Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Περι bloging ..ο λόγος..


bloging....χμμ..
Ξεκίνησε από ένα πείσμα και μια περιέργεια σαν μικρού παιδιού...που με χαρακτηρίζει γενικώς σαν άνθρωπο..άλλωστε αν δεν δοκιμάσεις πράγματα..δεν τολμησεις..δεν κάνεις ένα βήμα μπροστά και δεν ρισκάρεις (γενικώς) δεν θα ξέρεις δεν θα έχεις και την επιλογή του σωστού-λάθους..μ'αρέσει-δεν μ'αρέσει..

Γενάρης του 2009..λοιπόν..Ολη η οικογένεια στο σπίτι,πάλι μαζί!!(η χαρά των γιορτών Κούλα...)
Οι φοιτητές μου από την αλλοδαπή και από την Κρήτη(...ΡΊΚΗ άντε να σε ξεχάσω τώρα;;;χα..χα..)...

Μέχρι τότε με το κομπιούτερ είχα μια σχέση περίεργη..να..κάτι σαν "ο Γιάννης φοβάται το θεριό κια το θεριό τον Γιάννη"
Το μόνο που ήξερα.. και αυτό από ανάγκη,ήταν το office από έναν υπολογιστή παλαιό μη συμβατό (macintosh)για να κάνω την δουλειά μου

Πλατιάζω εεε;;; επανέρχομαι...

Λοιπόν,κάποια στιγμή δειλά-δειλά...μην γίνουμε και ρόμπα στους κατέχοντες την γνώση του PC....ρωτάω τον πληροφορικάριο της οικογένειας,κάτι πολύ απλό και αφελές γι'αυτόν, αλλά για μένα την άσχετη σημαντικό...
Τι..σαν....χαμπάρι εγώ..χα..χα.
Και τότε μου πετάει την μαγική φράση....
"ΜΑΜΑΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΛΦΑΒΙΤΗ"
αυτό ήταν..με'επιασε το λιονταρίσιο πείσμα μου...(Γιανναα ξέρεις εσύ..)άναψα και κόρωσα..
έχετε δει τούρκο από την κύπρο;ένα τέτοιο πράγμα
(οχι ότι είχε άδικο..λεμε τωρα..μεταξύ μας χα..χα..)
Αυτό ήταν...
Να ναι καλά το βλαστάρι μου!! Ουτε που το φανταζόταν πως ήταν η αρχή βαπτίσεώς μου σαν bloger(τρομάρα μου..)


Ααα..έχει και συνέχεια...

Η κόρη μου..που με έβλεπε να γράφω..να διαβάζω(να ξημερώνομαι γενικώς..) μου έβαλε την ιδέα να κάνω blog..To στήνω λοιπόν μετα κόπων και βασάνων..και εκεί που όλα πάνε καλά...ο γκούγλης....κάνει τα μαγικά του
(τώρα τι έφταιγε ο google ο καημένος.εγώ ήμουν η άσχετη.)
πάει χάθηκε το blog..εδώ το μπλόγκι..εκεί το μπλόγγι..άφαντο...
Εεε παράτησα και εγώ την ιδέα της επίδοξης blogger και συμβιβάστηκα με το ρηθέν...
(εε να μην τα ξαναλέμε τώρα..)...και ούτε κουβέντα για το εγχείρημα..χα..χα..
το μόνο που είχα ήταν ένα μειλ να μου θυμίζει την απόπειρα..
Κάποια στιγμή..αρχές καλοκαιριού 2009,πήγα να σχολιάσω κάπου,ανώνυμα πλέον..και ως δια μαγείας ο google μου εμφανίζει το "Ιλυς του χρόνου" απ'το πουθενά και...αυτό ήταν ...
έτσι άρχισε αυτό το ταξίδι στον διαδικτυακό χώρο.

Δεν ξέρω αν θα κρατήσει τόσο όσο δείχνει η φωτό...αλλά για μένα είναι και θα είναι κάτι πολύ όμορφο

Η ευαίσθητη meggie,και η εξαιρετική μου Γιάννα ,αφορμή αυτής της αναδρομής γιγνεσθαι blogger.
Που μου ρίξανε το γαντάκι για ένα παιχνίδι..για τα καλά και άσχημα του bloging..

