Σάββατο 16 Απριλίου 2011

H θυσία..στο όνομα της αγάπης..



.Είπε ότι θα χόρευε μαζί μου αν της έφερνα κόκκινα τριαντάφυλλα,» φώναξε ο νεαρός Φοιτητής, «άλλα σ' όλο τον κήπο μου δεν υπάρχει ούτε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο...Θα χορεύει τόσο ανάλαφρα που τα πόδια της δεν θα αγγίζουν το δάπεδο, Αλλά με μένα δεν θα χορέψει, γιατί δεν έχω κόκκινο τριαντάφυλλο να της προσφέρω», και σωριάστηκε κάτω στο γρασίδι, και έχωσε το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του, και έκλαψε.
Όμως η Αηδόνα κατάλαβε το μυστικό της θλίψης του φοιτητή, και κάθισε σιωπηλή στη βελανιδιά, και σκέφτηκε σχετικά με το μυστήριο του Έρωτα.
Έτσι η Αηδόνα πέταξε στην Τριανταφυλλιά που φύτρωνε κάτω από το παράθυρο του Φοιτητή. «Δώσε μου ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε, «και θα σου τραγουδήσω το πιο γλυκό μου τραγούδι.»
Αλλά το Δένδρο κούνησε το κεφάλι του. «Τα τριαντάφυλλά μου είναι κόκκινα,» απάντησε, «τόσο κόκκινα όσο τα πόδια του περιστεριού, και πιο κόκκινα από τις μεγάλες βεντάλιες του κοραλλιού που κυματίζουν και κυματίζουν στα σπήλαια του ωκεανού.
Αλλά ο χειμώνας έχει παγώσει τις φλέβες μου, και η παγωνιά έχει κάψει τα μπουμπούκια μου, και η θύελλα έχει σπάσει τα κλαριά μου, και δεν θα έχω καθόλου τριαντάφυλλα αυτό το χρόνο.»
Αλλά ο χειμώνας έχει παγώσει τις φλέβες μου, και η παγωνιά έχει κάψει τα μπουμπούκια μου, και η θύελλα έχει σπάσει τα κλαριά μου, και δεν θα έχω καθόλου τριαντάφυλλα αυτό το χρόνο.»
«Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είναι το μόνο που θέλω,» φώναξε η Αηδόνα, «μόνο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο! Δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον όποιο να μπορέσω να το αποκτήσω;»
«Υπάρχει ένας τρόπος,» απάντησε το Δένδρο, «αλλά είναι τόσο τρομερός που δεν τολμώ να σου τον πω.» «Πες τον μου,» είπε η Αηδόνα, «Δεν φοβάμαι.»
Αν θέλεις ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» είπε το Δένδρο, «πρέπει να το δημιουργήσεις από τη μουσική στο φως του φεγγαριού, και να το βάψεις με το αίμα της ίδιας σου της καρδιάς. Πρέπει να μού τραγουδήσεις με το στήθος σου πάνω σε ένα αγκάθι.

Όλο το βράδυ πρέπει να μου τραγουδήσεις, και το αγκάθι πρέπει να τρυπήσει την καρδιά σου, και το αίμα της ζωής σου πρέπει να τρέξει μέσα στις φλέβες μου, και να γίνει δικό μου.»

«Ο Θάνατος είναι μεγάλο τίμημα να πληρώσει (κάποιος) για ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,» φώναξε η Αηδόνα, «και η Ζωή είναι πολύ ακριβή για όλους. Είναι ευχάριστο να κάθεσαι στο πράσινο δάσος, και να παρακολουθείς τον Ήλιο στο άρμα του από χρυσό, και τη Σελήνη στο άρμα της από μαργαριτάρια.
Γλυκό είναι το άρωμα του κράταιγου, και γλυκοί είναι οι άγριοι υάκινθοι που κρύβονται στην κοιλάδα, και η ερείκη που ανθίζει στο λόφο. Ωστόσο ο έρωτας είναι καλύτερος από την Ζωή, και τι είναι η καρδιά ενός πουλιού συγκρινόμενη με την καρδιά ενός ανθρώπου;»

