Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Κάλαντα...


glitter-graphics.com

"Κάλαντα"
Δυο παιδιά λένε τα κάλαντα.Ανοιγοκλείνουν το στόμα τους,μπαίνει δυνατη παγωνιά,βγαίνει αδύνατη φωνή.Οταν δεν τραγουδάνε,κοιτάζουν γύρω τους με απορία,από που μπαίνει τόσο κρύο;Υστερα αρχίζουν τα τρίγωνα.
Ενα παιδί ανηφορίζει το δρόμο,χωμένο μέσα σ'ένα τεράστιο αληθινό δέντρο.Χριστουγενιάτικο.Το πάει σε κάποιο σπίτι.Ψάχνει να βρεί τον αριθμό του σπιτιού παραμερίζοντας τα κλαδιά από το πρόσωπό του.Τα χέρια του είναι μελανά,κοκαλιασμένα.Σαν δυο μεγάλοι ρόζοι του χριστουγανιάτικου δένδρου.
Ενα κορίτσι βγαίνει από ένα σπίτι,κρατώντας στο ένα χέρι ένα ταψί με τη γαλοπούλα,και στο άλλο μια λαμαρίνα με κουραμπιέδες.Ασφαλώς δεν είναι η μάνα του που του έδωσε να κρατάει αυτά τα βάρη.
Ταπαιδιά που λένε τα κάλαντα κοιτάζουν το παιδί που κουβαλάει το δέντρο.Θα'θελαν να'ναι στη θέση του.Το παιδι που κουβαλάει το δέντρο κοιτάζει τα παιδιά που λένε τα κάλαντα.Θα προτιμούσε να τα λέει.Το κορίτσι θα προτιμούσε τούτο ή εκείνο αντί για τη δική του δουλειά.
Κι ενώ τα παιδιά ανταλλάσουν νοερά θέσεις και καταστάσεις,μια κυρία χτυπάει απελπισμένα το κουδούνι μιας πόρτας χωρίς αποτέλεσμα.Σε κάθε κουδουνισμα της απαντάει η αγριοφωνάρα της νοικοκυράς..ΤΑ ΕΙΠΑΝ ΑΛΛΟΙ...
Η επισκέπτρια,που είχε φαίνεται εκληφθεί ως καλαντάρισα,κατανικάει κάποτε την ντροπή της και ξεσπάει,..ευλογημένη,δε θέλω να τα πω...Η κουμπάρα σου η Πίτσα είμαι!
Ανοιξε πια ξεπάγιασα!
Ηπόρτα ανοίγει,η κουμπάρα μπαίνει.
Λοιπόν είναι περίεργο.Τα παιδιά δε γελάνε.Παρά γυρίζουν τόσο έκπληκτα,τόσο έκθαμβα,σάμπως το ύψιστο,το σημαντικότερο πράγμα να μην είναι τίποτ'άλλο παρά μια πόρτα που σου ανοίγει.
Αρχιμινιά κι Αρχιχρονιά.....
Τα είπαν..άλλοι βέβαια...."

Κική Δημουλά.(εκτός σχεδίου)


Ανοίξτε τις πόρτες και τις καρδιές σας και δώστε αγάπη σε όσους την εχουν ανάγκη!!

:ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!:

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Προορισμοί καρδιάς...




Θύελλα στην ψυχή μου

κι εγώ στο πουθενά...

Με ταλανίζουν

οι ριπές της καρδιάς μου
κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ένα απάγκιο ψυχής αναζητώ..

ένα φάρο..αγκυροβόλι.
απάνεμο..δίχως φουρτούνες

και..
κουράστηκα...
να πονώ και να είναι αιτία να ''Ζω''


Μια ΙΘΑΚΗ ψάχνω..
αν το φθάσιμο εκεί είναι ο προορισμός.

Δακρύζω για κάτι μεγάλο
που ονειρεύτηκα...

να'ναι τάχα..
το ταξίδι που με κούρασε;

ή

το κατάρτι που ράγισε απ'τον άνεμο...

λίγο πριν αγγίξω το σκαρί του.

Αλίμονο.

πόσες να'ναι τάχα οι φορές,
που πέθανα...

καθώς είχα τα μάτια κλειστά,

κι αφημένες τις αισθήσεις,

στην ανάγκη του ταξιδιού,

αναζητώντας...

εκείνο.....το ΌΝΕΙΡΟ.............

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Fun Theories..


Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η παιδεία για καλλύτερο περιβάλλον, είναι ανύπαρκτη.Η πολιτεία (και η οικογένεια βέβαια)το μόνο που κάνει,είναι να εφευρίσκει νόμους , που τιμωρούν τον πολίτη.
Ανάλγητους και σκληρούς,που το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί αντίδραση,άρνηση και ανθρώπους χωρίς χαμόγελο, διάθεση, αδιάφορους.
Το βλέπουμεκαθημερινά στον δρόμο.Ενώ υπάρχουν τρόποι τόσο απλοί και διασκεδαστικοί να αλλάξουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων για το περιβάλον και την υγεία τους για το καλύτερο.


Ανεβαίνοντας τις σκάλες και..ποτε δεν ξέρεις ίσως ανακαλύψουμε και τον συνθέτη μέσα μας!



Και η ανακύκλωση παιχνίδι!!!



Επιασε πάτο;;;

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Rain sound..


Βρέχει ..πάλι..

Ζωή για τα επίγεια

αναπνοή της φύσης..ανάσα

Υστατη ανάγκη για τα εκπνέοντα;

Θλίψη για τα επέρχοντα;

Κάθαρση;

Ψευδαίσθηση ότι..

