Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Εγω..φοβάμαι τους ανθρώπους..


..ναι είναι κρίμα..είναι κρίμα
γιατί αυτοί μας διευθύνουν
Αυτοί στα χέρια μας κρατάνε
και μια δεκάρα για μας δεν δίνουν...

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Α..ρε Ανδρέαα μου 'θελες και διάδοχο..

Α..ρε Ανδρέαα μου'θελες και διάδοχο..
ΑΛΛΑΑ και ο Σαμαράς. αυτό το χαμόγελο.. ικανό να λιώσει τους πάγους της Ανταρκτικής,και να μας πνίξει μια ώρα αρχύτερα....

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Να δεις τι σου'χω για μετά...Ελέω θεού;;


Στο ασανσέρ σφάζουν αρνιά
στο ρετιρέ κριάρια
και στο μεγάλο λίβινγκ ρουμ
με ρομπ ντε σαμπρ κυκλοφορούν..

Στον καμπινέ πάνε συχνά
και στο μπιντέ καβάλα
προσεύχονται διαπασών
εις το Λαχείο Συντακτών..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το πενήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα μπετά
να δεις τι σου χω για μετά..

Στου Στρατηγάκη την αυλή
και σ’ άλλα ινστιτούτα
λέει πολλοί ‘ναι μαζεμένοι
Ρωμιοσύνη μου καημένη..

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
μα κόκκαλα τσακίζει
με YES και SORRY και λοιπά
και με σπασμένα Αγγλικά..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το εξήντα και μετά
ανά, κατά, διά, μετά
να δεις τι σου χω για μετά..

Καβάλα πάνε σινεμά
καβάλα super market
μπαίνουμε σ’ άλλη εποχή
πιο stereo και γιώτα χι..

Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών
κι αντίσταση και γύψος
Πολυτεχνείο ξαφνικά
μεταπολίτευση και τα λοιπά..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίζει τα σκατά
να δεις τι σου ‘χω για μετά..

Εδώ και τώρα αλλαγή
και πανταχού το νέφος
από τα out και τα in
βγήκανε γιάπηδες με τζην..

Σκυλάδικα στην εθνική
disco στην παραλία
ανάδελφος Ελληνισμός
ενώ επίκειται σεισμός..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το ογδόντα και μετά
να δεις τι σου ‘ρχεται μετά
να δεις τι σου ‘χω για μετά..

Στο ενενήντα φτάσαμε
εμπρός ταχύ το βήμα
να το ακολουθήσουμε
γιατί καθυστερήσαμε..

Εοκ, Νου Δου, περικοπές
Κυπριακό και Σκόπια
Θε μου πως φτάσαμε ως εδώ
στα σύνορα του Εξαποδώ..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το ενενήντα και μετά
να δεις τι σου ‘χω για μετά..

Μα η Ελλάδα ως γνωστόν
ποτέ της δεν πεθαίνει
και όπως έχει ειπωθεί
κάποια στιγμή θ αναστηθεί..

Μητέρα μεγαλόψυχη
ή φάντασμα και ζόμπι
ας κάνουμε υπομονή
το δυο χιλιάδες θα φανεί..

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
την ονειρεύτηκα ξανά
συγκάτοικο σ’ ένα βραχνά
να με ξυπνάει με βρισιές..

*****



"Σε ποια χαρκώματα να οχυρώσω την πίστη μου,
για να περάσω στο αύριο;;;"

"αλλά..και πάντα από την πέτρα ανάμεσα
ο σπόρος βρίσκει ανάσα για ουρανό..."

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑ!!!

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Μια καλημέρα από τον βορρά..με χρώματα φθινοπώρου!!



Πάνω στου κόσμου το γεφύρι
ο ήλιος βγαίνει δυο φορές
σε κάποιους κάνει το χατήρι
να δούνε δυο ανατολές

Είναι ο βοριάς μια χούφτα χιόνι
απ'της ερήμου την καρδια
κι όσο το βήμα μεγαλώνει
στάζουν τα χέρια σου νοτιά

Πάνω στου κόσμου το γεφύρι
η νύχτα είναι Κυριακή
κι αν σου γεμίσει το ποτήρι
να το ρουφήξεις σαν φιλί

Είναι ο Βοριάς μια χούφτα χιόνι
απ'της ερήμου την καρδιά
κι όσο το βήμα μεγαλώνει
στάζουν τα χέρια σου Νοτιά...

