Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Θυμός..αλαφιασμενο,άγρυπνο και πεινασμένο αρπακτικό....



Οταν οι άλλοι μας αναγκάζουν να θυμώσουμε μαζί τους,να αγανακτήσουμε με το θράσος τους, την αδικία, την αδιαφορία τους..τότε μας εξουσιάζουν,τρυπώνουν μέσα μας και μας τρώνε την ψυχή..θυμώνουμε,επειδη ο θυμός βράζει μόνο μέσα μας.
Ενώ ο πραγματικός υπαίτιος μένει ανέγγιχτος απο την καταστροφική δύναμη αυτού του συναισθήματος ,θύματα του οποιου,είμαστε μόνοεμείς.
Στηνέρημη εσωτερική σκηνή της σκέψης μας,βυθισμένοι στο σκληρό φως της βουβής οργής,ανεβάζουμε ένα δράμα με σκιώδεις μορφές και σκιώδη λόγια
τα οποια απευθύνουμε σε σκιώδεις εχθρους,μη μπορωνταςνα νικήσουμε τηνανίσχυρη λύσσα,που τη νοιώθουμε σαν παγωμένη φωτια να μας τρώει τα σωθικά.
Και όσο μεγαλύτερη είναι η απελπισία μας τόσο πιο άγρια χορεύουν οι δηλητηριωδεις σκιές που μας καταδιώκουν ως τις πιο σκοτεινές κατακόμβες των ονείρων μας
Ομως ο πιο φαρμακερός θυμός ειναι ο βουβός θυμός κατα του εαυτού μας.γιατί οι αλλοι ουσιαστικά δεν μας κάνουν τιποτα περισσότερο από όσα εμείς τους επιτρέπουμε


Απόψε είμαι πολύ αρνητικά φορτισμένη,και όσο κι αν προσπαθώ να κάνω


''δημιουργική χρήση των αρνητικών συναισθημάτων μου'' ¦(Πυθαγόρας)


Δεν μου βγαίνει.


Αυριο όμως έιναι μια άλλη μέρα και πιστεύω να αποφορτιστώ και να δω τα τα πράγματα με την θετική τους όψη..ευελπιστώ τουλάχιστον.....

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλη αλήθεια αυτή... ότι κουβαλάς το κάνεις κτήμα σου... το ζεις κάθε στιγμή... το μεγαλώνεις ... το μεγενθύνεις... άστο να το πάρει η αύρα της νύχτας... ίσως δεν αξίζει τόση προσοχή και ενέργεια...

Καλό ξημέρωμα

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Εδω ειμαστε λοιπον!Νατος παλι ο θυμος,να και η τοξικοτητα των αλλων.Δεν γραφω αλλα.Περιμενω το χαμογελο σου και ακουω τους υπεροχους ηχους με τους οποιους εχεις στολισει το blog σου.Ποσοι νομιζεις μπορουν να νοιωσουν αυτο που πετυχαινεις εσυ;

Δημιουργία είπε...

Το αν θα δεχθούμε τον θυμό που μας προκαλούν οι άλλοι πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας. Και πάντα την άλλη μέρα βλέπουμε τα πράγματα με διαφορετική ματιά :)

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Ανοιγω το μπογκ σου,βαζω την μουσικη δυνατα,οσο μου επιτρεπει το ταπεινο μου pc.Στεκομαι εξω στην νυχτα,με ενα ποτηρι λευκο κρασι.Κοιταξω ενα αστερι στον ουρανο,ακουω,Τα εχω ολα δεν θελω τιποτε αλλο τωρα.Σ'ευχαριστω.

meta είπε...

Μην επιτρέπετε σε κανένα να σας γεμίζει αρνητικά συναισθήματα.(αναφέρομαι σε εσένα Πέλα μου και τη Γιάννα που ήταν "μία από τα ίδια"). Μέσα από τη γραφή σας βλέπω αξιόλογες γυναίκες. Όσο εμείς τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και δεν τους ενοχλούμε, ΟΧΙ δε θα τους αφήνουμε να μας μειώνουν και να μας λυπούν.
Και πιστέψτε με μέχρι πρόσφατα ήμουν πολύ απαισιόδοξη και έκλαιγα με το παραμικρό. Απλά βλέπεις στην πορεία τί είναι αυτό για το οποίο αξίζει να κλάψεις και να στενοχωρηθείς και αφήνεις τα ασήμαντα, τα κενά και τα ανούσια γεγονότα πιο εύκολα πίσω σου...

"Το πρωινό που θα 'ρθει, ήλιο, κελάηδημα αηδονιού να φέρει.
Άνοιξε τα παράθυρα το φως να μπει
και ΄διώξε το σκοτάδι της κακίας πέρα μακριά.
Άκου πως κελαρύζει το ποτάμι,
γάργαρο το γέλιο ενός παιδιού ακούγεται..."

Καλό βράδυ.

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Καλε μου Οδοιπόρε,συνήθως..λέω έχω μάθει να διαχειρίζομαι τον θυμό μουμε το να μπαίνω στη λογική των άλλων στη διαφορετικότητα του σκεπτεσθαι και ειπείν,ότι ισως άλλιώς το λέει και άλλο εννοεί για να τα'χω καλά με τον εαυτόμου.Αλλά ειναι καποιες φορες που δεναποφευγεις τηνέκρηξη.Και ναι,η νυχτα φέρνει το ξημέρωμα,η άρνηση τις θετικες σκέψεις,Άλλως..τι;Φιλιά..

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

και βέβαια γλυκειά μου η τοξικότητα των αλλων μας δηλητηριαζει κάποιες φορές αλλά ευτυχώς που υπάρχει στο μέτρο του δυνατού βέβαια το αντιδοτο της σκέψης γιανα ξεπερνάμε τα ύφαλα.Να'μουν και εγώ εκεί με ένα λευκοκρασί χατζημιχάλη στις προτιμήσεις μου.Ωχ να΄την καιη free διαφήμιση..και να τα λέγαμε δια ζώσης ΦΙΛΙΆ!!!!!!!!!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Meta μου,χρειάζονται και αυτα για να αντιλαμβανόμαστε τις στιγμές που ακολουθούν καλύτερακαι να τις χαιρόμαστε περισσότερο.Τα συμπαρομαρτούντα αυτών όμως πονάνεΑλλα χρειάζεται καμιά φορά
να φτάνεις στην ιλύ για να αναδύεσαι πιο καθαρός..εξαγνισμένος!
Φιλιά τα λέμε..

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Ετσι είναι δημιουργία μου,εσύ με μικρα πράγματα δημιουργεις θαύματα έτσι και τ'αρνητικασυναισθήματα πρέπει να τα διηθιζουμε,να τα προσπερνάμε και κάτι καλο θα αποκομίσουμε απ'αυτάΘα τα ξαναπούμε με καλύτερη διάθεση αυτή τι φορά φιλια..