ο χειμώνας δε θε να'ρθει;

Αν..δεν έρθει όμως..

Πως θαρθεί η αναγέννηση..η Ανοιξη..ηΖωή

Ισορροπίες..πως;

Οκύκλος δεν θα υφίσταται

και..τότε;

Τι;

Βροχή..

δακρύων ροή..

ρανίδες ύπαρξης

αποδοχή..ίσως.

Για την ακολουθία

Προσμονή για τα επέρχοντα

Ζωής......συνέχεια!!

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Μια..σταγόνα..μέλι..



Είναι γλυκό να σε σκέφτονται.

Να είσαι μια σταγόνα μέλι
στη θύμησή τους.

Αναδρομή σε στιγμές....
παρελθόντων χρόνων!

αλλά.....................

και προσμονή....
μελλόντων και μελλούμενων.

Μια ανάσα στο βυθό τους.....

θραύσμα .......ονείρου......

Ενα ταξίδι σε δυό μάτια καστανά.....

σε όνειρα και....παράπονα αιώνων

Να είσαι η γύρη............
στο βάθος των στημόνων της ψυχής του

Να αναδύεσαι απ'την αορτή του κόσμου του
και.....να πάλλεσαι............
κάνοντας αισθητή την παρουσία σου.

Να μπορουσα να σπάσω............
τους κωδικους των ματιών του

να..ανιχνεύσω τον ορίζοντα της ψυχής του

Και να είμαι..............

μια σταγόνα.......μέλι............

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

To..βάλσαμο της απογοήτευσης...




Η απογοήτευση..
θεωρείται κακό πράγμα. Αλλά πως θα συνειδητοποιήσουμε τι προσδοκούμε,τι ελπίζουμε αν όχι με την βοήθεια της απογοήτευσης
Και πως αλλιώς θα κατακτήσουμε την αυτογνωσία στο μέτρο του εφικτού αν όχι μέσω αυτής της συνειδητοποίησης
Ο λαός μας είθισται να λέει''μαθαίνεις απ' τα λάθη σου''
Πως μπορεί ο άνθρωπος να δει ξεκάθαρα τον εαυτό του,αν δεν κοιταχτεί στον καθρέφτης της απογοήτευσης
Δεν θα πρέπει να αναστενάζουμε όταν συναντούμε στο δρόμο μας απογοητεύσεις λες και είναι κάτι που θα προτιμούσαμε να λείπει απ' τη ζωή μας.
Θα πρέπει να τις δεχόμαστε,να τις αφουγκραζόμαστε
Όποιος θέλει πραγματικά να γνωρίσει τον εαυτό του,θα πρέπει να αποδέχεται τις απογοητεύσεις του.
Διότι θα ξέρει με απόλυτη σιγουριά ότι δεν είναι ζεματιστό καταστροφικό δηλητήριο,αλλά δροσιστικό κατευναστικό βάλσαμο που μας ανοίγει τα μάτια και μας βοηθάει να δούμε τα αληθινά όρια του εαυτού μας.
Ίσως κάποιος έχει την ελπίδα ότι μειώνοντας τις προσδοκίες του,θα μπορέσει να τις πραγματοποιήσει πιο εύκολα,ότι θα δημιουργήσει έναν αξιόπιστο πυρήνα,ικανό να προστατευθεί αποτελεσματικά από τον πόνο της απογοήτευσης
Αλλά...
τι θα άξιζε μια ζωή,όπου όλες οι παράτολμες και άμετρες προσδοκίες απαγορεύονταν;...

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Mε καλή διάθεση σήμερα....

Με μια πανέμορφη μέρα σήμερα και καλή διάθεση...Ξεκινώ την μέρα μου στοντυρκουαζ καφενε της 50fm.
με κέφι και καλη παρέα.
Απολαμβάνω τον καφέ της Γιάννας στο'' όποιος αντεξει την σκηνη θα φανει στο χειροκροτημα'''σερβιρισμένο με αγάπη και συμπάθεια!
Και πριν να με παρασύρουν οι ρυθμοί της καθημερινότητας(εργασία και χαρά που λένε....)Ακουω τον Νιόνιο τον αιώνιο έφηβο στο ράδιο!!!
και...1..και 2..3..4...αγαπημένους!!!!!
Κααι τους μοιράζομαι μαζί σας!!!

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Αφιερωμένο....

Στην 50fm,την Ολγα των χρωμάτων,της βροχής καιτης καλής παρέας!
Στην γλυκίτατη ευαίσθητη Γιάννα,της τέχνης και της καλαισθησίας!
Στην Μεταξία,την γλυκειά μανούλα!
Στην Ειρήνη,που με τα φτερά της ανοιγμένα,απολαμβάνει τις στιγμές!
Στον delta και τα παιδιά τουΞάνθη Φιλοσοφειν,που μας ανοίγουν άλλους ορίζοντες!
Στην αχτίδα,την τρελούτσικη γιαγια,με την μεγάλη αγκαλιά!
Και σε όλους όσους ακουμπούν και μοιράζονται με την γραφή τους,σκέψεις..απόψεις..συναισθήματα και ψυχή..

Ενα καταπληκτικό ποίημα τουΤ.Λειβαδίτη,που μου το αφιέρωσε σ'ενα σχόλιό της η καλή μου
50fm.Tην αγάπη μουΟλγάκι!

Αλλά τα βράδια.....Τ.Λειβαδίτης
Και να που φτάσαμε ως εδώ
Χωρις αποσκευές
Μα μ'ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα,δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος;

Aλλά τα βράδια,τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά πετούσαν
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός,άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μια ομπρέλα
πάνω απ'το δέντρο που βρέχεται!