Μουσική / στίχοι Dasho Kurti, Aγγελική Κοτσά
c.d. "Ολα είναι εδώ" | Μικρός Ηρως 2010


Μουσική/στιχοι:Ζulfu Livaneli/ Λευτέρης Παπαδόπουλος


Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Μύρισαι το άριστον (Ελύτης!)


“Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.” (Οδυσσεας Ελυτης, Μικρος Ναυτιλος, ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (ΧΙV)
**********************************
Μ'αυτην την ρήση του Ελύτη!σας παίρνω μαζί μου για μια βόλτα στον "μπαξέ μου"
κοπιάστε!!
κατακόκκινες ολάνθιστες οι τριανταφυλιές φλερτάρουν ξεδιάντροπα με τον ήλιο!!



Η Ροδιά σκιρτάει στο φως..σκορπίζοντας το καρπερό της γέλιο!


και η μυγδαλιά μου..σύμβολο αγνότητας,καρτερίας,γονιμότητας..ελπίδας..
εύθραυστη ..αέρινη..ευάλωτη..

αυτή την χρονιά προνόησε..δεν παρασύρθηκε σε ήλιου χειμωνιάτικου παιχνίδια..
και θα ευλογηθούμε αμυγδαλόψιχα..

συνεχίζω...

κι ανταμώνω το στολίδι τής πίσω αυλής..


την κερασιά μου..πανέμορφη..προκλητική..
Τα βατόμουρα(σμέουρα)..άντρεψαν και θέριεψαν...



χάρμα οφθαλμών..και γεύσεων..
(εε..και σήμα κατατεθέν του εν λόγω μπλογγίου,για πολύ αγαπητούς μου φίλους:)


κι εδώ είμαστε στην αγκαλιά της γης με τα καλούδια της..

τα κολοκυθάκια...τα αγγουράκια..

(για να μην παίρνω τα εύσημα χαχα τα μεράκια του συζύγου είναι ότι βλέπετε..


εε.. εγώ βοηθώ βέβαια στη συγκομιδή τα μάλα..αλλιώς πως θα γίνονταν οι μαρμελάδες και τα εδέσματα..:)

Ααα.. θα ξεχνούσα και το αμπελάκι..

(Eυρύνοεεε εγώ ετοιμάζομαι για το χωριό που λέγαμε...
οι χαλεποί καιροί ήρθαν..)


Καλό καλοκαίρι σε όλους!!!


Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

..αϊντε θύμα..αϊντε ψώνιο,αν ξυπνήσεις μονομιάς,θα΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς..

<
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο




Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό


Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά


Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαι


Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη












fax@ :||Στα παιδιά μου και σ'όλα τα "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΑ" νιάτα αυτής της χώρας||
ΦΩΝΑΞΤΕ ΤΟ! ΕΙΡΗΝΙΚΑ και ΑΚΟΜΑΤΙΣΤΑ!
οι Ελληνες δεν κοιμούνται..
έχουν ψυχή αντάρτισσα και μια καρδιά Αιγαίο!!!






Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

γράμμα στον κύριο Νίκο....

Στίχοι Γιώργος Ανδρέου
Μουσική Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση Τάνια τσανακλίδου
**********************

Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει
Στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζειΦαντάροι χορεύουν τις νύχτεςσε άδεια ταβέρνες
Δελφίνια στο πέλαγο μόνα,νεράκι στις στέρνες
Νησια ταξιδεύουν στον ήλιο κανείς δεν μιλάει
Την άνοιξη όλοι προσμένουν
κι αυτή προσπερνάει

Όλα κυριε Νίκο είναι εδώ
Οπως τα άφησες εσυ κι όπως τα ξέρεις
Από της λύπης τον καιρό
Και όταν γυρίσεισ να σε δω
Μεσα στη στάμνα την χρυσή νερό να φέρεις
Της λησμονιάς πικρό νερό

Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει
Και η καλή παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει
Η φωτια πληγή που σε καίει δε λεει να γιάνει
Το πικρό το όνειρο φταίει τ'αδελφού Μακρυγιάννη
Πόσο ακόμη ραγιάδες η Κρήτη και η Μάνη
Σκοτεινες μαυροφόρες,μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι
***************

Σαν σήμερα 12 Μαϊου 1992..έφυγς ο Νίκος Γκάτσος...
"Π'οτε θα βγει να σκούξει κάποιος..
αυτός ο κόσμος είναι σάπιος"
(Νίκος Γκάτσος)


Ο Μανος Χατζιδάκης σε μια αποτίμηση της καταλυτικής επιρροής του Ν.Γκάτσου..
Ποιητή και συνοδοιπόρου του στη μουσική του!!!