Και τώρα στο δια ταύτα..Το καλύτερο μέσα από το bloging είναι ότι "γνωρίζεις" ανθρώπους που ίσως δεν θα είχες την ευκαιρία να τους ανταμώσεις ποτέ. Εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις να σαν να τους έχεις δίπλα σου..
Και όταν λέω γνωρίζεις,το εννοώ..αυτό το μοίρασμα σκέψεων..συναισθημάτων που κάποιες φορές νοιώθεις την ανάγκη να τ'ακουμπήσεις κάπου ..έμμεσα ή άμεσα,χωρίς να θεωρηθείς γραφικός φευγάτος..
Η ανωνυμία σε κάνει να πετάξεις την "μασκα¨του κοινωνικού στάτους και να είσαι ο εαυτός σου (ναι το πιστεύω αυτό γιατί κατά κάποιον τρόπο εκτίθεσαι όπως είσαι,αργά ή γρήγορα φαίνεται αυτό )

Γνώρισα (επιμένω:)ανθρώπους που με μύησαν στην μαγεία της επιστήμης τους..στο μέτρο του δυνατού βέβαια..

Blogs που μέσα από την μουσική γράφουν ιστορία..πολιτική..φιλοσοφούν..ονειρέυονται η ακόμη και να αποθέτουν την πίκρα τους για τεκταινόμενα,να αποτιμούν εμπειρίες..απόψεις..συμπεράσματα..
(Η μουσική..που την λατρεύω.. να βλέπω αυτά που δεν φαίνονται και εννοούνται )

Blogs που μέσα από τον Φωτογραφικό φακό τους..με απίστευτες φωτό μας δίνουν λίγο απο την ψυχή τους

Blogs που μέσα από αυτά γνωρίζεις και σε ταξιδεύουν σε τόπους..κουλτούρες..που ίσως δεν θα τα δεις ποτέ..

Blogs που με μύησαν σε διάφορες μορφές τέχνης και καλαισθησίας είδα και γνώρισα απίστευτα πράγματα δοσμένα με την αγάπη τους για την τέχνη..

Blogs που μέσα απο αυτή την επικοινωνία έχεις την δυνατότητα να πληροφορηθείς. να αφουγκραστείς.. να ψηλαφίσεις..να προβληματιστείς..να μπεις σε άγνωρα μονοπάτια..και συγχρόνως να έχεις την επιλογή μέσα από διαφορετικές απόψεις..θέσεις να κρίνεις..να βγάζεις συμπεράσματα..να συμφωνείς ή να διαφωνείς..να κρατάς ή να απορρίπτεις.

Και κυρίως..όταν έρχεται η στιγμή να γνωρίσεις και δια ζώσης κάποιους απ'αυτους τους συνομιλητές on line... είναι απίστευτο πόσο οικεία αισθάνεσαι μαζί τους..λες και τους ήξερες χρόνια ...σατόριον...(ξέρουν αυτοί :)


Kai όσο για τα αρνητικά του bloging..εκτος ότι σου κλέβει αρκετό χρόνο.. για όλα τα υπόλοιπα είναι επιλογή μου να κάνω το κλικ και να διαγράψω ότι δεν μου αρέσει..και εδώ είναι πιο εύκολο απ'ότι στην κοινωνική μας ζωή..για να αγκαλιάσεις ή να απορίψεις κάποιους ανθρώπους ή λογικές σκέψεων και συμπεριφορών..πράγμα λίγο δύσκολο στην καθημερινότητα

Oσοι από εσάς θέλετε μπορείτε να συνεχίσετε το παιχνίδι...βέβαια οι κανόνες λέγανε,5 συν και 5 πλην του bloging..


Χρόνια Πολλά και Καλές Γιορτές!!

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Αισθήσεις...συναισθήσεις...


Το υπόγειο
(Του Τάσου Λειβαδίτη)

Αν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε,

άστρα, πουλιά, σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους,

θα τέλειωνε ίσως κάποτε.