Αλλά τα βράδια,τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Υστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ενα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
πουμυριζει η γη

Αλλα καθώς μένω στο δωμάτιό μου
μου'ρχοναι ξαφνικά φαεινές ιδέες!
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μάκουσαν να γαυγίζω
ήταν για να δώσω
ένα αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη!

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ'ένα άστρο ή μ'ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών!

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου...
Δος μου το χέρι σου...

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Είναι κάτι βραδιές....


Μια κρύα βραδιά απόψε...

Ενα παράξενο βράδυ..η πόρτα κλειστή..

λίγο έξω απ'τα αστέρια..στον ουρανό..τα φώτα

Ενα δωμάτιο γεμάτο...

Ενα ποτήρι μισοάδειο..

Τυφλωμένοι αντίπαλοι Εμείς..χωρίς λόγο..

Πού είναι,η τόσο γλυκειά λήθη της μνήμης..

ο γλυκός ρυθμός,

που δεν προδίδει το συναίσθημα!


Αν ήμουν σε θέση,μόνο να ελέγχω το συναίσθημα;

Μόνο αν άκουγα..αν και μόνο..

Σκέψεις που πετούν....

Κάτι συμβαίνει....

Στην καρδιά μου....

Στην ψυχή μου...

Θέλω να φύγω..


Μια ζωή ένα όνειρο.

..χρόνια ..μια υπόσχεση..

Μια μέρα μια πρόκληση

Μια στιγμή..όλα

Και....

Η ζωή ..ένα ξόρκι..

όταν γνωρίζουμε εμείς να μαγεύουμε.

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Επετειακά μεθεόρτια..

Σαν λαός έχουμε και ψυχή και δύναμη και γεννετική πάστα αυτοσεβασμού,υπεράσπισης των αξιών,των ιδεών ,της παράδοσης και της ελληνικότητάς μας.

Στοιχεία που πρέπει να τα περνάμε,με την γνώση της ιστορίας μας στα παιδιά μας.Και για τα παιδιά μας Ιστορία ,είναι αυτό που τους λέμε εμείς ,αυτό που βλέπουν μέσα απο τα δικά μας μάτια και αυτο που τους προσφέρεται μέσα απο τα σχολεία.Απο τους δασκάλους και ακόμη πιο πέρα απο αυτους πουαποφασίζουν και συγγραφούν την ιστορία.

Γνώση κατάφορα ελλειπής,κάποιες φορές αποπροσανοτολιστική και αδιάφορη με τον τρόπο που διδάσκεται.Σαν κρύο πιάτο,και βρώσιμον κατ'ανάγκην.Σερβιρισμένο ψυχρά ετσι για να περνάμε απο τη σειρά μας.Γιατι κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν εμάς και τα παιδιά μας,σε παγκοσμιοποιημένα φυτά,άβουλα πλάσματα.Χωρίς ιστορική ταυτότητα και εεθνική συνείδηση,χωρίς μνήμη.Αδιάφορους για το γίγνεσθαι και το τι μέλει γενέσθαι.Ακόμη και χωρίς γλώσσα εάν είναι δυνατόν.Προσπαθούν να το καταφέρουν και αυτό.Μια γλώσσα πανέμορφη,απίστευτα ευρηματική και πλούσια.Που την αφουγκράζονται,την αναγνωρίζουν,την διδάσκουν και την αναγνωρίζουν παγκοσμίως.Τουλάχιστον στους κύκλους της διανόησης και της επιστήμης.Να την συρικνώνουν.Να προσπαθούν αμερικανιστί τω τρόπω,να αποτρέψουν τα παιδιά μας να σκέφτονται,να συζητούν,χρησιμοποιώντας στην καθημερινότητά τους,όχι ελληνική γραφή,αλλα την λεγόμενη greeklish''Θου φύλαττε τω στόματί μου''

Παρ'όλα αυτά πιστεύω ότι κανένας δεν κατάφερε και ούτε θα καταφέρει να μας απαλοτριώσει και να μας ευνουχίσει, αφαιρώντας τις ιστορικές μνήμες,παραδόσεις και την ύπαρξή μας σαν λαό.Γιατί το έχουμε στο γονίδιό μας,να αντιστεκόμαστε και να παλεύουμε για τα πιστεύω μας και τα θέλω μας.

Και ναι πιστεύω στους νέους μας,γιατί έχουν την ορμή,την θέληση,την αισιοδοξία και την ικανότητα να κάνουν πράξη τα όνειρά τους κόντρα στους χαλεπούς καιρους που διανύουμε.Αρκεί και εμείς οι γονεις,οι δάσκαλοι και οι ολίγοι κοσμοκράτορες πανω απ'αυτους ,να τους αφήσουμε να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες.

''Γιατί μόνον εμείς(οι Ελληνες) αντίθετα απο τους βαρβάρους

δεν μετρούμε ποτέ το πλήθος του εχθρού στην μάχη'' Αισχύλος..






Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Τα πάθη της βροχής....

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός

άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,

όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσυ..

Κική Δημουλά (Τα πάθη της βροχής)

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Βρόχινες ...υγρές...σκέψεις..