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Ετσι απλά....


Μέσα από το τρυφερό βλέμμα της" Margo"!!


Από τους θησαυρούς του ουρανού του "οδοιπόρου"!!



και την ομορφιά και ελπίδα αυτής της γης..TA ΠΑΙΔΙΑ!!!
(που βρήκα στο blog του φίλου γιαννη! ΦΑΟς ΣΑΤΟΡΙ!)



"....Δεν θέλει χρώματα πολλά,να ζωγραφίσεις τα απλά.
Να έχει ο παράδεισος το μήλο..και η μοναξιά μας ένα φίλο...."

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Μια όψη..του Μάη..


Χαράζαμε την όψη του Μάη
αδειάζοντας της φλέβες μας.
Σμιλεύαμε το πρόσωπο της γης στις χούφτες μας.
Σπάζαμε τους σπόνδυλους της νύχτας
Κι απλώναμε στις γειτονιές,το ξανθό παιδικό μας όνειρο...
(Αργύρης Μπαρής)


Kαλό Μήνα!!!!

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Καλή Ανάσταση σε όλους





Ευχές σε όλους τους μύστες της ερήμου του διαδικτυου!!
Με υγεία..και αγάπη μέσα σας!!





Σάββατο 16 Απριλίου 2011

H θυσία..στο όνομα της αγάπης..



.Είπε ότι θα χόρευε μαζί μου αν της έφερνα κόκκινα τριαντάφυλλα,» φώναξε ο νεαρός Φοιτητής, «άλλα σ' όλο τον κήπο μου δεν υπάρχει ούτε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο...Θα χορεύει τόσο ανάλαφρα που τα πόδια της δεν θα αγγίζουν το δάπεδο, Αλλά με μένα δεν θα χορέψει, γιατί δεν έχω κόκκινο τριαντάφυλλο να της προσφέρω», και σωριάστηκε κάτω στο γρασίδι, και έχωσε το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του, και έκλαψε.
Όμως η Αηδόνα κατάλαβε το μυστικό της θλίψης του φοιτητή, και κάθισε σιωπηλή στη βελανιδιά, και σκέφτηκε σχετικά με το μυστήριο του Έρωτα.
Έτσι η Αηδόνα πέταξε στην Τριανταφυλλιά που φύτρωνε κάτω από το παράθυρο του Φοιτητή. «Δώσε μου ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε, «και θα σου τραγουδήσω το πιο γλυκό μου τραγούδι.»
Αλλά το Δένδρο κούνησε το κεφάλι του. «Τα τριαντάφυλλά μου είναι κόκκινα,» απάντησε, «τόσο κόκκινα όσο τα πόδια του περιστεριού, και πιο κόκκινα από τις μεγάλες βεντάλιες του κοραλλιού που κυματίζουν και κυματίζουν στα σπήλαια του ωκεανού.
Αλλά ο χειμώνας έχει παγώσει τις φλέβες μου, και η παγωνιά έχει κάψει τα μπουμπούκια μου, και η θύελλα έχει σπάσει τα κλαριά μου, και δεν θα έχω καθόλου τριαντάφυλλα αυτό το χρόνο.»
Αλλά ο χειμώνας έχει παγώσει τις φλέβες μου, και η παγωνιά έχει κάψει τα μπουμπούκια μου, και η θύελλα έχει σπάσει τα κλαριά μου, και δεν θα έχω καθόλου τριαντάφυλλα αυτό το χρόνο.»
«Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είναι το μόνο που θέλω,» φώναξε η Αηδόνα, «μόνο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο! Δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον όποιο να μπορέσω να το αποκτήσω;»
«Υπάρχει ένας τρόπος,» απάντησε το Δένδρο, «αλλά είναι τόσο τρομερός που δεν τολμώ να σου τον πω.» «Πες τον μου,» είπε η Αηδόνα, «Δεν φοβάμαι.»
Αν θέλεις ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» είπε το Δένδρο, «πρέπει να το δημιουργήσεις από τη μουσική στο φως του φεγγαριού, και να το βάψεις με το αίμα της ίδιας σου της καρδιάς. Πρέπει να μού τραγουδήσεις με το στήθος σου πάνω σε ένα αγκάθι.

