Μια κρύα βραδιά απόψε...
Ενα παράξενο βράδυ..η πόρτα κλειστή..
λίγο έξω απ'τα αστέρια..στον ουρανό..τα φώτα
Ενα δωμάτιο γεμάτο...
Ενα ποτήρι μισοάδειο..
Τυφλωμένοι αντίπαλοι Εμείς..χωρίς λόγο..
Πού είναι,η τόσο γλυκειά λήθη της μνήμης..
ο γλυκός ρυθμός,
που δεν προδίδει το συναίσθημα!
Αν ήμουν σε θέση,μόνο να ελέγχω το συναίσθημα;
Μόνο αν άκουγα..αν και μόνο..
Σκέψεις που πετούν....
Κάτι συμβαίνει....
Στην καρδιά μου....
Στην ψυχή μου...
Θέλω να φύγω..
Μια ζωή ένα όνειρο.
..χρόνια ..μια υπόσχεση..
Μια μέρα μια πρόκληση
Μια στιγμή..όλα
Και....
Η ζωή ..ένα ξόρκι..
όταν γνωρίζουμε εμείς να μαγεύουμε.
12 σχόλια:
Καλησπέρα Πέλα μου!"θέλω να φύγω" πόσες φορές το έχω πει κι εγώ!
Και το έλεγα πάντα όταν ήθελα να αλλάξω κάτι στη ζωή μου.
Ξόρκι είναι η ζωή και εμείς μάγοι και την μεταμορφώνουμε όπως θελουμε!Σου στέλνω τα φιλιά μου!
Να είσαι καλά!
Είναι κάτι βραδιές... Όλοι τις περνάμε. Αλλά η ζωή είναι ξόρκι αλήθεια και με την αγάπη μπορούμε και μαγεύουμε. Και είναι όμορφα έτσι.
Σε φιλώ καλή μου!
Ετσι είναι Ειρήνη μου η ζωή,κι εμείς με τα φτερά της ψυχής μας,και με αγάπη πρέπει να την μεταμορφωνουμε και να προχωράμε!
Ναι Μέτα μου,τελικά ότι βιωνουμε αποτυπώνεται μέσα μας,γίνεται δικό μας και έτσι το αγαπάμε!
Εσυ που ακουμπας συχνα την ψυχη σου πανω στ'αστρα για να την εξαχνισεις,εσυ που κρυβεις χιλιες ευαισθησιες.Μια μικρη σκια που περιφερεται,μια τεραστια αγκαλια,που ποθει,εσυ που μας αγγιζεις με τα λογια σου.Να χαιρεσαι οτι για λιγο στεκεται διπλα σου,και να μας μεταδιδεις τη χαρα σου.Σου αξιζει.
Πέλα μου,υπέροχη ανάρτηση!
Σου αφιερώνω κάτι από το σππουδαίο Τ.Λειβαδίτη
Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος?
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ το δέντρο που βρέχεται?
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες?
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ ένα άστρο ή μ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών?
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δος μου το χέρι σου...
Δος μου το χέρι σου...
Καλή μου φίλη,δίνουμε τα χέρια και προχωράμε!
Γιάννα μου τα λέει όλα το ποιημα του Λειβαδίτη.Φιλιά!
''Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη!'Και σε κανει να ταξιδευεις την ψυχή σου.Κααταπληκτικος ο Τ.Λειβαδίτης με την αδεια σου θα ή θελα να το αναρτησω με αφιέρωση στην 50fmmmmm!
p.s.πήρες το ''γράμμα;''φιλιά!
Τα δωμάτια ειναι παντα γεμάτα με μοναξιά και αναμνήσεις...
Η ζωή ένα ξόρκι λες; Ποιος ξερει...
Καλη σου μερα
Πέλα μου,ελεύθερα κάνε ότι θέλει η ψυχούλα σου!
Ανάρτησε,ξέχασε...θυμήσου...εγώ μαζί σου!
Τώρα πήρα το γράμμα σου και σου απάντησα.
Φιλιά
Ναι Μαρία μου και στο χέρι μας είναι να τηνμαγευουμε ή να την βιώνουμε όπως όλοι!Καλως όρισες!
O.K.Τα νεώτερα στο γυαλί Ολγάκι.Να περάσετε ΄καλά απόψε!φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου