Στον πρώτο μου συνταξιδιώτη...Καλώς όρισες Παλιάτσε..

Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της κάθε ιστορίας,

δεν είμαστε ποτέ εμείς.

Παρά κελύφη είναι τα κορμιά μας...

καρικατούρες άψυχες και μαριονέτες.

Αλλιώς ορίζονται τα πράγματα.

Απ'αλλού...μοίρα..θεό...ανθρωπό....

δεν μ'ενδιαφέρει πια να το βρω...'

'Οσο κι αν πονώ...

'Οσοι έχουμε επιλεγεί και μετέχουμε σε κάθε ιστορία,

απλώς κουβαλάμε τα πράγματα ως εδώ.

Τα ξετυλίγουμε...κι αυτά ερήμην μας μετά,κυλάνε.

Είμαστε μόνο οι φορείς κάποιου κρυμμένου..

συχνά ακατάλυπτου νοήματος.

Καταβυθιζόμαστε και σαν τους δύτες

επισκοπούμε τον βυθό...

να τα μελετήσουμε εκεί τα πράγματα.

Επειδή δεν είμαστε σε θέση να ταντικρίσουμε..

μπροστά στα μάτια μας.

Στην επιφάνεια...στον φυσικό τους χώρο..

όπου κείνται αμέριμνα.

Γιατί κι εμείς δεν βρισκόμαστε...δεν είμαστε...

στην καθημερινή ζωή.

Παρά.. απ'έξω τριγυρίζουμε δήθεν αδιάφορα....

Κι εδώ....πνιγόμαστε...έξω...στις ξέρες......

παρ'όλα αυτά...

''Τόλμα να πλανάς τον εαυτόν σου και όνειρα να πλέκεις''

Όπως προείπε ο Schiller.....................................