Αναζητώντας κοχύλια στο βυθό μου...υπάρχουν....;

Κάποτε η πρωινή αύρα της θάλασσας
με χαλάρωνε
Οξυγόνο της ψυχής..στάλαζε...
και αισιοδοξία...
για τη ζωή.
Σήμερα ...
προσπαθώ να βρω ανάσα..
να σταλάξει στην ψυχή μου ζωή....
αλλα...
η αύρα λες και είναι μαστίγιο..
αντι να με χα"ιδεύει με μαστιγώνει..
γδέρνει την σάρκα μου..
και..πονάει...
σαν να περνάν
χίλια καρφιά...
και...ηρεμία πουθενά............
μόνο...
ΕΛΠΙΖΩ................................