Κάθε ηδονή,κάθε οδύνη,λες και με ένα καρφί
καρφώνει την ψυχή πάνω στο σώμα
την κάνει "σωματοειδή"
και την αναγκάζει, να νομίζει,
πως αληθινά είναι ,
όσα μόνο το σώμα πιστεύει
για αλληθινά!!............
ΠΛΑΤΩΝ

ΕΠΙΔΟΣΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

ΕΠΙΔΟΣΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ;;



Δεν με χωράει πουθενά........

το μόνο που αποζητώ μια στάλα ερημιάςκαι γαλήνης

που να τη βρω;

Ποιός άνεμος.ποιός θεός........

θα φυσίξει στην ψυχή μου......

δυο σταγόνες προσευχής.

ζητώ απεγνωσμένα,

ένα απάγκιο ψυχής..........

ένα φύσημα λυτρωτικό του αγέρα,

του όποιου θεού...

ακούει κι αφουγκράζεται,

τους ψίθυρους....τις κραυγές...το θρόισμα...

μιας περιπλανώμενης ψυχής...............

πριν.....χαθεί

Ευφυούς η ποιητική εστίν 'η μανικού.
Τούτων γαρ,οι μεν εύπλαστοι,
οι δε εκστατικοί εισί

Αριστοτέλης : (1455α :17,32-33)

Thomas Mann:Θάνατος στη βενετία

.................................................................

....Τα μάτια του αγκάλιαζαν την ευγενή κορμοστασιά εκεί,στην άκρη του γαλάζιου,και,συνεπαρμένος απο την ολοένα ανανεωμένη έκστασή του,πίστευε πως με τούτο το βλέμμα του συλλάβαινε το ίδιο το Κάλλος,τη μορφη της σκέψης του θεού,τη μοναδική και καθάρια τελειότητα,που ζει μέσα στο πνεύμα και που μια ανθρώπινη εικόνα και ομοίομά της

ορθωνόταν εδώ,μπροστά του,ελαφρά και χαριτωμένη,για λατρεία.Αυτό'ταν η μέθη κι ο γηρασκόμενος καλλιτέχνης την καλωσόριζε,αδίσταχτα,΄΄απληστα μάλιστα.Ηφαντασία του φλογιζόταν,η βαθειά καλλιέργειά του κόχλαζε,η μνήμη του έκανε ν'αναπηδούν από μέσα του παμπάλαιες,παραδομένες απο τα νιάτα του,και που ποτέ,ίσαμε κείνη τη στιγμή,δεν τις είχε ζωντανέψει καμμιά φωτιά,σκέψεις.Μη και δε γράφτηκε τάχα ,πως ο ήλιος στρέφει την προσοχή μας απο τα πνευματικά στα αισθητά αντικείμενα;Ζαλίζει και μαγεύει,έλεγε αυτό το γραφτό,τη νόηση και τη μνήμη,με τετοιο τρόπο,που ηψυχή,χαιράμενη,ξεχνά ολότελα την πραγματική της κατάσταση και αφοσιώνεται μ'έναν έκπληκτο θαυμασμό στ'ωραιότερο απο τα φωτιζόμενα αντικείμενα:και μάλιστα,μόνο με τη βοήθεια ενός σώματος μπορεί να υψωθεί μετά σ'υψηλότερες θεωρήσεις.Ο Ερωτας το κατορθώνειαυτό,αληθινά,σαν τους μαθηματικούς που δείχνουν,στα όχι ικανά παιδιά,τις απτές εικόνες των αφηρημένων μορφών....................



Ενα κατπληκτικό βιβλίο του Thomas Mann .Μία αποθέωση του έρωτα και του απόλυτου κάλους.Ξεδιπλώνει το εσωτερικό ταξίδι απο έναν εγκρατή και πειθαρχημένο τρόπο ζωής του συγγραφέα,στα μυστικά μονοπάτια του ανομολόγητου πάθους της έκστασης,της ολοκληρωτικής παράδοσης,σε απύθμενα βαθύ,ατόφιου και ολοκληροτικού συναισθήματος.Εκει που υπήρχε το τέλμα στη ζωή του και στην έμπνευσή του,ένα άνομο ερέθισμα,μετέτρεψε την επιθυμία σε πάθος και παραίσθηση.Σε έναν άνθρωπο που είχε δαμάσει προ πολλού,κάθε μορφή παρόρμησης 'η ανεμελιάς,με αυστηρή πειθαρχία και ανεξάντλητη αντοχή στις καθημερινες δυσκολίες από την παιδική του ηλικία.



Καταπληκτικός χειρισμός της γλώσσας και αποτύπωση συναισθημάτων
αποθέωση θα έλεγα .Το απόλαυσα το βιβλίο και μαζί με μένα και τα άλλα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης

Ησκέψη γνωρίζει τον θάνατο
κι ανατέλλει απο όπου θέλει.
Είναι πάντα μια μια εναντίωση
στις βιολογικές πιέσεις!!!!!!!!

''ΚΑΡΟΥΖΟΣ'