Ένα παράθυρο...ανασαιμιά
σαν χάδι,
στο τέλειωμα της μέρας.
Αγνάντι
για της ψυχής τ'ανείπωτα ταξίδια.
Περνοδιαβαίνει αόρατη η ματιά,
σαν αερικό..
Γλιστράει μέσα από θολωμένο τζάμι
Γλιστράει ανεπαίσθητα..
από χαραμάδα αέρινης κουρτίνας
Διαβλέπει..
μέσα από σύννεφο καπνού,αγαπημένης καύτρας,
Κινήσεις αγαπημένες χεριών,
που εναλλάσσονται
ανάμεσα σε σημειώσεις καθημερινότητας.
και σε πλήκτρα p.c
Bλέμμα.. ν'ακουμπάει σε μια οθόνη
ή
(αγαπημένη φαντασίωση)
να ακουμπάει τις σκέψεις του.
σε λευκό χαρτί....
αφήνοντας το βλέμμα
να χαϊδεύει
την θύμηση στιγμών.
"Φιλοπαίγμων μύθος"...
μου ψιθυρίζει η Κική Δ.
Φόρμα αισθητικής απεικόνισης,
συναισθημάτων....ψυχής..
μέσα από ένα παράθυρο
στο γιόμισμα της μέρας..
θα έλεγα εγώ.
Πάει....
νύχτωσε πια
Αλλά...ευ..
κρατώ πλέον μικρούς ήλιους
και φεγγάρια πανσέληνα,
για τα παγωμένα ημερονύχτια της....μοναξιάς
34 σχόλια:
Καιρο πια τώρα εχει νυχτώσει
Μα ενας τυφλός μες στην ψυχή πως να το δει...
Καλό ξημέρωμα ευχομαι
Καποτε, πριν μερικα χρονια, τότε που τελειωσε μια μακροχρονη σχεση μου, πονουσα τόσο πολυ που δεν μπορουσα να βρω αλλη διεξοδο παρα μονο στη ποιηση. Εγραφα μανιωδώς...
Ευχηθηκα λοιπον να μην ξαναγραψω ποτε ποιηση και το συμπαν με ακουσε
Σιγα σιγα, με το γιατρό χρόνο συμμαχο, λιγοστευε ο πόνος,επουλωθηκε η πληγη και για μακρυ χρονικο διαστημα όσο κι αν προσπαθησα δεν καταφερα να ξαναγραψω
Μεχρι που ο ερωτας ξαναρθε για λιγο, αλλα για πολυ λίγο
Και να σου παλι ο πόνος, και να σου παλι η πλανευτρα η εμπνευση...
Πρεπει να πονας πολυ φίλη μου, το νιωθω, αλλα θα περάσει κι αυτο, που θα παει.
Καλημερα!
Πιάνομαι από το σχόλιο της Ρίκη.. είναι αλήθεια ότι ο πόνος γίνεται αφορμή για δημιουργία, ένας τρόπος να εκτονωθεί, να δώσει χώρο στην ελπίδα, να διώξει την αιώνια μοναξιά που καταδικαστήκαμε να ζούμε.
Μέσα από δημιουργικές εκφράσεις μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε τον πόνο.. δεν ξέρω αν μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτόν. Οι εξάρσεις του όμως είναι οδυνηρές.. εύχομαι αν είναι κάτι τέτοιο να περάσει γρήγορα Ίλυς μου. Όμως το ποίημα σου είναι υπέροχο!
Κάθομαι ώρα πολύ και ακούω τις μουσικές σου, είναι και η μουσική τρόπος να γλυκάνει η στιγμή.
Σε φιλώ
Το ποίημα σου με έφερε να δω εκείνο το παράθυρο και να αφουγκραστώ την όποια θλίψη.
Μια θλίψη που δεν μου άφησε όμως καθόλου την αίσθηση του γκρι παρά περισσότερο τον τρόπο που βαθαίνει το χρώμα στο γύρισμα της μέρας.
Σου εύχομαι ετούτο το παράθυρο κάποια στιγμή να λάμψει...
Λένε ότι πολλούς από τους πόνους μας τους διαλέγουμε μόνοι μας...
Πάντα "διάλεγα" τους εντονότερους που τελικά έφερναν και την εντονότερη χαρά!
Φιλενάδα μου, διάλεξες τη δημιουργία για να μιλήσεις με τον πόνο σου...
Και μίλησες υπέροχα!
Τρυπώνω στις στιγμές σου και σου δίνω ένα φιλί!
Θα σταθω στα τελευταια λογια
Κρατω πλεον μικρους ηλιους και φεγγαρια πανσεληνα.......
της μοναξιας.
Καμμια φορα η μοναξια ειναι κι επιλογη μας οταν θελουμε να εξαγνιστουμε απο τον πονο και την δυσκολια.Οταν ολα γυρω αποκτουν το χρωμα της ευτελειας που πληγωνει το νου και την καρδια μας ακομα.Οταν οι επιλογες διαφερουν.
Αυτη την μοναξια επιλεγω και κρατω τα πανσεληνα φεγγαρια για να βρω τον δρομο να επιστρεψω οταν οι συνθηκες ωριμασουν.Πελα μου πολυ καλη η επιλογη σου.
Το πόμολο στο παράθυρο όσο πιο σφιχτό είναι, τόσο πιο απολαυστικό γίνεται το άνοιγμά του με το οξυγόνο που έρχεται....
Την καλησπέρα μας.
Καλησπέρα, Πέλα!
Ο διαλογισμός με τη μοναξιά είναι χρήσιμος, εφόσον υπάρχει η διέξοδος στη ζωή. Όταν τα συναισθήματα παίζουν τρελό παιγνίδι με τους λαβυρίνθους των σκέψεων,εύχομαι και προσεύχομαι να οδηγήσουν σε μια θετική και πνευματική ωρίμανση, αλλά και μια ανάσταση-ανάταση του πολύτιμου θησαυρού μας: του εαυτού μας!
κρατώ πλέον μικρούς ήλιους
και φεγγάρια πανσέληνα,
για τα παγωμένα ημερονύχτια της....μοναξιάς
ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΗΜΕΡΟΝΥΧΤΙΑ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
σαν ποναμε
κλεβουμε ανασες απο το ονειρο
εκεινο που χαθηκε..
και η Ποιηση
ξορκι και ευλογια
βαλσαμο..
οι πανσεληνες νυχτες,
οι φωτεινοι ηλιοι
να κρατουν συντροφια στην ζωη μας
να φεγγουν
μην τυχει και παρουμε λαθος δρομο
να αντεξουμε
μια στιγμη ακομα
μεχρι να ξημερωσει η γιορτη μας..
φιλια πολλα Πελα!
Μαρία μου,εμέις συντηρούμε την νύχτα μέσα μας,και δεν αφήνουμε τον νου και την ψυχή μας να δραπετεύσει απο τους λαβύρινθους του ματαίου.
ρίκη το διάβασμα και το γράψιμο ενίοτε ,ηταν απο πάντα διέξοδος.Πόσο μαλλον καποιες στιγμές συναισθηματικά φορτισμένες.Και παρορμητική ούσα τις ακουμπάω και εδώ.
Δεν μμπορει να μην έχεις ακούσει το τραγούδι με την Κανά το ΑΕΡΙΚΌ
"ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει"
Η μοναξιά είναι ορυχείο δύναμης και αυτογνωσίας.οταν μπορέσουμε να φτασουμε σε τετοιο επιπεδο ωρίμανσης,θα είναι πιο ευκολο να διαχειριστουμε τον πόνο.Ναι,η δημιουργια είναι διέξοδοςκαι όταν μοιραζεσαι τις σκέψεις σου με ανθρώπους που "ακούν" γλυκαίνει τα δύσκολα!Να'σαι καλά Μαργκο!!
Tρελό μου..για αλλή μια φορά με αγγίζεις στα βαθειά μου!Ναι αυτή την αίσθηση έχω..'οταν με το γύρισμα της μέρας τα χρώματα γίνονται πιο βαθειά και γλυκαίνουν το μάτι!Να'σαι καλά Ελένη!
Ολγα μου,αν δεν βουτήξεις στον πόνο,ποέ δεν θα αναγνωρίσεις το μέγεθος της χαράς.Και έτσι θα μπορεις να κρατάς πάντα λίγη Ανοιξη μέσα σου.Ακόμη κι''οταν όλ αμέσα σου είναι χιονισμένα!Μια αγκαλιά!