Εγώ κάθομαι εδώ, ολομόναχος,
μέσα σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,

και μετράω τα σφάλματα που έκανα, τις μάχες που έδωσα,
τις δίψες, τις παραχωρήσεις,

μετράω τις κακίες μου, κάποτε θαυμαστές, τις καλοσύνες μου
συχνά επηρμένες, μετράω, μετράω, δίχως ποτέ μου
να τελειώνω ―
α, εσείς,
εσείς ταπεινώσεις, αλτήρες της ψυχής μου,
βαθύ, θρεπτικό ψωμί, αιώνιε πόνε μου,

όλη η δροσιά του μέλλοντος τραγουδάει μες στις κλειδώσεις μου

την ίδια ώρα που μου στρίβει το λαρύγγι η πείνα χιλιάδων
φτωχών προγόνων,

κι ω ήττες, συντρόφισσές μου, που μέσα σε μια στιγμή με λυτρώσατε απ’ τους αιώνιους φόβους της ήττας.

Είμαι κι εγώ ένας Θεός μες στο δικό του σύμπαν, σε τούτο
το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,

ένα σύμπαν ανεξιχνίαστο κι ανεξάντλητο κι απρόβλεπτο, ένας Θεός καθόλου αθάνατος,

γι’ αυτό και τρέμοντας από έρωτα για κάθε συγκλονιστική κι ανεπανάληπτη στιγμή του.

(με άγγιξε ιδιαίτερα σε κάποια στιγμή..απ'τις πιο ιδιαίτερες στη μικρή ζωή μου...και ήθελα να το μοιραστώ ΚΑΙ μαζί σας...)


Καλό Σ αβατοκύριακο!!!!

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Ειμασταν δυο γίναμε τρεις...και...



Φέρτε τραγούδια ..φέρτε στιχάκια...



Aπο το ζουζούνι(ΜΑΜΟΥΝΙ)


Aπό την Margo!!!

Από τον Επίκουρο!!


Aπό την Meggie!!!


Aπο την ΚΑΛΥΨΩ!!!!


Aπο την ΚΑΛΥΨΩ με ευαισθησία!!!


Από την Silena!! Ηλιόλουστα και φωτεινά!


Aπο την Πεταλούδα!!!


Aπό τον Iamaticus!!!

και αφήστε τους άλλους να συνεχίσουν το άδειο ταξίδι τους με κατεβασμένα τα πανιά....


Αισιοδοξούμε ζόρικα λοιπόν και ανεβασμένα!!!
σας περιμένω με τραγούδια που αγαπάτε

Καλή εβδομάδα!!!!!


Αφιερωμένο στον Τόλη Νικηφόρου (Poet)
για τα γενέθλιά του!!!!





Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Λέξεις....

Στην πορεία μας στη ζωή,μας έμαθαν..μας έγιναν βίωμα ή απόρριψη,έγιναν συνείδησή μας ,χιλιάδες λέξεις.
Λέξεις επιφάνειας..ουσίας..συμπεριφορών..νοοτροπίας..ιδεολογιών..πίστης..καθήκοντος.
Χρηστικές..χρήσιμες..συναισθητικές..συναισθηματικές..ελπίδας..απόγνωσης..αγάπης..μίσους..φόβου..
εμπιστοσύνης..καχυποψίας...μύθων..οράματος..

Δεν μας έμαθαν όμως,παιδεία..με την ευρύτερη έννοια..
το άνοιγμα καρδιάς,χωρίς ιδιοτέλεια και καχυποψία..
και δεν μας έμαθαν κυρίως μέσα σε μύριες λέξεις στα πρέπει και στα μη..
μια ακόμη λέξη..

Δημοκρατία.... ουσιαστικά και με συνείδηση

Ουμπέρτο Εκο περί Δημοκρατίας...
"Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει.
Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο"


Μας αφαίρεσαν και καθαίρεσαν( ή προσπαθούν παντί τω τρόπω)από τον νου τη λέξη Οραμα..(για κάποιο φως στο τούνελ)
αλλά όσο υπάρχει ζωή και έλλογο υλικό σ'αυτόν τον τόπο,πάντα θα υπάρχει σπίθα,που θα αναζωπυρώνει την ελπίδα ..για επιλογές αυτοπραγματώσεως μέσα από επαναπραγμάτευση των σχέσεων εαυτού μας και των άλλων

Η εξαίρετη Road artist...in Athens!!!!
μέσα από την ανάρτησή της"

«Τι χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα: Ενα νέο όραμα»

Mας δίνει ιδέες που αξίζει να διαδοθούν.. .

