τσοπάνηδες από τα όνειρα τους. Αρμένισε μέσα από τα καλάμια του ποταμού, και αυτά μετέφεραν το μαντάτο του στη θάλασσα.

«Κοίτα, κοίτα!» φώναξε το δένδρο, «το τριαντάφυλλο είναι έτοιμο τώρα», μα η Αηδόνα δεν έδωσε καμία απάντηση, γιατί κειτόταν νεκρή στο ψηλό χορτάρι, με το αγκάθι στην καρδιά της.

"Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο" Oscar Wilde.

Γιατί άραγε από καταβολής κόσμου η θυσία να θεωρείται το υπερτατο της Αγάπης..εξαγνισμός..και εξιλέωση....

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!