Xάραξα το παραθυρόφυλλο μια ιδέα,
αφήνω να με κουρσέψει..
το άρωμα της νοτισμένης γης
και το φως του αχνού..υγρού φεγγαριού.
Μια πυγολαμπίδα μικρή
-η καύτρα του απαγορευμένου-
φτεροκοπάει στα δάχτυλά μου.
Απόψε δεν ξέρω τι να πω
δεν έχω λόγια
με τρομάζει αυτό..
λες να ξέχασα να μιλώ..
Απόψε ας δοκιμάσω κάτι άλλο.
Ας μιλήσει η νύχτα
κι αυτό το χλωμό φεγγάρι..
που λες και συνωμοτεί
πίσω απ'τις φυλλωσιές...
πάνω απ'τις στέγες..
Απόψε τίποτε ασ μη πω..
Ακούω...

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Λυρικές κινήσεις της ψυχής..κυματισμοι του λόγου..αναπηδήματα της ονειροπόλησης..σκοτεινοί κρυφοί διαλογισμοί..ανάγκη..;


Το μαχαίρι ....


Οπως αργεί το ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι,
έτσι αργουν οι λέξεις ν'ακονιστουν σε λόγο.

Στο μεταξύ..
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς μην ξιπαστείς
απ'τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.


Φρόντισε ....


Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν
με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων.
Πάσχισε να'ναι προεκτάσεις τις πραγματικότητας
όπως κάθε δάχτυλο είναι μια προέκταση στο δεξί σου χέρι.
Ετσι μονάχα θα μπορέσουν σαν την παλάμη του γιατρού
να συνεφέρουν με χαστούκια όσους λιποθύμισαν
μπροστά στα άδεια πρόσωπά τους...

Αρης Αλεξάνδρου απο τη συλλογή''Ευθύτης οδών''

Αγαπημένος μου και ανάγκη αποψινή......

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Αφιερωμένο ....

Στο γιο μου...

που είναι φαντάρος στον Εβρο

και απόψε είναι'' με σκοινάκια'',

κάπου στα βουνά της Θράκης.

Mε πολλή αγάπη!!!!!!!!!

///////////....μείνανε ...



Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Ψυχής...περιηγήσεις...


AMPLIDAO ΙΝTERIOR.ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΛΟΧΩΡΙΑ..


Ζούμε εδώ και τώρα.Ολα όσα υπήρξαν πριν ή σε άλλο τόπο είναι παρελθόν.Τα έχει καταπιεί τα περισσότερα η λήθη,μικρα κομμάτια μόνο είναι προσβάσιμα,ασύνδετα ως επί το πλείστον μεταξύ τους.Αναδύονται στη μνήμη μας τυχαία και συμπτωματικά,φευγαλέα,για να σβήσουν και παλι.Ετσι έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας.Κι αυτός ο τροπος σκέψης μας φαίνεται φυσικός όταν στρέφουμε το βλέμμα προς τους άλλους:στέκουν στάλήθεια εδώ και τώρα μπροστα στα μάτια μας,δεν είναι ουτε αλλου ούτε άλλοτε.Και πως αλλιώς να φανταστούμε τη σχέση τους με το παρελθόν,αν όχι με μορφές επισοδίων της μνήμης,των οποίων η πραγματικότητα έγκειται αποκλειστικά στο ότι συμβαίνουν τώρα;

Απο τη μέσα μας πλευρά,όμως η κατάσταση προβάλλει διαφορετική.μέσα μας δεν περιοριζόμαστε στοπαρόν μας, μπορούμε να εξαπλωθούμε απεριoριστα στο παρελθόνμας.Αυτό γίνεται μέσω των συναισθημάτων μας,αυτών που προσδιορίζουν ποιοι είμαστε και πως είναι να είμαστε αυτοί που είμαστε.Γιατί αυτά τα συναισθήματα δεν υπακούν στο χρόνο,δεν αναγνωρίζουντο χρόνο,δεν τον αποδέχονταιΟι χιλιάδες αλλαγές που έχουν σπρώξει προς τα εμπρός τονχρόνο είναι φευγαλέες και ψεύτικες σαν όνειρο,είναι απατηλές σαν όνειρο,αντις συγκρίνει κανείς μ'αυτήν τηνάχρονη παρουσία των συναισθημάτων.Και δεν απλωνόμαστε μόνο στο χρόνο.Απλωνόμαστε και στο χώροπολύ περισσότερο απ'όσο φτάνει το μάτι μας.Κάθε φορά που φεύγουμε απο ένα μέρος,αφήνουμε πίσω μας κάτι απο τον εαυτόμας..μένουμε εκεί κι ασ φεύγουμε.Και υπάρχουν πράγματα δικά μας,μέσα μας,που δεν μπορούμε να τα ξαναβρούμε παρά μόνο πηγαίνοντας σ'εκείνο το συγκεκριμένο μέρος.Ταξιδεύοντας προς εμάς τους ίδιους,πηγαίνοντας προς τον εαυτό μας όταν ο μονότονος χτύπος των τροχών στις ράγες μας μεταφέρει σ'έναν τόπο όπου περάσαμε ένα κομάτι της ζωής μας-όσο μικρό κι αν ήταν αυτό.Κι όταν πατάμε για δεύτερη φορά το πόδι μας στην αποβάθρα του ξένοου σταθμου,όταν μυρίζουμε τις μυρωδιές εκείου μόνο του τόπου,τότε δεν έχουμε φτάσει μόνο σ'εκείνο το μακρινό μέρος,αλλά και στα βάθη του εσωτερικού μας κόσμου,σε κάποια ίσως μακρινή κι απόμερη γωνιά του του εαυτού μας,που όταν είμαστε αλλού μένει σκοτεινή κι aoρατη.Αν ήταν αλλιώς,δε θα ερχόμασταν σε μια στιγμη μαγική,σε μια στιγμή αθόrυβα δραματική,όταν το τρένο σταματα μ'ένα τελευταίο τίναγμα και μένει ακίνητο.Είναι έτσι όμως.Επειδή,πατώντας το πόδι μας στην αγνωσtη και γνωστή μαζί αποβάθρα,είναι σαν να ξαναπιάνουμε μια ζωή που διακόψαμε κι εγκαταλείψαμε.Τι μπορεί να είναι πιο συνταρακτικό απο την συνέχιση μιας ζωής που διακόπηκε;Μιας ζωής μ'όλες τις υποσχέσεις της;