Απο το πρώτο TEDχΑcademy event που έγινε στην Αθήνα στις 6 Οκτωβρίου,στο Μουσείο Μπενάκη.
Οπου διακεκριμένες προσωπικότητες μοιράστηκαν τις σκέψεις τους
σε τρεις βασικές ενότητες: ORAMA, AΞΙΕς, ΔΡΑΣΗ.

η ομιλία του Στέλιου Ραμφου φιλόσοφου και συγγραφέως



Και η ομιλία του κ. Δημήτρη Τσουκαλά,Κοινοτάρχης Ανάβρας Μαγνησίας


ΔΙΑΒΆΣΤΕ αυτό το εξαιρετικό post εδώ

Καλή επιτυχία!!


Και σε όλους όσους ελπίζουν..παλέυουν

για όσα αγαπούν ,πιστεύουν και με όραμα με δύναμη με παρρησία το διεκδικούν!!!

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Ας ενώσουμε τις καρδιές μας για τη Μαρία!


ΕΠΕΙΓΟΝ!!!

Φίλες και φίλοι μου, σας απευθύνω μια επείγουσα έκκληση για ένα ζήτημα κυριολεκτικά ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!


Πρόκειται για μία αγαπημένη φίλη από τη Λευκωσία, τηΜαρία Δημητρίου, η οποία είναι 25 ετών και πάσχει από μία σπάνια νευρολογική νόσο, το σύνδρομο Behcet-Αδαμαντιάδη ήNeurobehcet disease, που προσβάλλει ταυτόχρονα πολλά όργανα του ανθρώπινου σώματος. Η νόσος αυτή της έχει προκαλέσει ρευματοειδή αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, επιληπτικές κρίσεις, χρόνια εγκεφαλίτιδα λόγω φλεγμονής του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, καθώς και μειωμένη όραση και ακοή.

Επιπλέον, έχουν κάνει την εμφάνισή τους μια σειρά από καρκινικοί όγκοι κοντά στην υπόφυση, αλλά και στην κοιλιακή χώρα, πράγμα που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο απελπιστική.

Η Μαρία έχει κάνει μια σειρά από χειρουργικές επεμβάσεις στην Κύπρο και στην Αγγλία, χωρίς θεαματικά αποτελέσματα, ενώ αναγκάζεται να παίρνει σχεδόν σε καθημερινή βάση ισχυρά παυσίπονα, μορφίνη και κορτιζόνη, προκειμένου να αντέχει τους φρικτούς πόνους. Μέχρι στιγμής η μόνη ελπίδα φαίνεται πως έρχεται από το Mayo Clinic των Η.Π.Α., μια κλινική με ιδιαίτερη εξειδίκευση στη συγκεκριμένη νόσο.

Το πρόβλημα είναι πως το υπουργείο Υγείας της κυπριακής κυβέρνησης αρνείται να καλύψει τα υψηλά έξοδα νοσηλείας, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος, κατά τη διάρκεια του οποίου η υγεία της Μαρίας επιδεινώνεται δραματικά.

Για το λόγο αυτό, η οικογένεια της Μαρίας αναγκάστηκε (μετά από προτροπή των γιατρών και πολλών φίλων) να ανοίξει λογαριασμούς στην Ελληνική Τράπεζα και στη Νέα ΣΠΕ ( Νέα Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία) Αγλαντζιάς, προκειμένου να συγκεντρωθεί το χρηματικό ποσό που απαιτείται για να μεταφερθεί η Μαρία στο Mayo Clinic και να υποβληθεί στις απαραίτητες εξετάσεις και επεμβάσεις. Οι γιατροί που την παρακολουθούν τονίζουν πως το ταξίδι πρέπει να γίνει μέσα στον επόμενο μήνα, καθώς δεν υπάρχει πλέον καιρός για χάσιμο και τα περιθώρια συνεχώς στενεύουν. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η ζωή της κρέμεται πλέον από μια κλωστή.