Όλο το βράδυ πρέπει να μου τραγουδήσεις, και το αγκάθι πρέπει να τρυπήσει την καρδιά σου, και το αίμα της ζωής σου πρέπει να τρέξει μέσα στις φλέβες μου, και να γίνει δικό μου.»

«Ο Θάνατος είναι μεγάλο τίμημα να πληρώσει (κάποιος) για ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε η Αηδόνα, «και η Ζωή είναι πολύ ακριβή για όλους. Είναι ευχάριστο να κάθεσαι στο πράσινο δάσος, και να παρακολουθείς τον Ήλιο στο άρμα του από χρυσό, και τη Σελήνη στο άρμα της από μαργαριτάρια.
Γλυκό είναι το άρωμα του κράταιγου, και γλυκοί είναι οι άγριοι υάκινθοι που κρύβονται στην κοιλάδα, και η ερείκη που ανθίζει στο λόφο. Ωστόσο ο έρωτας είναι καλύτερος από την Ζωή, και τι είναι η καρδιά ενός πουλιού συγκρινόμενη με την καρδιά ενός ανθρώπου;»

Έτσι άπλωσε τα καστανά φτερά της για πτήση, και υψώθηκε στον αέρα.
«Να είσαι ευτυχισμένος,» φώναξε η Αηδόνα, «να είσαι ευτυχισμένος, θα το έχεις το κόκκινό σου τριαντάφυλλο. Θα το φτιάξω από μουσική στο φεγγαρόφωτο, και θα το βάψω με της ίδιας της καρδιάς μου το αίμα.
Και όταν η Σελήνη έλαμψε στους ουρανούς η Αηδόνα πέταξε στην Τριανταφυλλιά, και έβαλε το στήθος της πάνω στο αγκάθι. Όλο το βράδυ τραγουδούσε με το στήθος της πάνω στο αγκάθι, και η ψυχρή κρυστάλλινη Σελήνη έσκυψε και αφουγκράστηκε. Όλη νύχτα τραγουδούσε, και το αγκάθι έμπαινε όλο και βαθύτερα στο στήθος της, και το αίμα της ζωής της άδειαζε από μέσα της.

Τραγούδησε πρώτα για τη γέννηση της αγάπης στην καρδιά ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Και στο πιο ψηλό κλαδάκι της Τριανταφυλλιάς άνθισε ένα θαυμάσιο τριαντάφυλλο, πέταλο με το πέταλο, τραγούδι με το τραγούδι.

Ωχρό ήταν, στην αρχή, όπως η καταχνιά που κρέμεται πάνω από το ποτάμι - ωχρό σαν τα πόδια τού πρωινού, και ασημένιο σαν τα φτερά της αυγής.

Σαν τη σκιά ενός τριαντάφυλλού σε καθρέφτη από ασήμι, σαν τη σκιά ενός τριαντάφυλλού σε λίμνη νερού, έτσι ήταν το τριαντάφυλλο που άνθισε στο ψηλότερο κλαδάκι του Δένδρου.
Μα το Δένδρο φώναξε στην Αηδόνα να πιέσει περισσότερο πάνω στο αγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρή Αηδόνα», φώναξε το Δένδρο, «αλλιώς η Μέρα θα 'ρθει πριν να τελειώσει το τριαντάφυλλο.»
Έτσι η Αηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στο αγκάθι, και ολοένα και δυνατότερο έγινε το τραγούδι της, καθώς τραγούδαγε για τη γέννηση του πάθους στην ψυχή ενός άνδρα και μίας κόρης. Και μία απαλή απόχρωση από ροζ ήρθε στα φύλλα του τριαντάφυλλου, σαν το αναψοκοκκίνισμα στο πρόσωπο του γαμπρού όταν φιλά τα χείλη της νύφης.