Έτσι άπλωσε τα καστανά φτερά της για πτήση, και υψώθηκε στον αέρα.
«Να είσαι ευτυχισμένος,» φώναξε η Αηδόνα, «να είσαι ευτυχισμένος, θα το έχεις το κόκκινό σου τριαντάφυλλο. Θα το φτιάξω από μουσική στο φεγγαρόφωτο, και θα το βάψω με της ίδιας της καρδιάς μου το αίμα.
Και όταν η Σελήνη έλαμψε στους ουρανούς η Αηδόνα πέταξε στην Τριανταφυλλιά, και έβαλε το στήθος της πάνω στο αγκάθι. Όλο το βράδυ τραγουδούσε με το στήθος της πάνω στο αγκάθι, και η ψυχρή κρυστάλλινη Σελήνη έσκυψε και αφουγκράστηκε. Όλη νύχτα τραγουδούσε, και το αγκάθι έμπαινε όλο και βαθύτερα στο στήθος της, και το αίμα της ζωής της άδειαζε από μέσα της.

Τραγούδησε πρώτα για τη γέννηση της αγάπης στην καρδιά ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Και στο πιο ψηλό κλαδάκι της Τριανταφυλλιάς άνθισε ένα θαυμάσιο τριαντάφυλλο, πέταλο με το πέταλο, τραγούδι με το τραγούδι.

Ωχρό ήταν, στην αρχή, όπως η καταχνιά που κρέμεται πάνω από το ποτάμι - ωχρό σαν τα πόδια τού πρωινού, και ασημένιο σαν τα φτερά της αυγής.

Σαν τη σκιά ενός τριαντάφυλλού σε καθρέφτη από ασήμι, σαν τη σκιά ενός τριαντάφυλλού σε λίμνη νερού, έτσι ήταν το τριαντάφυλλο που άνθισε στο ψηλότερο κλαδάκι του Δένδρου.
Μα το Δένδρο φώναξε στην Αηδόνα να πιέσει περισσότερο πάνω στο αγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρή Αηδόνα», φώναξε το Δένδρο, «αλλιώς η Μέρα θα 'ρθει πριν να τελειώσει το τριαντάφυλλο.»
Έτσι η Αηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στο αγκάθι, και ολοένα και δυνατότερο έγινε το τραγούδι της, καθώς τραγούδαγε για τη γέννηση του πάθους στην ψυχή ενός άνδρα και μίας κόρης. Και μία απαλή απόχρωση από ροζ ήρθε στα φύλλα του τριαντάφυλλου, σαν το αναψοκοκκίνισμα στο πρόσωπο του γαμπρού όταν φιλά τα χείλη της νύφης.



Αλλά το αγκάθι δεν είχε ακόμα φτάσει στην καρδιά της, κι έτσι η καρδιά του τριαντάφυλλου παρέμενε λευκή, καθώς μόνο το αίμα της καρδιάς ενός Αηδονιού μπορεί να κοκκινίσει την καρδιά ενός ρόδου.
Και το Δένδρο φώναξε στην Αηδόνα να πιέσει περισσότερο πάνω στο αγκάθι. «Πίεσε περισσότερο, μικρή Αηδόνα», φώναξε το Δένδρο, «αλλιώς η Μέρα θα 'ρθει πριν να τελειώσει το τριαντάφυλλο.»
Έτσι η Αηδόνα πίεσε περισσότερο πάνω στο αγκάθι, και το αγκάθι άγγιξε την καρδιά της, και μία άγρια σουβλιά πόνου τη διαπέρασε.
Πικρός, πικρός ήταν ο πόνος, και όλο και πιο ξέφρενο γινόταν το τραγούδι της, καθώς τραγουδούσε για τον Έρωτα που τελειοποιείται με το Θάνατο, για τον Έρωτα που δεν πεθαίνει στο μνήμα.

Και το θαυμάσιο ρόδο έγινε βαθυκόκκινο, σαν το ροδόχρωμα του ουρανού της ανατολής. Βαθυκόκκινη ήταν η γιρλάντα από πέταλα, και πορφυρή σα ρουμπίνι ήταν η καρδιά.

Μα της Αηδόνας η φωνή γινόταν όλο και πιο αχνή, και τα μικρά φτερά της άρχισαν να τρέμουν, και μία λεπτή μεμβράνη σκέπασε τα μάτια της. Όλο και πιο αδύναμο γινόταν το τραγούδι της, και ένοιωσε κάτι να την πνίγει στο λαιμό.

Τότε έβγαλε ένα τελευταίο ξέσπασμα μουσικής. Η λευκή Σελήνη το άκουσε, και ξέχασε την αυγή, και παρέμεινε στον ουρανό. Το κόκκινο ρόδο το άκουσε, και τρεμούλιασε σύγκορμο από έκσταση, και άνοιξε τα πέταλά του στον κρύο πρωινό αέρα.
Η ηχώ το μετέφερε στις πορφυροβαμμένες της σπηλιές στους λόφους, και ξύπνησε τους κοιμισμένους τσοπάνηδες από τα όνειρα τους. Αρμένισε μέσα από τα καλάμια του ποταμού, και αυτά μετέφεραν το μαντάτο του στη θάλασσα.

«Κοίτα, κοίτα!» φώναξε το δένδρο, «το τριαντάφυλλο είναι έτοιμο τώρα», μα η Αηδόνα δεν έδωσε καμία απάντηση, γιατί κειτόταν νεκρή στο ψηλό χορτάρι, με το αγκάθι στην καρδιά της.

"Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο" Oscar Wilde.

Γιατί άραγε από καταβολής κόσμου η θυσία να θεωρείται το υπερτατο της Αγάπης..εξαγνισμός..και εξιλέωση....

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!


35 σχόλια:

iamaticus είπε...

....καλησπερα....

Τωρα σε ειδα...
ΓΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ ΠΕΡΑΣΑ...
ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΟΥ ΕΡΘΩ!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

IonnKorr είπε...

Καλό Πάσχα, Πέλα.

kariatida62 είπε...

Φιλί στην Πέλα μας!
Καλή Ανάσταση νάχουμε!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Καλημέρες πια!!Ιαματικέ!! :)

kariatida62 είπε...

Καλά το τραγούδι της Αηδόνας αγκάθι στην καρδιά μου...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@IONN
Να'μαστε καλά Ιονν!!
Και εγω σου ξαναρωτάω..

"Γιατί άραγε από καταβολής κόσμου η θυσία να θεωρείται το υπερτατο της Αγάπης..εξαγνισμός..και εξιλέωση...."
Εεετσι θα μου το σκάσεις παλι;;;;
(χτες με έκανε να χαρώ πολύυυυ!! είσαι ωραίος άνθρωπος Ιονν!!)

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Καρυ
Εδώ είσαι ακόμη πουλάκι μου!Δεν αρμένισες ακόμη!!
Καλά να περάσεις,Καλη Ανάσταση!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Καρυ..πολύ βαθύ όποιος το ένοιωσε!!
Φιλι!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Καλή Ανάσταση!
Σε ότι προσδοκούμε...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Γιαγια Αντιγόνη
Καλή Ανάσταση!Αντιγόνη μου!
Στο ελάχιστο που προσδοκούμε..είθε να κρύβεται το πολύ!!
ότι αγαπάς να το έχεις γύρω σου..να περάσεις όμορφα!!!

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Η θυσια ειναι αυτο που ερχεται στο μυαλο μας αυτες τις μερες.Αλλα και η ανασταση και η ελπιδα.
Καλο Πασχα με υγεια.
Φιλια

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Γιαννα μου!!
κατακόκκινη!!
(εμ λιονταράκι δεν είσαι;;χαχα!!όπως και εγώ βεβαίως το χρώμα μας!!)
Θα σου έρθω και από εκεί να το χαρώ!!
Καλή ανάσταση κορίτσι μου με όσο το δυνατόν λιγότερα τραύματα!!
Φιλί!!

iamaticus είπε...

...ΕΛΑ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΙΛΥ ΜΟΥ!!!...

Αχχχ bbreee ΙΛΥ ΜΟΥ...
Αν προσεξες στο bloggi μου....

ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΘΕΣΑ ΣΤΟΝ ΜΑΧΑΙΡΗ:
ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΛΕΣ:

"Γιατί άραγε από καταβολής κόσμου η θυσία να θεωρείται το υπερτατο της Αγάπης..εξαγνισμός..και εξιλέωση...."
ΕΓΩ ΤΟ ΡΩΤΗΣΑ...ΕΤΣΙ:

ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΑΘΑΡΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ..ΟΧΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ!!!