Η ίδια η Μαρία γνωρίζει πολύ καλά την κρισιμότητα της κατάστασής της (μας ενημερώνει συχνά μέσα από το ιστολόγιό της, αλλά και με sms στα κινητά μας τηλέφωνα, μόνο που αποφεύγει να μιλήσει σε κινητό, λόγω της ακτινοβολίας) και το μόνο που ζητάει είναι όση ζωή της απομένει να είναι κατά το δυνατό ποιοτική, πράγμα που σημαίνει να μην πονάει και να μπορεί να εκτελεί βασικές λειτουργίες και να αυτοσυντηρείται. Ό,τι δηλαδή για όλους εμάς θεωρείται δεδομένο και αυτονόητο, για εκείνη είναι το στοίχημα και το όνειρό της ζωής της…

Θέλω επίσης να τονίσω πως η Μαρία είναι μια κοπέλα περήφανη και αξιοπρεπής και δεν ήθελε με τίποτα να ανοιχτεί λογαριασμός για χάρη της. Εγώ ο ίδιος την παρακαλούσα για μήνες μέσω e-mail και γραπτών μηνυμάτων και η μόνιμη απάντησή της ήταν πως δε θέλει να γίνει αποδέκτης εράνου και “ελεημοσύνης”. Τον τελευταίο μήνα όμως η επιδείνωση της υγείας της ήταν αλματώδης, έτσι αναγκάστηκε να συμφωνήσει, με μοναδικό όρο να μη δημοσιευτεί η φωτογραφία της.



Γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι, στην άσχημη οικονομική συγκυρία που διανύουμε, να στερηθούμε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, σας ζητώ να αγκαλιάσουμε όλοι μαζί αυτό το γενναίο κορίτσι, που παλεύει καθημερινά με τις ασθένειες και το θάνατο κι όμως μπορεί ακόμα να γελά και να ονειρεύεται, δίνοντας μας κουράγιο, δύναμη ψυχής και παράδειγμα ζωής. Όσοι επιθυμούν να συνεισφέρουν, μπορούν να καταθέσουν την οικονομική τους βοήθεια στους παρακάτω λογαριασμούς:


1]. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς : CY14007042100000000020162227 – SWIFT NUMBER: CCBKCY2N

2]. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120
001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N


Όνομα: Μαρία
Δημητρίου


[Διευκρινιστικά, η «Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς» είναι μια Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία, με έδρα την Κύπρο, που ιδρύθηκε το 1948 για να προστατεύσει τα εισοδήματα των πολιτών από την εκμετάλλευση της τοκογλυφίας και που σήμερα δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς, ένας απ’ τους οποίους είναι και η συμμετοχή στην οργάνωση φιλανθρωπικών εκστρατειών. Για περισσότερες πληροφορίες:


http://aglantzia.net16.net ]


Υποθέτω (με κάποια επιφύλαξη) πως, αν δεν υπάρχει στην πόλη σας υποκατάστημα της Ελληνικής Τράπεζας, μπορείτε να καταθέσετε το ποσό σε κάποια άλλη τράπεζα και από αυτή να μεταφερθούν τα χρήματα στους λογαριασμούς της Μαρίας, μέσω διατραπεζικής συναλλαγής.


Πάμε, παιδιά, να κάνουμε όλοι μαζί την προσπάθειά μας!


Πιστεύω στη δύναμη της συλλογικότητας που μπορεί να κάνει θαύματα με τη βοήθεια της τεχνολογίας!

Έχουμε αποδείξει ότι το διαδίκτυο μας φέρνει πιο κοντά και μας ενώνει. Ας αποδείξουμε τώρα πως δε μας ενώνουν μόνο φιλοσοφικές ανησυχίες, μουσικές προτιμήσεις και η απλή ανάγκη για επικοινωνία!

Ας κάνουμε μαζί την υπέρβαση! Το ξέρω ότι μπορούμε!