Είναι λάθος,μια απερίσκεπτη πράξη βίας,όταν δυγκεντρωνόμαστε στο Εδώ και στο Τώρα πεπεισμένοι ότι έτσι κρατάμε το ουσιώδες.Αξία θα είχε αν μπορούσαμε να περιφερόμαστε σίγουροι και χαλαροί,με το ανάλογο χιούμορ και την ανάλογη μελαγχολία,στο χρονικά απλόχωρο τοπίο του εαυτού μας,του εσωτερικού κόσμου που είμαστε εμείς.Γιατί λυπόμαστε τους ανθρώπους που δεν μπορούν να ταξιδέψουν;Επειδή,μην έχοντας τα περιθώρια να απλωθούν απ'έξω τους,δεν απλώνονται ούτε μέσα τους,δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν.Κι έτσι,δεν έχουν τηνδυνατότητα να επιχειρήσουν μεγάλες περιηγήσεις στον εσωτερικό τους κόσμο για να ανακαλύψουν ποιοι θα μπορούσαν να είχαν γίνει...

Απο το βιβλίο τουΠΑΣΚΑΛ ΜΕΡΣΙΕ 'Το νυχτερινό τρένο για την Λισσαβόνα''

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

χρώματα και μουσικές απο τηνΔήμητρα Γαλανη-Κων.Βήτα

Ναι είναι μια όμορφη φθινοπωρινή μέρα, την ξεκινώ με ένα ταξιδιάρικο τραγούδι..
το μοιράζομαι με όσους απολαμβάνουν τα χρώματα και τις μουσικές και μοιράζονται τις σκέψεις τους


Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Θυμός..αλαφιασμενο,άγρυπνο και πεινασμένο αρπακτικό....



Οταν οι άλλοι μας αναγκάζουν να θυμώσουμε μαζί τους,να αγανακτήσουμε με το θράσος τους, την αδικία, την αδιαφορία τους..τότε μας εξουσιάζουν,τρυπώνουν μέσα μας και μας τρώνε την ψυχή..θυμώνουμε,επειδη ο θυμός βράζει μόνο μέσα μας.
Ενώ ο πραγματικός υπαίτιος μένει ανέγγιχτος απο την καταστροφική δύναμη αυτού του συναισθήματος ,θύματα του οποιου,είμαστε μόνοεμείς.
Στηνέρημη εσωτερική σκηνή της σκέψης μας,βυθισμένοι στο σκληρό φως της βουβής οργής,ανεβάζουμε ένα δράμα με σκιώδεις μορφές και σκιώδη λόγια
τα οποια απευθύνουμε σε σκιώδεις εχθρους,μη μπορωνταςνα νικήσουμε τηνανίσχυρη λύσσα,που τη νοιώθουμε σαν παγωμένη φωτια να μας τρώει τα σωθικά.
Και όσο μεγαλύτερη είναι η απελπισία μας τόσο πιο άγρια χορεύουν οι δηλητηριωδεις σκιές που μας καταδιώκουν ως τις πιο σκοτεινές κατακόμβες των ονείρων μας
Ομως ο πιο φαρμακερός θυμός ειναι ο βουβός θυμός κατα του εαυτού μας.γιατί οι αλλοι ουσιαστικά δεν μας κάνουν τιποτα περισσότερο από όσα εμείς τους επιτρέπουμε


Απόψε είμαι πολύ αρνητικά φορτισμένη,και όσο κι αν προσπαθώ να κάνω


''δημιουργική χρήση των αρνητικών συναισθημάτων μου'' ¦(Πυθαγόρας)


Δεν μου βγαίνει.


Αυριο όμως έιναι μια άλλη μέρα και πιστεύω να αποφορτιστώ και να δω τα τα πράγματα με την θετική τους όψη..ευελπιστώ τουλάχιστον.....

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Ατενίζοντας το βαθύ μπλέ....

Αλλη μια μέρα...
χωρίς εσένα ....
μ'εσένα.

Εναλάσσονται οι σκιές με φως
Το άδειασμα του φεγγαριού..
με της νέας σελήνης το γέμισμα
Το λυκόφως με την χαραυγή..
δίχως σημείο επαφής...

Κι όμως...
ατενίζοντας το βαθύ μπλέ,
βρίσκεις..το αστραφτερό του ήλιου
με τον ατέρμονο ορίζοντα της θάλασσας
νομίζεις....ναι....
Μικρές εκρήξεις...παιχνιδίσματα...λικνίσματα ερωτικά..
μύριες πυγολαμπίδες,
με λάμψεις διαμαντένιες....στον αφρό,
Σε μια γραμμή απείρου
Δηλώνουν..το αδύνατο δυνατό..

Ο ήλιος ακουμπά τη θάλασσα
και χύνεται μέσα της...
και κεντά σημάδια με χάδια αργαδυνά...

Ερωτικήσυνεύρεση...
Μαγείας αντάμωμα..
αέναα ανεξίτηλη!!!!!

Γιατί όχι... εμείς!!!!!!!!!