ΑΛΛΑ ΕΝΑΣ ΑΘΩΟΣ!!
(μια ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ...ενας ΑΜΝΟΣ...ενας ΧΡΙΣΤΟΣ).

Ειναι εντυπωσιακο μα αυτοι που ξερουν λενε:

ΠΧ:Για τη λυση του Νεοελληνικου δραματος ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ Ο...ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ....ΧΑΧΑΑΑΑ!!
(ενας τραγος δηλαδη ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ)

ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΑΘΩΟ ΠΑΙΔΙ ας πουμε!!!

ΔΥΣΚΟΛΟΤΑΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ!!!...
ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Ιαματικέ είσαι στην καρδιά της ανάρτησης..και πάντα ένας αθωος σηκωνει τον σταυρό..
για να σου πω και το τέλος της ιστορία του wilde..
"H κοπελιά προτίμησε τα πετράδια του ανιψιού του βασιλια από το ρόδο το ποτισμένο με αγάπη και αίμα απο μια άδολη καρδιά..και κατεληξε..."
Ουτε εγω εχω ακόμη απάντηση..μόνο πικρία..

iamaticus είπε...

...ΙΛΥ ΜΟΥ....

Οσο ΘΑ "ΔΙΑΛΟΓΙΖΟΜΑΙ"χαχαααα!!!...
ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΜΙΑ ....ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ...

Εσυ πηγαινε ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΓΙΟΥΤΟΥΜΠΙ...σου ανεβασα αυτο που ΗΘΕΛΕΣ!!!!...

iamaticus KANAΛΙ

Aσε ρε γαμοτο:

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ!!!...αμεσως ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΡΑΣΟΥΛΗ...κριμα...κριμα.

ευχαριστιες

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Ιαματικε..πήγα..είδα!απόλαυσα!και το τσάκωσα!!Σ'ευχαριστωωωω πολυυυυυ!!

Αγαπημένος τραγουδοποιός, ο Νίκος Παπάζογλου!! πήρε και αυτός την θέση του στο Πάνθεον!!!πολύ κρίμα!!

iamaticus είπε...

...λοιπον ΙΛΥ ΜΟΥ..

Ακου ΜΙΑ ΘΕΩΡΗΣΗ (αυθαιρετη-δεν βρηκα κατι αλλο απο πουθενα)...
ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΚΗ ΜΟΥ:

Σε καθε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ...
(ΠΧ:ΔΕΞΙΑΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ...ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ...ΑΝΔΡΑΣ-ΓΥΝΑΙΚΑ)...

Τα πραγματα+καταστασεις (ας πουμε μ ενα ζευγαρι που χωριζει)...
ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΡΟΠΗ:

απο ΑΝΔΡΑ--->ΓΥΝΑΙΚΑ (ας πουμε ο ΑΝΔΡΑΣ ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΔΙΚΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ)...μεχρι που αυτο γινεται ΑΚΡΑΙΟ (ΥΒΡΙΣ).

ΤΟΤΕ: Ας πουμε ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ ΑΠΟ ΘΛΙΨΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ!!!!(θυσια ΑΘΩΟΥ).

ΟΠΟΤΕ:

ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΡΟΠΗ:
ΓΥΝΑΙΚΑ--->ΑΝΔΡΑ...

ΑΡΑ:
ΚΑΙ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ!!!
(ΛΥΣΗ-ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

iamaticus είπε...

....ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

ΙΛΥ ΜΟΥ ΤΟ:
"ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΚΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ"...

ΘΑ ΤΟ ΣΒΗΣΕΙ Ο ΓΥΙΟΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΙΔΟΠΟΙΕΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΜΙ+ΜΙΝΟΣ!!!
(εχει δικαιωματα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ)στον
γιουτουμπι....

