Εκ βαθέων λογισμός

...''Μη διστάσεις να χάνεσαι,να τραυματίζεσαι ,

να πονάς ψυχή μου.

Αλλά να ξέρεις πως αργότερα δε θα σου μείνει καιρός

για να τιμάς και να σέβεσαι τον εαυτόν σου.

Γιατί μια ζωή μόνο,μία και μόνη,έχει ο καθένας μας.

Κι αυτή η ζωή για σένα έχει σχεδόν κυλήσει και περάσει,

και στην διάρκειά της δε φρόντισες όσο έπρεπε ,

τον εαυτόν σου,ψυχή μου,αλλά την έζησες λες και η ευτυχία σου,

κρεμόταν απ"τις άλλες ψυχές...

Οσοι,όμως αδιαφορούν για τους πόθους και τις ανάγκες..

της ψυχής τους..είναι καταδικασμένοι στη δυστυχία"

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΙΛΙΟΣ.."Εις εαυτόν''

Pierre de Ronsard

Ζήσε το σήμερα,μην περιμένεις αύριο,

Μάζεψε τα λουλούδια της ζωής..

ΣΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!

.................................................

Απο το ποίημά του που μιλ.αει για τον χρόνο που περνά .

Αναφέρεται στον εφήμερο σχηματισμό των πραγμάτων ,

ενώ αντικρύζουμε την ομορφιά που διανύουμε

με γνώση τον θάνατο που επέρχεται.

Ετσι πρέπει να περάσουμε την ζωή μας.

Σε ισορροπία ανάμεσα στην ομορφιά και τον θάνατο,

στην κίνηση και την εξαφάνισή της.

(Θέση τουΚαστοριάδη για το ζήτημα του μη όντος,διαφοροποιημένος εντελώς θα έλεγα με την υπάρχουσα
παραδοσιακή φιλοσοφικ.η σκέψη,για την αρμονία του αρχαιου κόσμου,αιτία φιλοσοφικής αμφισβητησις,αναζήτησης,διερεύνησης ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ)Πάλι χάθηκα στις πελαγοδρομίσεις μου,επανέρχομαι..

Ισως αυτό να σημαίνει να είσαι ζωντάνος, να κυνηγάς

τις στιγμές που υπάρχουν............

Τα άδηλα του νου

Πως να ισορροπήσεις

τα άδηλα του νου;

Πες μου πως...

Οταν υπερίπτασαι του εαυτού σου

και απεχθάνεσαι όσο τίποτε στον κόσμο,

να ξαναγυρίσεις πίσω.

Οταν η σκέψη ταξιδεύει

στο καστανό δυο ματιών

ανιχνεύοντας μικρους θεούς

και γλυκούς ανέμους,

σε κάθε βλέμμα τους.....υπάρχουν;

Οταν πασχίζω να αντιγράψω μια νύχτα

και να"ρθω...

σαν αθόρυβο άστρο,

να σβήσω..στο σημείο που εφάπτονται

οι γραμμές του ορίζοντα ..

με....τα χείλη σου.

Πες μου...πως;

Οταν χάνομαι στους μαίανδρους του μυαλού

στους λαβύρινθους της σκέψης,

στ'ανεμοσκορπίσματα του νου..

σε δρόμους υπερβατικούς...παραβατικούς...

διάφορους της λογικής....και...

της απτής πραγματικότητας.

Πες μου....πως..............;

Gustav Klimt Οζωγράφος των αισθήσεων

Klimt Λάτρεψε την γυναίκα όσο λίγοι....

Αργοπεθαινει-PABLO NEROUDA

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα της ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του

όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει το πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία του ι

αντι ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν τα μάτια να λάμπουν,

που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,

που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,

όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα

για να κυνηγήσει το όνειρο.

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του,

να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαινει όποιος δεν ταξιδεύει

όποιος δεν διαβάζει,δεν ακούει μουσική

όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του,

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του

'η για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,

όποιος δε ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε το θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμασυε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός,

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής...............

