Μια..σταγόνα..μέλι..

Είναι γλυκό να σε σκέφτονται.

Να είσαι μια σταγόνα μέλι
στη θύμησή τους.

Αναδρομή σε στιγμές....
παρελθόντων χρόνων!

αλλά.....................

και προσμονή....
μελλόντων και μελλούμενων.

Μια ανάσα στο βυθό τους.....

θραύσμα .......ονείρου......

Ενα ταξίδι σε δυό μάτια καστανά.....

σε όνειρα και....παράπονα αιώνων

Να είσαι η γύρη............
στο βάθος των στημόνων της ψυχής του

Να αναδύεσαι απ'την αορτή του κόσμου του
και.....να πάλλεσαι............
κάνοντας αισθητή την παρουσία σου.

Να μπορουσα να σπάσω............
τους κωδικους των ματιών του

να..ανιχνεύσω τον ορίζοντα της ψυχής του

Και να είμαι..............

μια σταγόνα.......μέλι............

To..βάλσαμο της απογοήτευσης...

Η απογοήτευση..
θεωρείται κακό πράγμα. Αλλά πως θα συνειδητοποιήσουμε τι προσδοκούμε,τι ελπίζουμε αν όχι με την βοήθεια της απογοήτευσης
Και πως αλλιώς θα κατακτήσουμε την αυτογνωσία στο μέτρο του εφικτού αν όχι μέσω αυτής της συνειδητοποίησης
Ο λαός μας είθισται να λέει''μαθαίνεις απ' τα λάθη σου''
Πως μπορεί ο άνθρωπος να δει ξεκάθαρα τον εαυτό του,αν δεν κοιταχτεί στον καθρέφτης της απογοήτευσης
Δεν θα πρέπει να αναστενάζουμε όταν συναντούμε στο δρόμο μας απογοητεύσεις λες και είναι κάτι που θα προτιμούσαμε να λείπει απ' τη ζωή μας.
Θα πρέπει να τις δεχόμαστε,να τις αφουγκραζόμαστε
Όποιος θέλει πραγματικά να γνωρίσει τον εαυτό του,θα πρέπει να αποδέχεται τις απογοητεύσεις του.
Διότι θα ξέρει με απόλυτη σιγουριά ότι δεν είναι ζεματιστό καταστροφικό δηλητήριο,αλλά δροσιστικό κατευναστικό βάλσαμο που μας ανοίγει τα μάτια και μας βοηθάει να δούμε τα αληθινά όρια του εαυτού μας.
Ίσως κάποιος έχει την ελπίδα ότι μειώνοντας τις προσδοκίες του,θα μπορέσει να τις πραγματοποιήσει πιο εύκολα,ότι θα δημιουργήσει έναν αξιόπιστο πυρήνα,ικανό να προστατευθεί αποτελεσματικά από τον πόνο της απογοήτευσης
Αλλά...
τι θα άξιζε μια ζωή,όπου όλες οι παράτολμες και άμετρες προσδοκίες απαγορεύονταν;...

Mε καλή διάθεση σήμερα....

Με μια πανέμορφη μέρα σήμερα και καλή διάθεση...Ξεκινώ την μέρα μου στοντυρκουαζ καφενε της 50fm.
με κέφι και καλη παρέα.
Απολαμβάνω τον καφέ της Γιάννας στο'' όποιος αντεξει την σκηνη θα φανει στο χειροκροτημα'''σερβιρισμένο με αγάπη και συμπάθεια!
Και πριν να με παρασύρουν οι ρυθμοί της καθημερινότητας(εργασία και χαρά που λένε....)Ακουω τον Νιόνιο τον αιώνιο έφηβο στο ράδιο!!!
και...1..και 2..3..4...αγαπημένους!!!!!
Κααι τους μοιράζομαι μαζί σας!!!

Αφιερωμένο....

Στην 50fm,την Ολγα των χρωμάτων,της βροχής καιτης καλής παρέας!
Στην γλυκίτατη ευαίσθητη Γιάννα,της τέχνης και της καλαισθησίας!
Στην Μεταξία,την γλυκειά μανούλα!
Στην Ειρήνη,που με τα φτερά της ανοιγμένα,απολαμβάνει τις στιγμές!
Στον delta και τα παιδιά τουΞάνθη Φιλοσοφειν,που μας ανοίγουν άλλους ορίζοντες!
Στην αχτίδα,την τρελούτσικη γιαγια,με την μεγάλη αγκαλιά!
Και σε όλους όσους ακουμπούν και μοιράζονται με την γραφή τους,σκέψεις..απόψεις..συναισθήματα και ψυχή..

Ενα καταπληκτικό ποίημα τουΤ.Λειβαδίτη,που μου το αφιέρωσε σ'ενα σχόλιό της η καλή μου
50fm.Tην αγάπη μουΟλγάκι!

Αλλά τα βράδια.....Τ.Λειβαδίτης
Και να που φτάσαμε ως εδώ
Χωρις αποσκευές
Μα μ'ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα,δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος;

Aλλά τα βράδια,τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά πετούσαν
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός,άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μια ομπρέλα
πάνω απ'το δέντρο που βρέχεται!

Αλλά τα βράδια,τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Υστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ενα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
πουμυριζει η γη

Αλλα καθώς μένω στο δωμάτιό μου
μου'ρχοναι ξαφνικά φαεινές ιδέες!
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μάκουσαν να γαυγίζω
ήταν για να δώσω
ένα αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα

που μυρίζει η γη!

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ'ένα άστρο ή μ'ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών!

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου...
Δος μου το χέρι σου...

Είναι κάτι βραδιές....

Μια κρύα βραδιά απόψε...

Ενα παράξενο βράδυ..η πόρτα κλειστή..

λίγο έξω απ'τα αστέρια..στον ουρανό..τα φώτα

Ενα δωμάτιο γεμάτο...

Ενα ποτήρι μισοάδειο..

Τυφλωμένοι αντίπαλοι Εμείς..χωρίς λόγο..

Πού είναι,η τόσο γλυκειά λήθη της μνήμης..

ο γλυκός ρυθμός,

που δεν προδίδει το συναίσθημα!

Αν ήμουν σε θέση,μόνο να ελέγχω το συναίσθημα;

Μόνο αν άκουγα..αν και μόνο..

Σκέψεις που πετούν....

Κάτι συμβαίνει....

Στην καρδιά μου....

Στην ψυχή μου...

Θέλω να φύγω..

Μια ζωή ένα όνειρο.

..χρόνια ..μια υπόσχεση..

Μια μέρα μια πρόκληση

Μια στιγμή..όλα

Και....

Η ζωή ..ένα ξόρκι..

όταν γνωρίζουμε εμείς να μαγεύουμε.