Ο Γουίλλυ Λόμαν, ο εμποράκος, ζει την τελευταία ημέρα της ζωής του. Χωρίς δουλειά, χωρίς όνειρα, και με τον τρόμο ότι στα μάτια των άλλων του θα είναι ένας αποτυχημένος. Μέσα από τη ζωή του Λόμαν, ο Μίλλερ εξετάζει το μύθο του Αμερικανικού ονείρου, που σήμερα έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο – τις ελπίδες και τους φόβους της μέσης κοινωνικής τάξης.
Ο Θάνατος του Εμποράκου πρωτοανέβηκε στο Μπρόντγουαιη το 1949 και χάρισε στον Μίλλερ το βραβείο Πούλιτζερκαλύτερου έργου την ίδια χρονιά.
Μια πανέμορφη βραδιά,στο θεατράκι του βουνού στην πόλη μου,απόλαυσα την ωραιότερη παράσταση που είδα τα τελευταία χρόνια..
Τον "θάνατο του εμποράκου"του Άρθουρ Μίλερ,δοσμένο Άριστα από τον εξαίρετο Θύμιο Καρακατσάνη και την θεατρική του παρέα!!
Μέσα από την ζωή του Γουίλυ Λόμαν,ο Άρθουρ Μίλερ.τόσο επίκαιρος και διαχρονικός.
Με έμπνευση και προσωπικά βιώματα,εξετάζει τον μύθο του αμερικάνικου ονείρου,που έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις,ρίχνει φως στις ελπίδες και τους φόβους της μεσοαστικής τάξης.
Αυτή την τάξη που είναι ο στυλοβάτης του οικονομικού συστήματος ,και όχι τα golden boys της εικονικής οικονομίας.
Μέσα από το έργο σκιαγραφείται η σημερινή ελληνική οικογένεια,που με πλύση εγκεφάλου και κατευθυνόμενη μαθηματικό τω τρόπω από τα media,τους πολιτικούς,τους καρεκλοκλενταυρους,τους κρατούντες αυτόν τον τόπο αθέατους και ενεργούντες υπογείως, υιοθέτησε τον μύθο του αμερικάνικου τρόπου διάγειν και σκέπτεσθαι σε μεγάλο βαθμό και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε
Μικροί και εμείς,χάσαμε την χαρά των μικρών-Μεγάλων..την ομορφιά στα απλά καθημερινά πράγματα
Την ουσία....Και επιδοθήκαμε σε ένα υλιστικό κυνήγι..μάταιο,ξεχνώντας το σύντομο αυτού του βίου.
Κληρονομώντας στα παιδιά μας,το ίδιο βάσανο να κυνηγούν χίμαιρες.
Βλέποντάς το,έφερα μπροστά μου την εικόνα του σημερινού Έλληνα.την δική μου εικόνα..του απογοητευμένου Έλληνα,που φαντασιώνεται.ότι είναι ο Ενας,που θα κατακτήσει τον κόσμο βουτώντας στον ψευδαίσθητο παράδεισο που του υπόσχονται (με ένα δάνειο θα έχεις το σπίτι των ονείρων σου..με κάρτες που σωρηδόν στέλνανε οι τράπεζες ,θα κάνεις τις διακοπές των ονείρων σου,θα έχεις το καλύτερο αυτοκίνητο,τα καλύτερα θα..θα..με λίγα λεφτά θα κάνεις περιουσία στο χρηματιστήριο....)'όλα εύκολα χωρίς κόπο..
(όλα αυτά βέβαια υποκινούμενα και εμποτιζόμενα απο αριστοτεχνικούς νους,που απευθύνονται κυρίως στην μεσαία τάξη..εκεί όπου υπάρχει πρόσφορο έδαφος)
Με ένα χαρτομάνι πτυχία ..παραπτυχία...μεταπτυχιακά..θα έχεις μια σίγουρη θέση στο Δημόσιο..
και θα είσαι κάαποιος.."και..πρόσεξε,μη σκύψεις να πάρεις κάτι που έπεσε κάτω..αυτό είναι δουλειά άλλων,Εσύ,,είσαι Κάποιος.!"
Χαϊδέψαμε τα παιδιά μας,με απωθημένα δικά μας..Να μην περάσουν αυτά που περάσαμε εμείς,
τους δώσαμε όνειρα και ψεύτικες ελπίδες,αλλά δεν τους δώσαμε την δύναμη να παλέψουν για ιδανικά(ξεμείναμε κι από αυτά) να αγωνιστούν για τα όνειρά τους,τα θέλω τους,την δύναμη της δημιουργίας και της προσωπικής κατάκτησης(όλα στο πιάτο)
Με αποτέλεσμα να μην απογαλακτισθουν ποτέ..δέσμιοι πίσω από έναν πατέρα-εμποράκο,που όλη του την ζωή, έτρεχε να ικανοποιήσει την μικρότητα της ζωής του,και τα καπρίτσια των παιδιών του.
Πίσω από το δικό του όνειρο..για να δει στα παιδιά του,αυτό που δεν κατάφερε αυτός...
Δημιουργώντας έτσι έναν χειρότερο εμποράκο,κακέκτυπο ίσως δικό του,που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει από το πρότυπο-πατέρα και να ανακυκλώνεται η ιστορία..
Η συνειδητοποίηση..πολύ αργά της αποτυχημένης θέασις της ζωής του(ο εμποράκος)
τον οδηγεί στην αυτοκτονία(η μεγαλύτερη αδυναμία κατ'εμε αντιμετώπισης προβλημάτων)
και το χειρότερο που θα μπορούσε να κληροδοτήσει στα παιδιά του..ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ.
Στην τελευταία πράξη του έργου συγκλονιστικά η μητέρα λέει..
"σήμερα που έφυγες..πληρώσαμε την τελευταία δόση του δανείου,είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ"
Αυτό ήταν όλη η σπατάλη της Ζωής τους.....
(ΕΜΕΙς.... ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑς...ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑς.....ΠΟΤΕ;;;;)
Σας αφήνω τα τελευταία λόγια του Θύμιου Καρακατσάνη...ο οποίος ΑΠΟΘΕΩΣΕ !! το αριστούργημα του Μίλλερ..
Ενας θεατράνθρωπος γίγαντας!! που γέμισε την σκηνή της παράστασης..που το μόνο μειονέκτημα που είχε....'ηταν..ότι δεν υπήρχε άλλος χώρος για τους υπόλοιπους ηθοποιούς..
ΕΛΑΜΠΕ!!! εκτοπίζοντας όλους..ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟς!!!
"Το Θέατρο είναι πολιτική πράξη..αφυπνίζει συνειδήσεις ,εκεί που υπάρχουν και ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ!!!
αντισταθείτε λοιπόν όπως μπορείτε ...Γιατί αλλιώς..σημαίνει ότι αυτό που ζείτε σας αρέσει""
