Ραγκουτσάρια....

Ραγκουτσάρια!!!!Σε μια πόλη στην εσχατιά της Ελλάδος σε πείσμα των καιρών οι Καστοριανοι κρατούν τις παραδόσεις και με κέφι..με χαμόγελο..αισιόδοξα..διατηρουν και αναβιώνουν 'ενα πανάρχαιο έθιμο.

Εχει τις ρίζες του ,στα αρχαία χειμερινά Διονυσια.Καταμεσης του χειμώνα αμέσως μετά την γιορτή των ηλιούγεννων,προς τιμην της φύσης που θα αναγεννήσει την Άνοιξη

Προσαρμόστηκε με το πέρασμα των χρόνων και στους βυζαντινούς χρόνους με τους rogatores(ζητιάνους) μεταμφιεσμένους να γυρνάνε απο σπίτι σε σπίτι,μπαίνοντας και περιπαίζοντας τους νοικοκυραίους,ζητώντας φιλοδωρήματα και κεράσματα.Κρυμμένοι πίσω από προβιές και μάσκες,συνέτειναν να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα που ταλαιπωρούσαν στο "μεσοχείμωνο" τον κόσμο των καιρών εκείνων...

Κατάφεραν να γιορτάζουν το δωδεκαήμερο και επι τουρκοκρατίας σαν "τσαρανιασμένοι ραγκουτσάρηδες"(οι βαμμένοι με μαύρο χρώμα στο πρόσωπο και στο σώμα)με έμπνευση της σιγμής και ότι έβρισκαν στα σεντούκια τους με σκωπτικό και αλληγορικό τρόπο..

Ενα σημαντικό στοιχείο που διατηρήθηκε και στις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το1930.ήταν η παρουσία του βακχου,που έσερνε έναν γάιδαρο στολισμένο κληματόφυλλα,που είχε στο σαμάρι του το ξόανο του θεού Διονύσου μέσα στο οποίο είχε ένα βαρελάκι κρασί.

Μετά την χαμένη δεκαετία 1940-50,ο κόσμος ξανάρχισε να ζει ,να μεταμφιέζεται και να γλεντά.Να υιοθετούν οι παρέες νέα πρότυπα μεταμφιέσεων φερμένα απ'αλλου

ενώ άλλες συνέχιζαν στις πατροπαράδοτες συνήθειες..Παρά τις δυσκολίες που συνάντησαν σε μια μακρόχρονη διαδρομή,τα Ραγκουτσάρια,πολλά από .τα στοιχεία των λατρευτικών παραδόσεων,που είναι γνωστές από τα Ελληνορωμαϊκά χρόνια κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν μέσω του Βυζαντίου και της τουρκοκρατίας μέχρι της μέρες μας!

Το 3ημερο η πόλη γλεντάει και παραδίνεται σένα Διονυσιακό ξεφάντωμα,με το κάθε "μπουλούκι"(παρέα) από κάθε γειτονιά.οι"τσαρσινοι"..οι "αποζαρινοί",οι "ντολτσινοί".Και η κάθε παρέα με την μουσική μπάντα της

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ποικιλία των μουσικών οργάνων.Που εκτός από τα παραδοσιακά..ζουρνάδες,κλαρίνο,γκάιντες, από τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα ,προστέθηκαν..τα λαϊκά τακούμια..κρουστά και κυρίως πνευστά χάλκινα όργανα.

χιλιάδες κόσμου,αυτές της μέρες στην Καστοριά..

όλοι μια αγκαλιά σε ένα ξέφρενο πανηγύρι γλεντιού και κεφιού ανανεώνουν την χαμένη τους αισιοδοξία και πίστη ότι η ζωή συνεχίζεται και η ΑΝΟΙΞΗ..ΑΝΑΝΕΩΣΗ..ΑΝΟΙΓΜΑ ...

έρχεται..είναι μπροστά μας..

<

και ότι περνάει είναι παρελθόν..

Καλή Εβδομάδα!!! Και του χρόνου!!!