Ένα παράθυρο...ανασαιμιά
σαν χάδι,
στο τέλειωμα της μέρας.
Αγνάντι
για της ψυχής τ'ανείπωτα ταξίδια.
Περνοδιαβαίνει αόρατη η ματιά,
σαν αερικό..
Γλιστράει μέσα από θολωμένο τζάμι
Γλιστράει ανεπαίσθητα..
από χαραμάδα αέρινης κουρτίνας
Διαβλέπει..
μέσα από σύννεφο καπνού,αγαπημένης καύτρας,
Κινήσεις αγαπημένες χεριών,
που εναλλάσσονται
ανάμεσα σε σημειώσεις καθημερινότητας.
και σε πλήκτρα p.c
Bλέμμα.. ν'ακουμπάει σε μια οθόνη
ή
(αγαπημένη φαντασίωση)
να ακουμπάει τις σκέψεις του.
σε λευκό χαρτί....
αφήνοντας το βλέμμα
να χαϊδεύει
την θύμηση στιγμών.
"Φιλοπαίγμων μύθος"...
μου ψιθυρίζει η Κική Δ.
Φόρμα αισθητικής απεικόνισης,
συναισθημάτων....ψυχής..
μέσα από ένα παράθυρο
στο γιόμισμα της μέρας..
θα έλεγα εγώ.
Πάει....
νύχτωσε πια
Αλλά...ευ..
κρατώ πλέον μικρούς ήλιους
και φεγγάρια πανσέληνα,
για τα παγωμένα ημερονύχτια της....μοναξιάς