Δώστε ό,τι θέλει ο καθένας απ’ το υστέρημά του και διαδώστε την εκστρατεία μας σε γνωστούς και άγνωστους! Ίσως έχει κάποιος πρόσβαση σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε εφημερίδες. Αν δώσουμε μεγάλη δημοσιότητα, θα το σώσουμε το κορίτσι!

Όσοι θέλετε να επισκεφτείτε το αρχικό μπλογκ της Μαρίας, μπείτε στο:


www.mariatweety.blogspot.com


Αν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για την κατάστασή της και να επικοινωνήσετε προσωπικά με την ίδια, μπορείτε να της στείλετε e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση:


mariademetriou@ymail.com


Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να σας στείλει και μια πρόσκληση για να μπείτε στο δεύτερο μπλογκ, το οποίο λειτουργεί μόνο για φίλους που επιλέγει η ίδια η Μαρία, γιατί θέλει να αποφύγει διάφορους ενοχλητικούς που έγραφαν ανοησίες στο αρχικό μπλογκ.

το post είναι από εδώ


Το ελάχιστο από εμάς μπορεί να χαρίσει ένα τεράστιο χαμόγελο στη Μαρία!!

Ενισχύστε την προσπάθεια,κάνοντας copy το post στο δικό σας blog....


Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Οδοιπορώντας άνω...


(Η φωτο της κόρης μου από Κρήτη)

Κι ο Ανθρωπος;
Ο Αρχέγονος ταξιδευτής,ο εν πορεία Μόνος

Κι η Ζωή;
Τα αποτυπώματα που χαράζει στην Ψυχή ο δρόμος.

Κι η Ποίηση;
Το πρώτο βήμα για να Δραπετεύσεις από τον κόσμο.

Κι ο Ερωτας;

Α! Ναι ο Ερωτας!!Του Εαυτού η μεγαλύτερη Φυγή...


Που με τιμά να συν-οδοιπορώ στην σκέψη του και στις περιπλανήσεις της ψυχής!!


Πυξ Λαξ κ' Λεονάρδου Μυρωδιά Καλοκαιριού
Στίχοι:Μάνος Ξυδούς
Μουσική:Μάνος Ξυδούς
Ερμηνεία:Στόκας -Λεονάρδου

Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ'τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στ'ανοιχτά κούφιες χαρές.

Εριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάτες
ξέσπασε θύελλα απ'τον τρελό βοριά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά

Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις
θα είσαι μπλεγμενος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή

Στοιχειά του ουρανού,γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή
μ' ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη

Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ'τις ακτές
ήσουν παρένθεση που μ' έκανες να νοιώσω
πως ότι φεύγει όλο γυρίζει από το χθες.

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Παιχνιδίσματα...ψιθυρίσματα Αγάπης!!!!


Ο Πλάτωνας είπε.
"Παίξε μια ώρα με κάποιον και θα μάθεις πολύ περισσότερα γι'αυτόν απ'ότι αν συζητούσες μαζί του ,επί έναν ολόκληρο χρόνο"

Γι'αυτό και εγώ παίζω στο παιχνίδι που με προσκάλεσαν οι φίλες blogers
Για 10 πράγματα που αγαπώ!!!...Δέκα..μόνο; είναι πολλά τα πράγματα που αγαπώ!!

Χάνομαι στα βιβλιοπωλεία..στις βιβλιοθήκες..στα βιβλία μου!!Και χάνω την αίσθηση του χρόνου..του χώρου..με αγαπη!!!

Αγαπώ την Ανατολή του κάθε πρωινού!Γιατί είμαι ακόμη εδώ για να χαρώ και να ζήσω επόμενες στιγμές!!

Αγαπάω τους ανθρώπους... ακόμη και αυτούς που με πληγώνουν γιατί ίσως διακρίνουν κακώς κείμενα σε μένα και με βάζουν να σκεφτώ και να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.

Δίνω και δίνομαι στους ανθρώπους έτσι απλά χωρίς ανταλλάγματα,γιατί με γεμίζει πρώτα απ'ολα εμένα σαν άνθρωπο..