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Happy birthday my 50''year's old lady!!!!!!!!!
Είμαι πλεον...ηντάρα και αισθάνομαι πιο ζωντανή από ποτέ
με ότι δηλώνει και εννοεί η λέξη ..ΖΩΗ........

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Αναζητώντας κοχύλια στο βυθό μου...υπάρχουν....;

Κάποτε η πρωινή αύρα της θάλασσας
με χαλάρωνε
Οξυγόνο της ψυχής..στάλαζε...
και αισιοδοξία...
για τη ζωή.
Σήμερα ...
προσπαθώ να βρω ανάσα..
να σταλάξει στην ψυχή μου ζωή....
αλλα...
η αύρα λες και είναι μαστίγιο..
αντι να με χα"ιδεύει με μαστιγώνει..
γδέρνει την σάρκα μου..
και..πονάει...
σαν να περνάν
χίλια καρφιά...
και...ηρεμία πουθενά............
μόνο...
ΕΛΠΙΖΩ................................

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Άναρχες σκέψεις...........


Τι είναι αληθινό στις σχέσεις,και τι προκύπτει από τους περιπάτους της φαντασίας.

Να είσαι ευγενικός με κάποιον που σού χει ρίξει περιποιημένα μπινιλίκια..

Να είσαι τυπικός με κάποιον πού χεις ζήσει μαζί του μύρια πάθη;

Να είσαι απόμακρος με άλλον που σε ένωναν πολύωρες ..οδυνηρές εξομολογήσεις με ευρήματα επί της ουσίας; όχι μονον για το ποιόν των άλλων,αλλά κυρίως για τον εαυτόν σου;

Συχνά αυτές οι διαδρομές σε οδηγούν σε λάθη,χρεώνεις τους ανθρώπους,αυτά,

που δεν έχουν σκεφτεί και εκείνα που δεν έχουν διαπράξει,

και κατόπιν,παγιδευμένος στην ιδέα που έχεις δημιουργήσει για τρίτους 'η για τον

ίδιο σου τον εαυτό,

Μένεις κατάπληκτος όταν οι πράξεις δεν συμβαδίζουν με την ιδέα.....................

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Στον πρώτο μου συνταξιδιώτη...Καλώς όρισες Παλιάτσε..


Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της κάθε ιστορίας,

δεν είμαστε ποτέ εμείς.

Παρά κελύφη είναι τα κορμιά μας...

καρικατούρες άψυχες και μαριονέτες.

Αλλιώς ορίζονται τα πράγματα.

Απ'αλλού...μοίρα..θεό...ανθρωπό....

δεν μ'ενδιαφέρει πια να το βρω...'

'Οσο κι αν πονώ...

'Οσοι έχουμε επιλεγεί και μετέχουμε σε κάθε ιστορία,

απλώς κουβαλάμε τα πράγματα ως εδώ.

Τα ξετυλίγουμε...κι αυτά ερήμην μας μετά,κυλάνε.

Είμαστε μόνο οι φορείς κάποιου κρυμμένου..

συχνά ακατάλυπτου νοήματος.

Καταβυθιζόμαστε και σαν τους δύτες

επισκοπούμε τον βυθό...

να τα μελετήσουμε εκεί τα πράγματα.

Επειδή δεν είμαστε σε θέση να ταντικρίσουμε..

μπροστά στα μάτια μας.

Στην επιφάνεια...στον φυσικό τους χώρο..

όπου κείνται αμέριμνα.

Γιατί κι εμείς δεν βρισκόμαστε...δεν είμαστε...

στην καθημερινή ζωή.

Παρά.. απ'έξω τριγυρίζουμε δήθεν αδιάφορα....

Κι εδώ....πνιγόμαστε...έξω...στις ξέρες......


παρ'όλα αυτά...

''Τόλμα να πλανάς τον εαυτόν σου και όνειρα να πλέκεις''

Όπως προείπε ο Schiller.....................................



Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Εκ βαθέων λογισμός

...''Μη διστάσεις να χάνεσαι,να τραυματίζεσαι ,

να πονάς ψυχή μου.

Αλλά να ξέρεις πως αργότερα δε θα σου μείνει καιρός

για να τιμάς και να σέβεσαι τον εαυτόν σου.

Γιατί μια ζωή μόνο,μία και μόνη,έχει ο καθένας μας.

Κι αυτή η ζωή για σένα έχει σχεδόν κυλήσει και περάσει,

και στην διάρκειά της δε φρόντισες όσο έπρεπε ,

τον εαυτόν σου,ψυχή μου,αλλά την έζησες λες και η ευτυχία σου,

κρεμόταν απ"τις άλλες ψυχές...

Οσοι,όμως αδιαφορούν για τους πόθους και τις ανάγκες..

της ψυχής τους..είναι καταδικασμένοι στη δυστυχία"

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΙΛΙΟΣ.."Εις εαυτόν''

Pierre de Ronsard


Ζήσε το σήμερα,μην περιμένεις αύριο,

Μάζεψε τα λουλούδια της ζωής..

ΣΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!

.................................................

Απο το ποίημά του που μιλ.αει για τον χρόνο που περνά .

Αναφέρεται στον εφήμερο σχηματισμό των πραγμάτων ,

ενώ αντικρύζουμε την ομορφιά που διανύουμε

με γνώση τον θάνατο που επέρχεται.

Ετσι πρέπει να περάσουμε την ζωή μας.

Σε ισορροπία ανάμεσα στην ομορφιά και τον θάνατο,

στην κίνηση και την εξαφάνισή της.