Αλλά το αγκάθι δεν είχε ακόμα φτάσει στην καρδιά της, κι έτσι η καρδιά του τριαντάφυλλου παρέμενε λευκή, καθώς μόνο το αίμα της καρδιάς ενός Αηδονιού μπορεί να κοκκινίσει την καρδιά ενός ρόδου.
Και το Δένδρο φώναξε στην Αηδόνα να πιέσει περισσότερο πάνω στο αγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρή Αηδόνα», φώναξε το Δένδρο, «αλλιώς η Μέρα θα 'ρθει πριν να τελειώσει το τριαντάφυλλο.»
Έτσι η Αηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στο αγκάθι, και το αγκάθι άγγιξε την καρδιά της, και μία άγρια σουβλιά πόνου τη διαπέρασε.
Πικρός, πικρός ήταν ο πόνος, και όλο και πιο ξέφρενο γινόταν το τραγούδι της, καθώς τραγουδούσε για τον Έρωτα που τελειοποιείται με το Θάνατο, για τον Έρωτα που δεν πεθαίνει στο μνήμα.

Και το θαυμάσιο ρόδο έγινε βαθυκόκκινο, σαν το ροδόχρωμα του ουρανού της ανατολής. Βαθυκόκκινη ήταν η γιρλάντα από πέταλα, και πορφυρή σα ρουμπίνι ήταν η καρδιά.

Μα της Αηδόνας η φωνή γινόταν όλο και πιο αχνή, και τα μικρά φτερά της άρχισαν να τρέμουν, και μία λεπτή μεμβράνη σκέπασε τα μάτια της. Όλο και πιο αδύναμο γινόταν το τραγούδι της, και ένοιωσε κάτι να την πνίγει στο λαιμό.

Τότε έβγαλε ένα τελευταίο ξέσπασμα μουσικής. Η λευκή Σελήνη το άκουσε, και ξέχασε την αυγή, και παρέμεινε στον ουρανό. Το κόκκινο ρόδο το άκουσε, και τρεμούλιασε σύγκορμο από έκσταση, και άνοιξε τα πέταλά του στον κρύο πρωινό αέρα.
Η ηχώ το μετέφερε στις πορφυροβαμμένες της σπηλιές στους λόφους, και ξύπνησε τους κοιμισμένους τσοπάνηδες από τα όνειρα τους. Αρμένισε μέσα από τα καλάμια του ποταμού, και αυτά μετέφεραν το μαντάτο του στη θάλασσα.

«Κοίτα, κοίτα!» φώναξε το δένδρο, «το τριαντάφυλλο είναι έτοιμο τώρα», μα η Αηδόνα δεν έδωσε καμία απάντηση, γιατί κειτόταν νεκρή στο ψηλό χορτάρι, με το αγκάθι στην καρδιά της.

"Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο" Oscar Wilde.

Γιατί άραγε από καταβολής κόσμου η θυσία να θεωρείται το υπερτατο της Αγάπης..εξαγνισμός..και εξιλέωση....

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!


Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Δεν είναι η σιωπή φωνή..


Θέλουνε μια καινούρια αρχή
λένε δεν θα μιλήσουν τώρα
δεν τους σηκώνει η εποχή
θα βγουν όταν περάσει η μπόρα.

Κλείνονται μες στα σπίτια τους
τα λένε μόνο μεταξύ τους
αλλού τρέχουν τα νοίκια τους
κι αλλού χρωστάνε την ψυχή τους.

Έρχονται μάχες μη δειλιάσεις
γίνε ο δρόμος να περάσεις
δεν είναι η σιωπή φωνή
φωνή είναι μόνο η φωνή.

Έχουμε ακόμα λίγους γύρους
να μας περάσουν για τρελούς
να σκοτωθούμε από φίλους
ν` αγκαλιαστούμε με εχθρούς.

Έρχονται μάχες μη δειλιάσεις
γίνε ο δρόμος να περάσεις
δεν είναι η σιωπή φωνή
φωνή είναι μόνο η φωνή.



Αφιερωμένο στον Ιαματικό!!..στην Καρυ!!..στον Ιονν!!
Στούς φίλους (και το εννοώ..γιατί είδα τα μάτια τους!!)του Ξάνθη Φιλοσοφείν
και σ'όλους τους συμπλόγγερς που΄συνδιαλέγομαι μαζί τους στο μοίρασμα!!

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Γιανναράς..Κραυγή στην απαρχή μιας Οδύσσειας.


