Πλάνης αισθήσεων..εικόνα..

η φωτό είναι της κόρης μου σε κρητικές ακτές

Εκεί όπου η θάλασσα ...δεν έχει τέλος

και δεν έχει αρχή,ο ουρανός..

Στης ψυχής το λυκαυγές..

να΄χαν χρώμα οι ερημιές

να βλέπαμε..

εκεί..

μέσα από κρυστάλλου θάμβος

εκεί..

που ο έρωτας χρώμα αντικαθρεφτίζει

και ο ερώντας όταν δει...

τη λογική να αφήνει..

να Ζει..

το υπέργειο..τ' ουρανού το θάμα!

και..όταν το χρώμα υστερεί..

κρυστάλλινα..και διάφανα..

κομμάτια χαμερπή..

Φατα Μοργκάνα του καθρέφτη..

άδει ο Ποιητής.

Ο πόνος..περισσεύει.

Μα..μέσα του ανασαίνει!!!

και η έρημος παράδεισος..

αντικατοπτρισμού εικόνα....

το τραγούδι μου το άφησε ο IAMATIKUS..για την έρημο που την βλέπω σαν θάλασσα...Λέει!!!