(Θέση τουΚαστοριάδη για το ζήτημα του μη όντος,διαφοροποιημένος εντελώς θα έλεγα με την υπάρχουσα
παραδοσιακή φιλοσοφικ.η σκέψη,για την αρμονία του αρχαιου κόσμου,αιτία φιλοσοφικής αμφισβητησις,αναζήτησης,διερεύνησης ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ)Πάλι χάθηκα στις πελαγοδρομίσεις μου,επανέρχομαι..

Ισως αυτό να σημαίνει να είσαι ζωντάνος, να κυνηγάς

τις στιγμές που υπάρχουν............

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Τα άδηλα του νου


Πως να ισορροπήσεις

τα άδηλα του νου;

Πες μου πως...


Οταν υπερίπτασαι του εαυτού σου

και απεχθάνεσαι όσο τίποτε στον κόσμο,

να ξαναγυρίσεις πίσω.


Οταν η σκέψη ταξιδεύει

στο καστανό δυο ματιών

ανιχνεύοντας μικρους θεούς

και γλυκούς ανέμους,

σε κάθε βλέμμα τους.....υπάρχουν;


Οταν πασχίζω να αντιγράψω μια νύχτα

και να"ρθω...

σαν αθόρυβο άστρο,

να σβήσω..στο σημείο που εφάπτονται

οι γραμμές του ορίζοντα ..

με....τα χείλη σου.

Πες μου...πως;


Οταν χάνομαι στους μαίανδρους του μυαλού

στους λαβύρινθους της σκέψης,

στ'ανεμοσκορπίσματα του νου..

σε δρόμους υπερβατικούς...παραβατικούς...

διάφορους της λογικής....και...

της απτής πραγματικότητας.


Πες μου....πως..............;

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Gustav Klimt Οζωγράφος των αισθήσεων

Klimt Λάτρεψε την γυναίκα όσο λίγοι....

Αργοπεθαινει-PABLO NEROUDA


Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα της ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του

όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει το πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία του ι

αντι ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν τα μάτια να λάμπουν,

που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,

που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,

όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα

για να κυνηγήσει το όνειρο.

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του,

να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαινει όποιος δεν ταξιδεύει

όποιος δεν διαβάζει,δεν ακούει μουσική

όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του,

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του

'η για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,

όποιος δε ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε το θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμασυε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός,

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής...............

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009




OΡΙΑ...


Jorhe Luis Borges

Υπάρχει κάποιος στίχος,
που δεν θα ξαναθυμηθώ ποτέ.

Υπάρχει κάποιος δρόμος,εδώ κοντά,
που είναι κιόλας απαγορευμένος
για τα βήματά μου

Υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει
ως τη συντέλεια του κόσμου.

Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου
υπάρχει κάποιο που δεν θα ξανανοίξω πια.

Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα.
Οθάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει.... ...............................................................................

Γλιστρώντας στους μαιάνδρους του μυαλού μου,
το αναγνωρίζω αλλιώς........
δεν είναι εγώ που μεγαλώνω,είναι η ζωή που είναι μικρή!!
Το δικό μου ροκάνισμα του χρόνου αρχίζει πάλι
στις 19 του Αυγούστου...
προλαβαίνω να γευτώ ,λίγη αθανασία ακόμα......
Οτρώσας και ιάσεται........θέλω γλυκό κεράσι
και βανίλια παγωτό....
το γεύομαι λίγο λίγο και γι"αυτό
άκρως επιθυμητό!!!!!!!!









Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Πελαγοδρομίσεις;..........
Καλλίρυτον ναμα;...............
Αγλάισμα;;..............................
Ανοησία;

Ευελπιστώ να μην τύχω αλάστορας όλων αυτών!!!!!!!!!!!!!!
.........................................................................................................................................................

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;;;;;


Παράταιρα μόνη μου ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους γύρω μου.

Ζηλεύω αυτό το είμαι.. μόνος..μοναχικός..

Είναι δύναμη να αντέχεις την μοναξια,μπορείς να αντέχεις πολλά,αλλά

και να απολαμβάνεις περισσότερα,που αλλιώς δεν θα μπορούσες να διακρίνεις.

Η μοναξιά είναι ορυχείο δύναμης και αυτογνωσίας.Μια μοναξιά ομως

που δεν αποτελεί καταφύγιο δειλίας,επιλεγμένη μοναχικότητα.Ενας ελεύθερα

μόνος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τον άλλο,γιατι δεν τον φοβάται,

δεν εξαρτάται απ'αυτόν.

Εμπειρίες που μόνο οι θαραλέοι της μοναξιάς ,μπορούν να χαρούν.

Ημοναξιά σου δίνει, σου ασκεί το κουράγιο,σου εκλεπτύνει την διαίσθηση,σου στερεώνει την αυτάρκεια και την σεμνότητα που επιλέγει κάθε σοβαρός άνθρωπος.

Γιατι η μοναξιά είναι το σχολειό της αυτογνωσίας και αυτογνωσία είναι το

κανάλι της κάθε γνώσης.

Οταν μπορείς να είσαι μόνος,αρχίζεις και δέχεσαι,απλά,σαν φυσική γνώση ,

πως ο εαυτός ειναι τόπος συναρπαστικός,πως η κατάδυση στα μυστικά του

είναι περιπέτεια ασύγκριτη,πως οι αλλοι είναι πλάσματα ελεύθερα και

για αυτό σπουδαία και για αυτό ενδιαφέροντα,ανεξάρτητα οπως και εμείς

Οταν δεν έχεις την ανάγκη να εξαρτηθείς απο πάνω τους για να πιστέψεις

οτι υπάρχεις τότε υπάρχουν κι αυτοί.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν και ζουν μέσα σου χωρίς να ζεις μαζί τους

Να μην έχεις ούτε την λύπη ούτε την χαράτους αλλά να τους αισθάνεσαι

δίπλα σου χωρίς να συνοδοιπορούν μαζί σου.