Αγαπώ ότι καταφέρνω με κόπο αλλά και ότι μου δίνεται απλόχερα..

Αγαπώ τα ταξίδια!!Να γνωρίζω διαφορετικούς ανθρώπους ..τόπους..κουλτούρες ...

Αγαπώ τα μουσικά ταξίδια μου..με αγαπημένες μουσικές να σου χαϊδεύουν την σκέψη και να ξεχειλίζουν τα συναισθήματα.

Αγαπώ την κάθε καλαίσθητη μορφή τέχνης!!Να στέκομαι σε ένα έργο τέχνης και να προσπαθώ να μπαίνω στο μυαλό της σύλληψης,αλλά κυρίως να το ερμηνεύω με την δική μου θέαση!!

Αγαπώ και απολαμβάνω ένα ποτήρι κρασί,με καλή παρέα και συζητήσεις με χιούμορ και επι της ουσίας ξημερωμένες!!

Αγαπώ τις καθημερινές οδοιπορίες μου στη φύση..

Αγαπώ όταν έρχονται τα παιδιά μου!!Να τους μαγειρεύω όλα τα καλούδια που τους αρέσουν και να μαζευόμαστε στο τραπέζι!!

και..
Οταν είμαι "κλεισμένη"λατρεεεεύω τις βόλτες μου με τ'αυτοκίνητο στην εγνατία!!Τσίτα τα γκάζια και την την μουσική στο cd!! Με χαλαρώνει..

Ουπς..ξέφυγα..είπαμε 10 αλλά...

Τώρα πρέπει και εγώ να προσκαλέσω φίλους..αν και οι περισσότεροι με πρόλαβαν και κάναν τις αγάπες τους ανάρτηση!!

λοιπόν προσκαλω..
και φυσικά όλους όσους θέλουν και έχουν διάθεση για παιχνίδια αγαπησιάρικα ..




Σας αφήνω και ένα τραγουδάκι από τον Κόμη Χ..Που τα λέει όλα !!





Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Οταν έρχονται τα σύννεφα...


Οταν έρχονται τα σύννεφα
και
η ζέση του καλοκαιριού καταλαγιάζει..

όνειρα..πετάγματα εαρινά..
ξαποσταίνουν και
παίρνουν θέση στο θηκάρι τους..

Σκέψεις ιριδίζουσες..
σ'έναν χλωμό ήλιο
γλιστρούν σε ξέφωτα φθινοπώρου..
με στρωσίδια φύλλων
ανάκατων με χρώματα καλοκαιριού..

και η βροχή..
αχ..αυτή η βροχή...

αιτία και αφορμή
περισυλλογής..αποτίμησης..παράθεσης..
θέασης...και αρχή νέας εποχής...

μέσα από θραύσματα..σιωπής

μετουσιώνει σε λέξεις..
σκέψεις...αναπολήσεις..
του νου και της ψυχής.

Στήνοντας χορό με την σκια μας..
σε ένα βιολετί σύννεφο..
βουρκωμένων ματιών...

Αφιερωμένη η ανάρτηση σε μια φίλη την Κariatida62 ένα λαμπερό πλάσμα σμιλευμένο με ευαισθησία τρυφερότητα και άποψη που αφήνει τ'αληθινά και ψεύτικα..και επιστρέφει..στο ερεχθειο της..
(ποτέ μην λες ποτέ όμως καλή μου..ούτε και πάντα)

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Σπονδη στην Πανσέληνο...