Αλίμονο Γιάννα μου,σ'όποιον δεν προνοεί να κρύψει μικρους ήλιους ή φεγγάρια πανσέλινα..Οι δαγκωματιες των ανθρώπων φτάνουν ξεδιάντροπα μέχρι τα παγωμένα ημερονυχτια της μοναξιάς!Εναφιλί από μένα!
Να'στε καλά Συμμοριτακια!Καλή εβδομάδα να εχουμε και με τ'αστρα αγκαλιά:)
Ανθή μου,ευαίσθητη δασκάλα μου,Οταν μπορείς να είσαι "μόνος"αρχίζεις και δέχεσαι σαν φυσική γνώση ,πως ο εαυτός είναι τόπος συναρπαστικός,πως η κατάδυση στα μυστικα του είναι περιπέτεια ασύγκριτη.Η μοναξιά σχολείο αυτογνωσιας και το κανάλι της κάθε γνώσης.Μια όμορφη εβδομάδα να έχεις!
Να'σαι καλά σκρουτζάκο μου !Είσαι και εσύ ένας μικρος φωτεινός ήλιος αισιοδοξίας στις γειτονιές μας:)
Καλυψώ μου όπως το είπες..ξόρκι και βαλσαμο..όπως και η ζωή"ένα ξόρκι όταν ξέρουμε εμείς να μαγεύουμε"
Να'σαι καλά!!
Καλησπέρα πέρασα να πώ και διάβασα όμορφο (αν και λίγο μελαγχολικό) ποίημα..
η μουσική υπέροχη!
και ο εαυτός, μέγας Δάσκαλος :)
Το είπαν και οι προηγούμενοι
"κρατώ πλέον μικρούς ήλιους
και φεγγάρια πανσέληνα,
για τα παγωμένα ημερονύχτια της....μοναξιάς"
Φοβερός στίχος (αλλά πολύ μελαγχολία)!
Είναι κάτι στιγμές,Τρελέ,που νομίζεις ότι σε διαλύουν συναισθηματικά,αλλά και αφορμή να "σκαλίσεις"τα όμορφα μέσα σου και να τα κρατήσεις αγκαλιά!
@IonnKorr
Φυσικέ μου,απόπειρα ήταν,netrino της σκέψης να γίνω και να εισχωρήσω μέσα απο ενα παράθυρο.Το άλλο το netrino της ίλης το αφήνω στην έρευνα της επιστήμης σου!Αισιόδοξα λοιπόν προχωράμε,παρά τα μύρια όσα μας συμβαίνουν..Καλό σου βράδυ.α..και καλορίζικο το καινούργιο σου σπίτι:)
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.
Και τη δική μου καλησπέρα, Πέλα μου. Μη μελαγχολείς υπερβολικά. Να σου θυμίσω δυο στίχους του Ανέστη Ευαγγέλου : «είναι πολλά τ' αδέρφια μου, δεν είμαι μόνος».
Να είσαι καλά.
Πελλα, το ποιημα σου με αγγιξε!
Ευχομαι το παραθυρο σου να ειναι παντα ανοικτο!
ΚΑλΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!
Φιλια πολλα!
Μπεττυ
Γεννιώμαστε με την ερημιά μας Ποιητή μου,αν συμφιλιωθουμε μαζί της,τότε πιστεύω να "μας'γνωρίσουμε περισσότερο.Καλό ξημέρωμα!
Να'σαι καλά betty.Μια ανοιξιάτικη καλημέρα από Ελλαδα!
Πέρασα για μια καλησπέρα.. αργία αύριο καλά να περάσεις!!!
υ.γ. Λέων με ωροσκόπο Ζυγό επίσης;)
Σε φιλώ!
Kαλημεεέρα στην όμορφη Μύκονο!
Γι'αυτό μοιάζουμε;
Μαργαρίτα να έχεις μια όμορφη μέρα!!!!
Σου αφήνω τις ομορφότερες ευχές για Καλό Πάσχα!
Φιλεναδίτσα μου,να είσαι καλά!
Φιλάκια πολλά!
Να χαίρεσαι όλους όσους αγαπάς!
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :))))
Δημοσίευση σχολίου