Να βγάζεις λαμψη που να είναι απόρροια εσωτερικής λάμψης γιατί ακριβώς εχεις κουβαλας μέσα σου έναν άνθρωπο.

ΚΑΙ...ΕΙΣΑΙ .....ΜΟΝΟΣ.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009


Κάθε ηδονή,κάθε οδύνη,λες και με ένα καρφί
καρφώνει την ψυχή πάνω στο σώμα
την κάνει "σωματοειδή"
και την αναγκάζει, να νομίζει,
πως αληθινά είναι ,
όσα μόνο το σώμα πιστεύει
για αλληθινά!!............
ΠΛΑΤΩΝ

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

ΕΠΙΔΟΣΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ


ΕΠΙΔΟΣΗ ΜΟΝΑΞΙΑΣ;;



Δεν με χωράει πουθενά........

το μόνο που αποζητώ μια στάλα ερημιάςκαι γαλήνης

που να τη βρω;

Ποιός άνεμος.ποιός θεός........

θα φυσίξει στην ψυχή μου......

δυο σταγόνες προσευχής.

ζητώ απεγνωσμένα,

ένα απάγκιο ψυχής..........

ένα φύσημα λυτρωτικό του αγέρα,

του όποιου θεού...

ακούει κι αφουγκράζεται,

τους ψίθυρους....τις κραυγές...το θρόισμα...

μιας περιπλανώμενης ψυχής...............

πριν.....χαθεί

Ευφυούς η ποιητική εστίν 'η μανικού.
Τούτων γαρ,οι μεν εύπλαστοι,
οι δε εκστατικοί εισί

Αριστοτέλης : (1455α :17,32-33)

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Thomas Mann:Θάνατος στη βενετία

.................................................................

....Τα μάτια του αγκάλιαζαν την ευγενή κορμοστασιά εκεί,στην άκρη του γαλάζιου,και,συνεπαρμένος απο την ολοένα ανανεωμένη έκστασή του,πίστευε πως με τούτο το βλέμμα του συλλάβαινε το ίδιο το Κάλλος,τη μορφη της σκέψης του θεού,τη μοναδική και καθάρια τελειότητα,που ζει μέσα στο πνεύμα και που μια ανθρώπινη εικόνα και ομοίομά της

ορθωνόταν εδώ,μπροστά του,ελαφρά και χαριτωμένη,για λατρεία.Αυτό'ταν η μέθη κι ο γηρασκόμενος καλλιτέχνης την καλωσόριζε,αδίσταχτα,΄΄απληστα μάλιστα.Ηφαντασία του φλογιζόταν,η βαθειά καλλιέργειά του κόχλαζε,η μνήμη του έκανε ν'αναπηδούν από μέσα του παμπάλαιες,παραδομένες απο τα νιάτα του,και που ποτέ,ίσαμε κείνη τη στιγμή,δεν τις είχε ζωντανέψει καμμιά φωτιά,σκέψεις.Μη και δε γράφτηκε τάχα ,πως ο ήλιος στρέφει την προσοχή μας απο τα πνευματικά στα αισθητά αντικείμενα;Ζαλίζει και μαγεύει,έλεγε αυτό το γραφτό,τη νόηση και τη μνήμη,με τετοιο τρόπο,που ηψυχή,χαιράμενη,ξεχνά ολότελα την πραγματική της κατάσταση και αφοσιώνεται μ'έναν έκπληκτο θαυμασμό στ'ωραιότερο απο τα φωτιζόμενα αντικείμενα:και μάλιστα,μόνο με τη βοήθεια ενός σώματος μπορεί να υψωθεί μετά σ'υψηλότερες θεωρήσεις.Ο Ερωτας το κατορθώνειαυτό,αληθινά,σαν τους μαθηματικούς που δείχνουν,στα όχι ικανά παιδιά,τις απτές εικόνες των αφηρημένων μορφών....................



Ενα κατπληκτικό βιβλίο του Thomas Mann .Μία αποθέωση του έρωτα και του απόλυτου κάλους.Ξεδιπλώνει το εσωτερικό ταξίδι απο έναν εγκρατή και πειθαρχημένο τρόπο ζωής του συγγραφέα,στα μυστικά μονοπάτια του ανομολόγητου πάθους της έκστασης,της ολοκληρωτικής παράδοσης,σε απύθμενα βαθύ,ατόφιου και ολοκληροτικού συναισθήματος.Εκει που υπήρχε το τέλμα στη ζωή του και στην έμπνευσή του,ένα άνομο ερέθισμα,μετέτρεψε την επιθυμία σε πάθος και παραίσθηση.Σε έναν άνθρωπο που είχε δαμάσει προ πολλού,κάθε μορφή παρόρμησης 'η ανεμελιάς,με αυστηρή πειθαρχία και ανεξάντλητη αντοχή στις καθημερινες δυσκολίες από την παιδική του ηλικία.



Καταπληκτικός χειρισμός της γλώσσας και αποτύπωση συναισθημάτων
αποθέωση θα έλεγα .Το απόλαυσα το βιβλίο και μαζί με μένα και τα άλλα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης

Ησκέψη γνωρίζει τον θάνατο
κι ανατέλλει απο όπου θέλει.
Είναι πάντα μια μια εναντίωση
στις βιολογικές πιέσεις!!!!!!!!
''ΚΑΡΟΥΖΟΣ'