OΡΙΑ...


Jorhe Luis Borges

Υπάρχει κάποιος στίχος,
που δεν θα ξαναθυμηθώ ποτέ.

Υπάρχει κάποιος δρόμος,εδώ κοντά,
που είναι κιόλας απαγορευμένος
για τα βήματά μου

Υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει
ως τη συντέλεια του κόσμου.

Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου
υπάρχει κάποιο που δεν θα ξανανοίξω πια.

Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα.
Οθάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει.... ...............................................................................

Γλιστρώντας στους μαιάνδρους του μυαλού μου,
το αναγνωρίζω αλλιώς........
δεν είναι εγώ που μεγαλώνω,είναι η ζωή που είναι μικρή!!
Το δικό μου ροκάνισμα του χρόνου αρχίζει πάλι
στις 19 του Αυγούστου...
προλαβαίνω να γευτώ ,λίγη αθανασία ακόμα......
Οτρώσας και ιάσεται........θέλω γλυκό κεράσι
και βανίλια παγωτό....
το γεύομαι λίγο λίγο και γι"αυτό
άκρως επιθυμητό!!!!!!!!

Πελαγοδρομίσεις;..........
Καλλίρυτον ναμα;...............
Αγλάισμα;;..............................
Ανοησία;

Ευελπιστώ να μην τύχω αλάστορας όλων αυτών!!!!!!!!!!!!!!
.........................................................................................................................................................

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;;;;;

Παράταιρα μόνη μου ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους γύρω μου.

Ζηλεύω αυτό το είμαι.. μόνος..μοναχικός..

Είναι δύναμη να αντέχεις την μοναξια,μπορείς να αντέχεις πολλά,αλλά

και να απολαμβάνεις περισσότερα,που αλλιώς δεν θα μπορούσες να διακρίνεις.

Η μοναξιά είναι ορυχείο δύναμης και αυτογνωσίας.Μια μοναξιά ομως

που δεν αποτελεί καταφύγιο δειλίας,επιλεγμένη μοναχικότητα.Ενας ελεύθερα

μόνος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τον άλλο,γιατι δεν τον φοβάται,

δεν εξαρτάται απ'αυτόν.

Εμπειρίες που μόνο οι θαραλέοι της μοναξιάς ,μπορούν να χαρούν.

Ημοναξιά σου δίνει, σου ασκεί το κουράγιο,σου εκλεπτύνει την διαίσθηση,σου στερεώνει την αυτάρκεια και την σεμνότητα που επιλέγει κάθε σοβαρός άνθρωπος.

Γιατι η μοναξιά είναι το σχολειό της αυτογνωσίας και αυτογνωσία είναι το

κανάλι της κάθε γνώσης.

Οταν μπορείς να είσαι μόνος,αρχίζεις και δέχεσαι,απλά,σαν φυσική γνώση ,

πως ο εαυτός ειναι τόπος συναρπαστικός,πως η κατάδυση στα μυστικά του

είναι περιπέτεια ασύγκριτη,πως οι αλλοι είναι πλάσματα ελεύθερα και

για αυτό σπουδαία και για αυτό ενδιαφέροντα,ανεξάρτητα οπως και εμείς

Οταν δεν έχεις την ανάγκη να εξαρτηθείς απο πάνω τους για να πιστέψεις

οτι υπάρχεις τότε υπάρχουν κι αυτοί.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν και ζουν μέσα σου χωρίς να ζεις μαζί τους

Να μην έχεις ούτε την λύπη ούτε την χαράτους αλλά να τους αισθάνεσαι

δίπλα σου χωρίς να συνοδοιπορούν μαζί σου.

Να βγάζεις λαμψη που να είναι απόρροια εσωτερικής λάμψης γιατί ακριβώς εχεις κουβαλας μέσα σου έναν άνθρωπο.

ΚΑΙ...ΕΙΣΑΙ .....ΜΟΝΟΣ.