ΔΕΣ...
ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟ ΦΡΕΣΚΟ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΣΑ:

ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ ΜΕ ΕΓΧΟΡΔΑ ΑΠΟ ΚΑΠ.ΜΙΧΑΛΗ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Iamatikus
kκαι πάλι..γυρνάμε απο εκει που αρχίσαμε
για το παραδειγμα που λές..
και αυτό δεν είναι θυσία-συμβιβασμός;; του ατομικού εγώ απέναντι στην υπερτατη αγάπη της μάνας για το παιδί!!
Θα μου πεις και υποκρισία στη σχέση,δεν είναι αυτό; αλλά αστο αυτό μας πάει αλλού...
πάντως ιδανικη λύση(χωρίς θυσία)δεν βρίσκω..να κάτι σαν "γορδιος δεσμός" μαχαίρη και εκεί..
ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ!!!!!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Eεε μη χειρότερα..ας το κρατήσει η εταιρία να το χαίρεται μόνη της..
και όσο το χάρηκα!!!το έψαχνα καιρό!!κρίμα!!
Πάντως ευχαρίστησε το το αγόρι σου για τον χρόνο του και την καλή του διάθεση!!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!

teleytaios είπε...

Δύσκολο το ερώτημα κι όπως λέει κι ο iamaticus είναι δύσκολο να απαντηθεί.

Πάντως μας γέμισες τριαντάφυλλα σε κάθε σου λινκ... Όμορφα...

Καλό Πάσχα και σε σένα.

Unknown είπε...

δεν ξέρω Πέλα ..
ίσως γιατί δεν δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην Αγάπη από ότι στη θυσία ..
κι αυτό είναι όντως μεγάλη πίκρα

φιλί

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

Γιατί άραγε από καταβολής κόσμου η θυσία να θεωρείται το υπερτατο της Αγάπης..εξαγνισμός..και εξιλέωση....

γιατί άραγε;
είναι άραγε;
υπάρχει μήπως ακόμα και στη θυσία υστεροβουλία;
ιδιαίτερα στη θυσία του ερωτευμένου μήπως υπάρχει κάποιο είδος συμφέροντος;
(ναι το ξέρω πως είμαι απαράδεΧτος)

όμως, σαν κάθαρση για τις κακές μου σκέψεις θα σου χαρίσω κάποιες άλλες του μεγάλου κυνικού σκέψεις

=====
ο Καλλιτέχνης

Ένα βράδυ, πλημμύρισε την ψυχή του η επιθυμία να πλάσει τον πίνακα της "Στιγμιαίας Ευτυχίας". Ξεχύθηκε λοιπόν στον κόσμο, ψάχνοντας για χαλκό. Γιατί μόνο από χαλκό μπορούσε να τον φανταστεί.

Όμως ο χαλκός του κόσμου όλος είχε εξαφανιστεί, και χαλκός δεν υπήρχε πουθενά για να βρεθεί, παρεκτός από τον χαλκό του πίνακα της "Παντοτινής Θλίψης"

Τον πίνακα αυτόν, τον είχε πλάσει ο ίδιος, με τα χέρια του, και τον είχε στήσει στο μνήμα της μοναδικής αγάπης της ζωής του. Στο μνήμα του νεκρού που είχε αγαπήσει περισσότερο, εκεί είχε τοποθετήσει τον πίνακα που ήταν αποτέλεσμα δικής του δημιουργίας, και ήταν συνάμα το σύμβολο της αθάνατης αγάπης και το σύμβολο της ατέλειωτης ανθρώπινης λύπης. Και σε όλον τον κόσμο δεν υπήρχε άλλος χαλκός παρεκτός από τον χαλκό αυτού του πίνακα.

Και πήρε τον πίνακα που είχε πλάσει, τον έβαλε σε μία μεγάλη υψικάμινο και τον χάρισε στη φωτιά.

Και από τον χαλκό του πίνακα της "Παντοτινής Θλίψης" έπλασε τον πίνακα της "Στιγμιαίας Ευτυχίας."


OscarWilde
σε ατελή απαράδεΧτη μετάφραση
====

έλεγα λοιπόν, πως μπορεί ακόμα και μια θυσία να θυσιαστεί σε κάποιον άλλο βωμό.
στο βωμό της στιγμιαίας ευτυχίας...

μήπως η θυσία είναι σπονδή στο θεό της στιγμαίας ευτυχίας?

απαράδεχτες μεταμεσονύχτιες καλημέρες
ο δόχτωρ του γιατρού

Margo είπε...

Πάρα πολύ όμορφη ιστορία και χαίρομαι πολύ που έγινε αφορμή να διαβάσω και αυτή του καλλιτέχνη από τον Dr. Aparadekto.

H αγάπη κατά βάθος είναι θυσία, άλλωστε τις περισσότερες φορές αν όχι όλες δεν περιμένει και δεν παίρνει αντάλλαγμα.

Καλή Μεγαλοβδομάδα Πέλα μου και καλή Ανάσταση.. με αγάπη!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Τελευταίε..στο όνομα της αγάπης έχουν γίνει και πολλές θύσίες και πολλά εγκλήματα επίσης..
Να πέράσεις όμορφα και εσύ αυτές τις μέρες!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@meggie μου η αγάπη ενεχει την θυσία
δίνεις όταν αγαπάς, λίγο ή πολύ από τον εαυτό σου..
ενα τριαντάφυλλο από μένα!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@απαράδεΧτε..
λες:"υπάρχει μήπως ακόμα και στη θυσία υστεροβουλία;αυτήν την αγάπη=θυσία την καπηλεύτηκαν ανα τους αιώνες και πολιτικα,κοινωνικά,θρησκευτικά..
αλλά οταν αγαπάς πραγματικά δεν το κάνεις γιατί περιμένεις ανταλάγματα..
Απο "το πορτρέτο του ντόριαν Γκρεϊ" είναι το απόσπασμα;;(εχω κάτι χρόνια που τοδιάβασα.)
Οταν έχεις αγαπήσει και πονέσει τόσο, αυτές τις στιγμές(στιγμιαίας ευτυχίας) δεν τις αντικαθιστάς-θυσιάζεις με κάποιες άλλες..γίνονται μέρος του εαυτού σου..τις αγκαλιάζεις μαζί με τις επόμενες που θα βρείς στο διάβα σου,ακόμη κι αν πονάνε..
(αν κατάλαβες..άκρη δεν προκειται να βρούμε :)
Να περάσεις όμορφα!!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@σκρουτζάκο μου τις δέχομαι τις ευχές σου με πολλή χαρα!!Και ανταποδίδω!!
Να περάσεις όμορφα το Πασχα με όσου ςαγαπάς!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Μαργκο μου η αγάπη είναι πληρότητα..γαλήνη και δόσιμο ψυχής..αυτό το δόσιμο ψυχής προυποθέτει θυσία εαυτού κυρίως...
Καλή Ανασταση και σε σένα Μαρία μου!!

55fm είπε...

Πέλα μου,βρίσκω τη λέξη θυσία τόσο βαριά που δεν μπορώ να τη σηκώσω!
Μου φτάνει η αγάπη σκέτη!Να προσφέρεται απλά και τακτικά!
Καλή Ανάσταση υπέροχο πλάσμα!

Poet είπε...

Τίποτα δεν χαρίζεται σ' αυτόν το κόσμο, Πέλα μου. Όλα έχουν το τίμημά τους. Και το πιο ακριβό τίμημα το έχει το πιο σπουδαίο απ' όλα, η αγάπη. Όχι η αγάπη στα λόγια, στη θεωρία και στη φαντασία μας. Η αγάπη που αποδεικνύεται στην πράξη τις κρίσιμες στιγμές.

Σε ευχαριστώ για την ωραία ιστορία. Καλή ανάσταση, γλυκιά μου.

Ανώνυμος είπε...

Τί θαυμαστό παραμύθι... το έχω ακόμη σε μία έκδοση της εποχής της ...γιαγιάς μου...

Θυσία...το ύψιστο ανθρώπινο ιδανικό... άγνωστο ακόμη και ως λέξη σε πολλούς μας...

Καλή Ανάσταση Ανάταση... εσωτερικοεξωτερική...

Φιλί βρε :)

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Oλγα μου Καλή Ανάσταση!!
Να περάσεις όμορφα με τους ανθρώπους που αγαπάς γύρω σου!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@poet
Τόλη Καλή Ανάσταση!!
Να Χαίρεσαι την οικογένειά σου!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

@Οδοιπόρε! καλά που υπάρχουν και οι Δημοτικές βιβλιοθήκες κάτι τέτοιες και άλλες παλιές εκδόσεις δεν τις βρίσκεις εύκολα..ή (ενα από τα καλά του διαδικτίου σερφάροντας χαχα)
Να΄σαι καλά! Καλή Ανασταση με ότι αγαπας!!
Με φιλί!σε λέω...χαχα!!