Θεά της νύχτας, σελήνη. Αναφορά των μύθων, της απορίας, της έκστασης, του ουρανού γλυκιά κόρη, ντροπαλή, πριγκίπισσα του εαυτής κίτρινου. Ολόσωμη κι απείθαρχη στα νοητικά φτερουγίσματα, υπάκουη κι ολόφωτη στα ψυχικά κελεύσματα, στην αγωνία της συνεύρεσης με ένα αόριστο, ηδύ συναίσθημα. Άστρο που αλαφιάζει τους ανθρώπους με την ομορφιά του κύκλου της, που στολίζει τις αμμουδιές αλλά και τους υπονόμους των βρώμικων μεγαλουπόλεων. Νύμφη του σύμπαντος, ολόδροση και ολόχαρη για τη σεμνότητα του απείρου. Λουλούδι στο χάος, του ήλιου και των ποιητών ερωμένη, σαλεύει τα λογικά, φουσκώνει το στήθος των αντρών και γυναικών, ανάβει τα πρόσωπα και τις καρδιές, σκορπίζει ελπίδες βυθοσκόπησης στα μύχια, αιφνιδιάζει τα ρολόγια και την «τακτοποίηση».
Τρέμουλα γεννάει, τη μυθική μνήμη ανασαλεύει, τους δισταγμούς αφανίζει. Συντρόφισσα και παρηγοριά στον αρχέγονο τρόμο, στους πρώτους κυματισμούς του νου, στη λαχτάρα για προσδιορισμό μέσα σε ένα σπαραχτικό ονειροδρόμιο του μηδέν.
Η γη χαίρεται τους καρπούς της, κρυφογελάει με τον οργασμό του χώματος, απολαμβάνει τη μυρωδιά του, το βασίλειο των ζώων χάνει τους βασιλείς του, οι ιεραρχίες τσακίζονται από την εξουσία της χλωμής θεάς. Για στιγμές λίγες το DNA της ανθρωπότητας σαστίζει. Το αύριο ανήκει στους ρασιοναλιστές. Τα όρια της αξιοπρέπειας διευρύνονται. Η αξιοπρέπεια μετουσιώνεται σε ίλιγγο, σε θαυμασμό για κείνο το αλλόκοτο άστρο που θρυμματίζει το γεγονός, που πυρπολεί την αλλοφροσύνη, που αυθαιρετεί στην πρόκληση κι εκδήλωση της συγκίνησης.
Σελήνη. Του έρωτα μητέρα, παμφανόωσα την τρυφερότητα της έφηβης ανάτασης, της ανθρώπινης μοίρας. Του ωκεανού συμπαραστάτιδα, σκέπη των φτωχών και των αλλοπαρμένων, των ανήσυχων και των απελπισμένων. Θαλπωρή του πόνου και του αδιέξοδου, ελεγεία του πάθους, φόρμιγξ αιθέρια, του διαστήματος αίγλη και κόσμημα.
Των μωρών «παραμάνα», θωπεύουσα τα πρώτα τους σκιρτήματα, των μοναχικών οδοιπόρων οδηγός και σύντροφος.
Σελήνη της φρενίτιδας αλλά και της περισυλλογής, καθρέφτης της μικρότητάς μας και της άγνοιάς μας της Απειρικής.
Ατενίζουσα απόψε – είκοσι πέντε χρόνια από τότε που τη «μίασαν» ο Άρμστρονγκ και η παρέα του της «επιστήμης» - τη θλίψη και την ταπείνωση του ανθρώπινου γένους, πιθανόν να σκέφτεται την χαρίεσσαν γυνή που λοιδόρησε τον Θαλή, όταν ο σοφός άντρας σκόνταψε παρατηρώντας τα αστέρια. Αλλά και η γυναίκα και ο Θαλής είχαν δίκιο.
Η σελήνη θα παραμείνει εκεί και σε κάθε της «πλήρωμα» θα ομορφαίνει την ασχήμια μας. Θα μας αναστατώνει για λίγες ώρες, τόσες ώστε να παρέλκεται η φρίκη και να παραμένει το θαύμα και η απορία της Ύπαρξης.
Γιώργος Σταματόπουλος

(Ο Γιώργος Σταματόπουλος εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Ελευθεροτυπία.
Η πρώτη μου επαφή μαζίτου ειναι μέσα από το βιβλίο του "Η φωνή" Δώρο της φίλης Ιωαννας!
που όσο το διαβάζω με συναρπάζει περισσότερο!!)

το κείμενο είναι απο εδω







Μ'ένα φεγγάρι ολόγιομο
άρχοντα..αστρόφωτου ουρανού
και διαστολέα μέθης...
οφθαλμών και ονείρων..
Σας υποδέχομαι..
Σαν αστρολάβος..νύχτας πανσέληνης
με απόηχο καλοκαιριού...