"Ολίγιστος"...με την ευρύτερη έννοια προσδιορίζει μια πολιτική,η οποία θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί επιγραμματικά με τον τίτλο του βιβλίου του Καστοριάδη
"ΤΟ ΜΕΣΟΥΡΆΝΙΟ ΤΗς ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑς"
Αισθάνομαι ότι το μέγιστο που μπορεί να κάνει ένας δάσκαλος για την πατρίδα του είναι να προκαλέσει κριτική σκέψη!!" Γιανναράς Χρήστος!!"

Την προτροπή για αυτήν την αφύπνιση, έστω και τώρα μας αφήνει ο Χρήστος Γιανναράς σε μια συνέντευξη εδώ!!


"Την ημέρα που θα βγαίνουν οι πολιτικοί στα μπαλκόνια και δεν θα υπάρχει ψυχή,τότε θα γεννηθεί ελπίδα."
..................................................................................................................................................................

"Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις,οι οποίες γίναν τα τελευταία 30 χρόνια,Όλες αποσκοπούν στην μεθοδική αμβλυνση της κριτικής ικανότητας του Ελληνα.
Το σχολειό ετοιμάζει βανδάλους.
Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει παραιτηθεί απο κάθε αντίληψη αξιοκρατίας.Εχουμε τεράστια κρίση σχολ. εκπαίδευσης και πανεπιστημιακής κατ'επεκταση.
Ο εμπαιγμός ο πολιτικός για την κρίση στην παιδεία είναι ότι την εννοούν ότι χρειαζόμαστε περισσότερη ιστορία..κομπιούτερ.. κ.τ.λ.
όχι ότι παρέχονται γνώσεις μιας χρήσης.και τα παιδιά μας μένουν αγράμματα."
......................................................................................................................................................................

Η ελληνική κοινωνία έχει ακόμη ανθρώπινη ποιότητα,και αυτή πεθαίνει μέσα στην πίκρα.
Δ εν έχουμε Δημοκρατία,'έχουμε κομματοκρατία και αυθαιρεσία των συνδικαλιστικών οργανώσεων,των δημοσιοϋπαλληλικών που κρατάνε την χώρα όμηρο όπου θέλουν"
.................................................................................................................................................................

"Αυτό το κράτος απ'αρχής του δεν προβληματίστηκε για της δικές του ανάγκες αλλά για το πως θα μιμηθεί τα άλλα κράτη"
......................................................................................................................................................................
"Αν υπήρχε στην Ελλάδα παιδεία αυτό θα ακτινοβολούσε παντού.Τετοια που να θύμιζε τι σημαίνει πολίς,τι σημαίνει πολιτική..πολιτικός βίος..το άθλημα του μετέχειν στα κοινά.."
......................................................................................................................................................................
Ο εθνικισμός ήταν το ιστορικό τέλος του Ελληνισμού Βενιζέλος δεν κατάλαβε έστω και διπλασιάζοντας την Ελλάδα την καταδίκαζε να είναι βαλκανική επαρχία,απο την στιγμή που της στερούσε την οικουμενική της διάσταση.."
........................................................................................................................................................................
ολες ιο μεγάλες κουβέντες ότι εμείς δώσαμε τα φώτα στη δύση,είναι παιδαριώδεις.
Η δύση καυχιέται ήδη από τον Μεσαίωνα ότι αυτή συνεχίζει την παράδοση της Αρχαίας Ελλάδας και ότι εμείς..κάποιοι γραικοί που υπάρχουν στα νότια βαλκάνια κάτι συνεχίζουν..αλλά καμια σχέση με την Αρχαία Ελλάδα.."
........................................................................................................................................................................
Σε πολύ σύντομο διάστημα η Ελλάδα υπέστη 2 αφαιμάξεις..η μια ήταν ο εμφύλιος και η δεύτερη οι μεταναστεύσεις.Οι νέοι..οι πιο ζωτικές δυνάμεις..οι πιο δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού..φεύγουν..
δυστυχώς φεύγουν,χωρίς να κομίζουν αυτό που κόμιζαν κάποτε..στους αιώνες Τουρκοκρατίας...απορεί κανείς,όργωναν οι Ελληνες τις αγορές της Ευρώπης..όργωναν οι καπεταναίοι την Μεσόγειο..Απο θέσεως ισχύος ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ μιας συνείδησης ότι ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΑΡΧΟΝΤΑς..
Αυτοί οι άνθρωποι είχαν μια αρχοντιά....εμείς φεύγουμε σήμερα ως ζήτουλες γιανα μιμηθουμε..για να κερδίσουμε την ζωή μας με τα δυο μας χέρια..
Αυτά είναι προβλήματα μεγάλα που δυστυχώς δεν συζητιούνται..δεν τίθενται.."
........................................................................................................................................................................
Θα μπορούσε..τα πάντα να μεταβληθούν, βεβαίως όχι απο την μια μερα στην άλλη,
Από την στιγμή που θα βρίσκαμε νόημα ΣΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕς και αυτό δεν είναι ούτε συναισθηματικό..ούτε ρητορικό..ούτε εθνικιστικό..
Αυτό νομίζω είναι το κληροδότημα που μας άφησε η λεγόμενη γενιά του 30..
Αν ήμουν υπουργός παιδείας θα έβαζα υποχρεωτικό μάθημα σε δημοτικά..γυμνάσια στα ελληνικά σχολειά τα"Δημάσια και ιδθωτικά"του Ελύτη.Ενα κείμενο διαθηκη..
Με τέτοια κείμενα και άλλα αντίστοιχα..του Τσαρούχη..του Πικιώρη..του Θεοτοκάτου..του Λορεντ΄ζατου..του Σεφέρη...
Αυτή ηγενιά μας έδειξε ότι μπορεί να είναι καύχημα να είσαι Ελληνας σήμερα.
Οχι τι ήταν ο πρόγονός σου.... ή ο Περικλής... με αερογέφυρα να καλύπτουμε 25 αιώνες....

Σημερα έχει νόημα να είσαι Ελληνας..αν το βρούμε..αυτό...όλα τα άλλα που έιπαμε..'ερχονται..

Ευχή να το βρούμε!!!!!


Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Το πέταγμα.........


Ενα δάκρυ..τόλμησε..
σαν σταγόνα κύλισε,
στην ρούγα μιας ρυτίδας.
Μελαγχολικό..και μόνο,
απαλό και τρυφερό..



Η λάμψη του..
χαμήλωσε το πέταγμα ενός γλάρου...
Σίμωσε και μου τραγούδησε....


Αγαπημένη φωνή..
σαν χάδι αγέρα...βάλσαμο ψυχής..
νότες χαρούμενες λαλεί...


"κάποια πουλιά,τραγουδούν για λευτεριά..
κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά"



"Εγω..είμαι Μαμά!!

Το δάκρυ αντιγύρισε..
χαμόγελο φώτισε..
χρώματα ιριδας σκόρπισε,
αίροντας το θρόϊσμα της ζωής!!
και τραγουδώ..



Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Ενα αεράκι....

Ενα αεράκι...ανάλαφρο..απαλό,
μισό στο ξάστερο..μισό στην καταχνιά..
ανάσα στην αμυγδαλιά..


να προκάμει..
να χαρεί ανθό...




Ερμηνεία: Νατάσα Μποφίλιου
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Ένα αεράκι θα φυσήξει στην Αθήνα
θα ταξιδέψουμε ξανά σ' εκείνα
με μια ανάγκη σα μεγάλη πείνα
για τη χαμένη μας ισχύ

Ένα αεράκι θα μας φέρει κάτι
που 'χουμε κρύψει κάτω απ' το κρεβάτι
αφού μοιράσαμε με το κομμάτι
ό,τι μπορεί κι ανησυχεί

Ένα αεράκι
σε σκόρπια φύλλα και ζωές
θα δώσει λύση...
από ένα τόσο δα μικρό παραθυράκι
που κάποιος ξέχασε να κλείσει

Ένα αεράκι ξαφνική ανάσα θα 'ρθει
και θα αλλάξει τις γραμμές του χάρτη
ένας Γενάρης αγκαλιά στο Μάρτη
κι εμείς θα ψάχνουμε παλτό

Ένα αεράκι θα μας πει την ιστορία
σα μια μεγάλη και τυχαία συγκυρία
κι εμείς θα μπούμε τη μεγάλη τιμωρία
γιατί δεν έχουμε εαυτό...




Καλό μήνα!!!

















Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Τοοοσο παλιός..και τόσο σύγχρονος....


Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ'
όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο
'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.



Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Γεωργιος Σουρής(1853-1919_